Tenenkrommend (2) - geen doden te betreuren

Philip Freriks op het NOS-journaal over hevige rellen ergens op de wereld:
"De eerste dode is al gevallen".
Hoezo de eerste? Weten ze bij de NOS al dat er meer gaan vallen? Hoeveel dan? en wanneer? Hebben ze soms zelf mensen daar om wat nieuws te maken?
Ander zinnetje, bij een verkeersongeluk:
"Er waren geen doden te betreuren"
Hoezo betreuren? Zou iemand van de redactie of Philip zelf ook maar een traan laten om welke dode dan ook buiten hun eigen familie- en kennisenkring? Bijna had hij gezegd: "Er waren jammer genoeg geen doden te betreuren". Want de redactie betreurt het natuurlijk dat er geen doden vielen, want dat zou hoger op de sensatieschaal zijn gekomen en daardoor misschien morgen ook nieuwswaarde hebben. Maar ja, als het niet lukt om sensatiejournalistiek te plegen, dan maar gevoelsjournalistiek, en melden we, dat wij in Nederland en Vlaanderen niet hoeven te treuren, want van de volslagen onbekenden die daar in een ongeluk terechtkwamen , heeft, gelukkig voor ons, niemand het met de dood moeten bekopen. Och, dat er twee zwaargewonden bij waren en drie wat minder zwaar, ach.... daar treurt natuurlijk niemand om.

Het is dit soort formuleringen en woordkeus waar het commentaar op het NOS-journaal uit is opgebouwd. Het wekt bij de kijker een gevoel van plaatsvervangende schaamte op.
Offensieve communicatie in zijn tweede betekenis, die van beledigende.