The liberal-islamist alliance:
"..... In the name of fighting racism, the media has been unapologetically racist. In the name of tolerance, it has been wickedly intolerant. In the name of preventing persecution, it has turned a blind eye to ethnic cleansing and genocide by Muslims-- while provoking and perpetuating Muslim separatist conflicts In Asia, Europe and the Middle East. And tricking the American public into a war on behalf of one such separatist group under false pretenses. These are crimes. More than that, these are the actions of bigots whose biases are rigid and fixed, and who like the Nazis, use a political ideology as the basis for valuing some lives below those of others, based on ethnic and religious criteria."
Zie Sultan Knish, een blog van Daniel Greenfield
dinsdag 31 augustus 2010
dinsdag 24 augustus 2010
Demonstratie tegen de voorgenomen steniging van de Iranese Sakineh Mohammadi
The day I was flogged in front of [my son] Sajjad, I was crushed and my dignity and heart were broken.
The day I was given the stoning sentence, it was as if I fell into a deep hole and I lost consciousness.
Many nights, before sleeping, I think to myself how can anybody be prepared to throw stones at me; to aim at my face and hands? Why?
I thank all of you from Tabriz Prison.
.... tell everyone that I’m afraid of dying. Help me stay alive and hug my children.”
Op zaterdag 28 augustus 2010 vinden er in 100 steden demonstraties plaats tegen de voorgenomen steniging van de Iranese Sakineh Mohammadi Ashtiani en de barbaarse en onmenselijke steniging in het algemeen.
Ook in Amsterdam vindt er op zaterdag 28 augustus een protestactie plaats, beginnend om 14:00 uur op het Beursplein.
Voor meer informatie zie Hoeiboei
pseudosociologisch gezwam van Nordholt
Ex-commissaris Nordholt ontpopt zich in zijn vrije tijd als liefhebberend socioloog en spuit 30 jaar oude bakerpraatjes en gemeenplaatsen.
In de Telegraaf van vandaag een interview met de zeventigjarige, Na een kolom gemeenplaatsen in de trant van: het is nu eenmaal zo, komt zijn analyse: hij wijt het toenemend geweld en agressie voornamelijk aan het gebruik van "drank, verdovende middelen en pepmiddelen" (wat bedoelt hij pepmiddelen? Koffie? Coca Cola? Energiedrankjes?). Onbekend objectNa deze volkomen uit de lucht gegrepen conclusie (want is het gebruik van drank en verdovende middelen niet eerder een bijkomend verschijnsel en versterking van een diepere oorzaak ipv een direkte oorzaak zelf?)
In één argument heeft hij wel gelijk: de opvoeding speelt een grote rol. Maar halverwege zijn artikel komt hij dan tot de werkelijke oorzaak van alle misère:
De oorzaak van de totale verwording waar de maatschappij momenteel aan onderhevig is voornamelijk te danken aan het feit dat kinderen vereenzamen, nu de ouders vaak (noodgedwongen) twee banen hebben en vanwege o.a. zorgen voor de hypotheek minder aandacht hebben voor hun kinderen en geen tijd meer zouden hebben om aan hun kinderen te besteden. En zo verbindt hij het gedrag van Marokkanen tegenover Homo's moeiteloos impliciet vooral de autochtone, hardwerkende bevolking. Hoe hij plotseling tot zijn gedachtesprong komt is volkomen onduidelijk, maar we hebben u te pakken hoor geachte Telegraaflezer: het is allemaal uw schuld natuurlijk en die van uw ouders, die zich een slag in de rondte moesten werken om rond te komen en u ook, om o.a. de opleiding van uw kinderen te betalen.
Nu kan men van een ex-commissaris niet beweren dat hij dom is, dus moet hij wel glashard staan te liegen. Met welk doel? Waarom wil hij de schuld bij de slachtoffers leggen? Waarom verkoopt hij zulke nietszeggende en misleidende kletspraat? Wat heeft hij te verliezen door de waarheid te zeggen? Is dat zijn decennialange beroepsdeformatie als politieman met de linkse catechismus in de hand, waarin staat, dat (vooral autochtone) slachtoffers eigenlijk de daders zijn, aangezien we een volk zijn van verkeerd opgevoede, oud-kolonialen, racisten en xenofoben?
