Shariah in de Opiumwet

Ik wilde een artikel schrijven over "drugs", de "war on drugs" en de Opiumwet met de bijzondere nadruk op Hashish/Marihuana/Hennep/Cannabis, maar het is een complexe materie en het wordt erg lang en waarschijnlijk zal het in delen gepubliceerd worden.

In dit eerste deel wil ik laten zien hoe een (internationale) wet, die oorspronkelijk bedoeld was om economische belangen veilig te stellen veranderde in een lijst van willekeurige stoffen waarvan het bezit en gebruik strafbaar werd gesteld en de bezitter/gebruiker dus gecriminaliseerd werd. Hierbij werd het eigendomsrecht op grove manier geschaad op instigatie van een door de Islam beheerst regime.Onbekend object

Ik heb op de PVV gestemd vanwege de speerpunten, maat ik ben het volkomen oneens met hun plannen voor het drugsbeleid. Zoals ik wil aantonen, is de mate van ellende rond "drugs" recht evenredig aan de mate van handhaving van verboden. Met andere woorden: niet 'drugs' veroorzaken uit zichzelf problemen, dat hebben ze sinds mensenheugenis niet gedaan. Het zijn de wetten en verboden en de handhaving die een wereldwijde drugsoorlog hebben veroorzaakt en het ontstaan van criminele organisaties onder andere in Nederland en onnoemelijk veel mensen in ellende hebben gestort.


Ontstaan van de Opiumwet. de wet van 1919.

De opiumwet is ontstaan om de handelsbelangen van verschillendeVOC landen in casu Nederland te beschermen.

.
Het gebruik van - en de handel in opium (en meer recentelijk en in mindere mate Coca/Cocaine), kent in ons land een 350 jaar lange geschiedenis. Nederland heeft voor een deel zijn rijkdom eraan te danken. in de 17e eeuw kreeg de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) het monopolie op de invoer van opium in Java. De opium werd gekocht in de Bengalen om vervolgens door de VOC geruild te worden tegen specerijen in de Indische Archipel.

Vanaf het begin van de 19e eeuw reguleerde de Nederlandse staat in Nederlands-Indië de opiumverkoop door een pachtsysteem in te voeren. Particulieren konden voor een aanzienlijk bedrag monopolierechten in een bepaald gebied kopen. Zij waren verplicht hun ruwe opium van de staat te betrekken.

Aan het einde van de 19e eeuw.werd de zogenoemde 'opiumregie' ingevoerd. De Staat overzag de invoer, bereiding en distributie van opium in Nederlands-Indië om zo de criminaliteit (lees: handel buiten het Nederlandse monopolie om) de kop in te kunnen drukken.

(Wat Cocaine betreft: De Nederlandsche Cocaïnefabriek was in de eerste decennia van de 20e eeuw een groot producent van onder meer cocaïne uit in Nederlands-Indië geteelde cocaplanten.)

Diverse Europese landen hadden grote inkomsten uit drugs, Nederland dus in het bijzonder. Met name de Verenigde Staten wilden aan het begin van de 20e eeuw restricties op de handel in 'drugs'. In 1912 kwam het in Den Haag tot een internationale conferentie waarin diverse landen, waaronder Nederland, het Internationale Opiumverdrag opstelden. In Nederland leidde dit tot de Opiumwet die in 1919 in werking trad.


De eerste wet van 1919 diende om de " illegale" handel in opium tegen te gaan, aangezien het opiummonopolie (opiumregie) in handen van Nederland was. Het ging in die wet alleen om opium en cocaine, noch werd het bezit van deze of andere stoffen anders dan voor handelsdoeleinden, strafbaar gesteld. Het ging immers om economische 'delicten'. De verdragen en de Opiumwetten maakten ook zeker geen einde aan de staatshandel in opium in de Nederlands Indische koloniën. Tussen 1904 en 1940 bedroeg de winst op de opiumregie 456 miljoen gulden. Pas iIn 1942 maakten de Japanners een einde aan de koloniale overheersing en daarmee ook aan de Nederlandse opiumhandel in de Indische archipel.

De wet van 1928

De Opiumwet van 1928, die op 12 mei 1929 in werking trad en die van 1919 verving, kwam voort uit de noodzaak om de (economische) bepalingen betreffende opium en andere verdovende middelen in overeenstemming te brengen met de bepalingen van het op 19 februari 1925 te Genève tussen Nederland en andere staten gesloten internationale opiumverdrag).

In de tweede wet van 1928 werd op instigatie van vooral Egypte Hasjish/Hennephars aan de lijst toegevoegd (het recreatieve gebruik van cannabis was in Nederland in die tijd niet eens bekend), maar werd bovendien niet alleen de (niet-door de staat gereguleerde, dus illegale) handel, 87667maar nu ook het bezit en gebruik (feitelijk een inbreuk op het eigendomsrecht) ervan strafbaar gesteld. Hierdoor werd dus de bezitter en/ofgebruiker van deze plantaardige stoffen strafbaar en was het plotseling een heel andere wet dan die van 1919.

Amerika, hoewel geen lid van de Volkenbond, steunde de toevoeging van Hasjish/Maruhuana met dezelfde Egyptische krankzinnigheidsclaim (zie onder). Marihuana was nooit een probleem in amerika geweest, tot het plotseling aan het begin van de 29e eeuw gelinkt werd met illegale Mexicaanse immigranten en de aanname, dat marihuana tot waanzin en agressie zou leiden bij criminelen uit die groep. Het van enig probleem onwetende amerikaanse publiek werd plotseling overdonderd met een hetze tegen "The Killer Weed", Dat was overigens tijdens de drooglegging en officieel was men bang dat mensen in Marihuana een vervanger voor Alcohol zouden vinden. Andere bronnen claimen echter, dat de hetze tegen Maruhuana bedoeld om de hennepindustrie de nek om te draaien, een campagne opgezet vanuit de nieuw-ontstane kunststoffenindustrie.