De misdaadcijfers zowel als eenieders dagelijkse ervaring tonen aan, dat de straatcriminaliteit, de verharde atmosfeer in het dagelijks leven voor het grootste deel te wijten is aan de decennia-durende instroom van analfabete kanslozen, die geen enkele binding met en interesse voor Nederland en de Nederlandse bevolking hebben en de daardoor afgenomen (grotendeels al verwoeste) sociale cohesie, segregatie en polarisatie in Nederland. Dhr. Nordholt heeft blijkbaar 30 jaar geleden voor het laatst nagedacht, toen Nederland nog in de ban was van de hippie-laissez-faire opvoeding.
Het punt is: Nederland is (en wordt nog steeds) van hogerhand kapot gemaakt, met name door de linkse politiek met zijn weg-met-ons-en-vooral-de-zelfstandigen politiek. Het zijn niet de kinderen van ouders met twee banen, die Amsterdam tot een Wild-Weststad hebben gemaakt, waar internationale gangsters naartoe komen om hun schulden te vereffenen en een hele generatie opgroeit om zoveel mogelijk barbarij op de samenleving los te laten en met name om de Nederlanders, hun land, levenswijzen en ideeën intens te haten danwel te minachten. Het zijn niet de hardwerkende burgers die het sociale klimaat in Nederland verziekt hebben wardoor je kans loopt om een ritje met de tram of bus of een wandeling door een park met je leven te moeten bekopen. Het zijn niet deze kinderen die gewapende roofovervallen op tabakszaken plegen en het zijn niet die kinderen, die in groepen mot zoeken en voorbijgangers aftuigen dan wel in de rug of de nek steken. (Vraag eens aan een Spanjaard welk volk er altijd bekend stond als messentrekkers.)
Wie voeren de lijsten aan van de misdaadcijfers in Nederland? Wie zijn er dagelijks in het nieuws voor de barbaarse mishandelingen en berovingen op straat? Nordholt moet dat als ex-topman bij de politie beter weten dan wie dan ook. Dat zijn niet de kinderen van ouders met twee banen en een hoge hypotheek. Hoogstens zullen de ouders daarvan radicaliseren door de wanhoop waar ze in komen, als ze door de staat steeds meer worden uitgeknepen, tegengewerkt en feitelijk als oorzaak van de problemen worden gebrandmerkt door zelfverklaarde nepsociologen als Nordholt.
Meneer Nordholt, ik wil u ook hierbij ook nog even mede bedanken voor de belabberde staat waar het Nederlandse (en dan vooral het Amsterdamse) politiekorps zich mede dankzij uw decennialange werk in bevindt. De zich aan de wet houdende burger is daardoor niet alleen met de toenemende misdaad en onveiligheid opgescheept, maar heeft een apparaat dat hem ten dienste moet staan zien veranderen in een even gevreesde vijand en medeplichtige aan die onveiligheid. Honderd keer meer gevreesd dan de kinderen van ouders met twee banen.
Ik wens u verder veel succes met uw oude dag en uw gezwets in de ruimte.
In de Telegraaf van vandaag een interview met de zeventigjarige, Na een kolom gemeenplaatsen in de trant van: het is nu eenmaal zo, komt zijn analyse: hij wijt het toenemend geweld en agressie voornamelijk aan het gebruik van "drank, verdovende middelen en pepmiddelen" (wat bedoelt hij pepmiddelen? Koffie? Coca Cola? Energiedrankjes?). Onbekend objectNa deze volkomen uit de lucht gegrepen conclusie (want is het gebruik van drank en verdovende middelen niet eerder een bijkomend verschijnsel en versterking van een diepere oorzaak ipv een direkte oorzaak zelf?)
In één argument heeft hij wel gelijk: de opvoeding speelt een grote rol. Maar halverwege zijn artikel komt hij dan tot de werkelijke oorzaak van alle misère:
De oorzaak van de totale verwording waar de maatschappij momenteel aan onderhevig is voornamelijk te danken aan het feit dat kinderen vereenzamen, nu de ouders vaak (noodgedwongen) twee banen hebben en vanwege o.a. zorgen voor de hypotheek minder aandacht hebben voor hun kinderen en geen tijd meer zouden hebben om aan hun kinderen te besteden. En zo verbindt hij het gedrag van Marokkanen tegenover Homo's moeiteloos impliciet vooral de autochtone, hardwerkende bevolking. Hoe hij plotseling tot zijn gedachtesprong komt is volkomen onduidelijk, maar we hebben u te pakken hoor geachte Telegraaflezer: het is allemaal uw schuld natuurlijk en die van uw ouders, die zich een slag in de rondte moesten werken om rond te komen en u ook, om o.a. de opleiding van uw kinderen te betalen.
Nu kan men van een ex-commissaris niet beweren dat hij dom is, dus moet hij wel glashard staan te liegen. Met welk doel? Waarom wil hij de schuld bij de slachtoffers leggen? Waarom verkoopt hij zulke nietszeggende en misleidende kletspraat? Wat heeft hij te verliezen door de waarheid te zeggen? Is dat zijn decennialange beroepsdeformatie als politieman met de linkse catechismus in de hand, waarin staat, dat (vooral autochtone) slachtoffers eigenlijk de daders zijn, aangezien we een volk zijn van verkeerd opgevoede, oud-kolonialen, racisten en xenofoben?
De misdaadcijfers zowel als eenieders dagelijkse ervaring tonen aan, dat de straatcriminaliteit, de verharde atmosfeer in het dagelijks leven voor het grootste deel te wijten is aan de decennia-durende instroom van analfabete kanslozen, die geen enkele binding met en interesse voor Nederland en de Nederlandse bevolking hebben en de daardoor afgenomen (grotendeels al verwoeste) sociale cohesie, segregatie en polarisatie in Nederland. Dhr. Nordholt heeft blijkbaar 30 jaar geleden voor het laatst nagedacht, toen Nederland nog in de ban was van de hippie-laissez-faire opvoeding.
Het punt is: Nederland is (en wordt nog steeds) van hogerhand kapot gemaakt, met name door de linkse politiek met zijn weg-met-ons-en-vooral-de-zelfstandigen politiek. Het zijn niet de kinderen van ouders met twee banen, die Amsterdam tot een Wild-Weststad hebben gemaakt, waar internationale gangsters naartoe komen om hun schulden te vereffenen en een hele generatie opgroeit om zoveel mogelijk barbarij op de samenleving los te laten en met name om de Nederlanders, hun land, levenswijzen en ideeën intens te haten danwel te minachten. Het zijn niet de hardwerkende burgers die het sociale klimaat in Nederland verziekt hebben wardoor je kans loopt om een ritje met de tram of bus of een wandeling door een park met je leven te moeten bekopen. Het zijn niet deze kinderen die gewapende roofovervallen op tabakszaken plegen en het zijn niet die kinderen, die in groepen mot zoeken en voorbijgangers aftuigen dan wel in de rug of de nek steken. (Vraag eens aan een Spanjaard welk volk er altijd bekend stond als messentrekkers.)
Wie voeren de lijsten aan van de misdaadcijfers in Nederland? Wie zijn er dagelijks in het nieuws voor de barbaarse mishandelingen en berovingen op straat? Nordholt moet dat als ex-topman bij de politie beter weten dan wie dan ook. Dat zijn niet de kinderen van ouders met twee banen en een hoge hypotheek. Hoogstens zullen de ouders daarvan radicaliseren door de wanhoop waar ze in komen, als ze door de staat steeds meer worden uitgeknepen, tegengewerkt en feitelijk als oorzaak van de problemen worden gebrandmerkt door zelfverklaarde nepsociologen als Nordholt.