(Met India en Zuid-Afrika, die de toevoeging aan de lijst steunden, was er iets vergelijkbaars aan de hand: het gebruik werd ook gelinkt aan mensen uit lagere sociale klassen. In india, waar het engelse regime heerste) waren het veelal de armen en religieuze en militante verzetsgroeperingen die hashish gebruikten en in Zuid-Afrika was het natuurlijk de zwarte bevolking die Marihuana rookte onder het apartheidsbewind. Tja, Hasish/marihuana als de toeverlaat voor de armen en verdrukten, dat is het feitelijk. en de verdrukkers vinden dat niet ok.).

De claim van Egypte om Hashish op de lijst te krijgen en het bezit ervan te verbieden was, dat Hashish krankzinnigheid zou veroorzaken. Het bewijs dat ze daarvoor aandroegen was, dat er drie keer zoveel mannen in gestichten zouden zitten dan vrouwen en Hashish voornamelijk door mannen gerookt werd. Quod Erat Demonstrandum.


"At the 1925 meeting in Geneva, the Egyptians led the way in proposing that hashish be included within the Convention. An Egyptian delegate presented a paper on the effects and use of hashish in Egypt. Mr. El Guindy's study is so typical of the so-called scientific or empirical evidence that has been presented to justify the drug's prohibition that the following excerpt must be included. In stating that the real danger of hashish is that it will produce insanity, the Egyptian delegate presented the following:

The illicit use of hashish is the principal cause of most of the cases of insanity occurring in Egypt. In support of this contention, it may be observed that there are three times as many cases of mental alienation among men as among women, and it is an established fact that men are much more addicted to hashish than women."
The Egyptian proposal was referred to a subcommittee for study and later in the Conference this group reported that the use of Indian hemp drugs should be limited to medical and scientific purposes. The proceedings contain no record of what medical or scientific evidence might have been brought forward to support the inclusion of the Indian hemp drugs in the Convention.57 Nevertheless, they were the subject of Chapters IV and V of the Convention"
"the courts, like the legislatures, relied on nonscientific materials to support the proposition that marijuana was an addictive, mind-destroying drug productive of crime and insanity. "

Wat was feitelijk het geval in Egypte?

In Egypte (en andere islamitisch overheerste landen) probeerden lokale (islamitische) ambtenaren en buitenlandse heersers, het gebruik van Hashish al eeuwen te onderdrukken.Waarom? Wel: hasjish is de armeluis alcohol en wordt door de Islam al 800 jaar officieel afgekeurd.

Cannabis was/is namelijk sterk verbonden met religieuze afwijking van de sunnitische danwel sji"itische Islam, zoals het zich manifesteerde o.a. bij de sufi's, de derwisjen en de fakirs. De laatste twee woorden zijn in het arabisch synoniem met "arme" en veel religieuzen keerden zich (onder invloed van de effekten van Hashish?) af van de officiele (sunnitische of Sjiitische) orthodoxie en legden een gelofte van armoede af. Hasjish werd in die kringen veelvuldig gebruikt. Het ging gepaard met religieuze inzichten en bevorderde persoonlijke extase en minachting voor materi"ele bezittingen en valse religieuze autoriteit. Dat kunnen imams en andere religieuze leiders natuurlijk niet hebben. Stel je voor, dat iemand zelf met god of gabri"el zou gaan praten! Autoriteiten zagen hashishgebruikers voornamelijk als lastpakken. Hier nu was plotseling de kans om een aantal potentiele onruststokers onschadelijk te maken en religieuze dissidenten krankzinnig te verklaren.

En zo kregen we in Nederland te maken met het verbod op een landbouwgewas waar we nooit problemen hadden gehad, maar integendeel ook weer een groot deel van onze rijkdom aan te danken hadden, in de vorm van de zeil, touw- en stoffenfabricage, waarzonder de scheepvaart in NL niet eens denkbaar zou zijn geweest.

Zo zien we dat alle ellende in het Westen die uit de bestrijding van met name Hashish/Marihuana voortgekomen is, ontstaan is door implementatie van een toevoeging uit een islamitisch systeem, om de islamitische autoriteiten tegemoet te komen.

Ten eerste was de toevoeging van deze stof volkomen willekeurig en niet wetenschappelijk onderbouwd en ten tweede is de bepaling dat ook HET BEZIT van die stof strafbaar gesteld werd in strijd met het liberale eigendomsrecht.

Meneer Wilders, wilt u shariah-wetgeving volgen of liberale wetgeving nastreven?

Ik ben van mening dat de Opiumwet in huidige vorm naar de vuilnishoop moet en dat iedere stof daarin op eigen merites bekeken en behandeld moet worden, om te beginnen vanuit medische hoek..

Met de wet van 1928 stond de deur open voor de toevoeging van willekeurige welke stof die niet in de smaak van een regering of de authoriteiten valt. Op dit moment kan een minister zonder wie dan ook te raadplegen een stof aan de lijst toevoegen en daarmee willekeurige mensen buiten de wet stellen.

Hierover meer in een volgend artikel.

Zie ook en voor reacties (hoop ik) HIERRRRRRRRRRRRR