Meneer Nordholt, ik wil u ook hierbij ook nog even mede bedanken voor de belabberde staat waar het Nederlandse (en dan vooral het Amsterdamse) politiekorps zich mede dankzij uw decennialange werk in bevindt. De zich aan de wet houdende burger is daardoor niet alleen met de toenemende misdaad en onveiligheid opgescheept, maar heeft een apparaat dat hem ten dienste moet staan zien veranderen in een even gevreesde vijand en medeplichtige aan die onveiligheid. Honderd keer meer gevreesd dan de kinderen van ouders met twee banen.
Ik wens u verder veel succes met uw oude dag en uw gezwets in de ruimte.
maandag 23 augustus 2010
Vertrouwen
Vertrouwt u mensen in het algemeen?
De mate waarin u anderen vertrouwt zal voornamelijk afhangen van uw ervaring. Wordt u vaak in uw vertrouwen beschaamd, dan zal uw vertrouwen minder worden. Uw vertrouwen in de mensen wordt dus bepaald door de mate van onbetrouwbaarheid van de mensen in uw omgeving, de mensen waar u mee te maken krijgt (inclusief die van uzelf als actieve deelnemer aan die gemeenschap: immers: zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten).
Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft onderzoek gedaan naar de correlatie tussen nationaliteit en vertrouwen in de Europese landen (klik op link voor grafiek)
Hieruit zou blijken, dat Nederland hoog scoort, samen met Scandinavische en andere andere Europese landen. Turkije scoort er het laagste, met 14%
Maar aangezien vertrouwen dus een kwestie is van ervaring, dus van de mate waarin uw vertrouwen beschaamd ofwel u besodemieterd wordt, kan men dan niet uit deze cijfers afleiden, dat Turken ook inderdaad de meest onbetrouwbare mensen zijn uit de onderzochte landen?
Niet dat ik veel waarde hecht aan dit soort onderzoeken, behalve aan de geur van propaganda die eraan hangt en die al in de vraagstelling besloten ligt, maar is dit niet een bijzonder belasterend onderzoek?
Enfin: Turken vertrouwen elkaar voor geen meter. Terecht?
Met dank aan het CBS.
De mate waarin u anderen vertrouwt zal voornamelijk afhangen van uw ervaring. Wordt u vaak in uw vertrouwen beschaamd, dan zal uw vertrouwen minder worden. Uw vertrouwen in de mensen wordt dus bepaald door de mate van onbetrouwbaarheid van de mensen in uw omgeving, de mensen waar u mee te maken krijgt (inclusief die van uzelf als actieve deelnemer aan die gemeenschap: immers: zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten).
Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft onderzoek gedaan naar de correlatie tussen nationaliteit en vertrouwen in de Europese landen (klik op link voor grafiek)
Hieruit zou blijken, dat Nederland hoog scoort, samen met Scandinavische en andere andere Europese landen. Turkije scoort er het laagste, met 14%
Maar aangezien vertrouwen dus een kwestie is van ervaring, dus van de mate waarin uw vertrouwen beschaamd ofwel u besodemieterd wordt, kan men dan niet uit deze cijfers afleiden, dat Turken ook inderdaad de meest onbetrouwbare mensen zijn uit de onderzochte landen?
Niet dat ik veel waarde hecht aan dit soort onderzoeken, behalve aan de geur van propaganda die eraan hangt en die al in de vraagstelling besloten ligt, maar is dit niet een bijzonder belasterend onderzoek?
Enfin: Turken vertrouwen elkaar voor geen meter. Terecht?
Met dank aan het CBS.
donderdag 19 augustus 2010
Teken de petitie voor faire journalistiek kabinetsformatie
De laatste dagen komen steeds meer mensen in actie om zich te beklagen
over de opstelling en berichtgeving van de media inzake de kabinetsformatie. Wat wij zien lijkt meer op een bewuste poging om onrust te stoken en tweespalt te zaaien, dan op een serieuze vorm van journalistiek waarbij distantie, onbevangenheid, evenwichtigheid en nuance de leidraad vormen. Nu het instrument van de petitie weer erg in zwang lijkt, is het goed dat wij dat ook maar eens inzetten. Met een
simpel doel: om ons ongenoegen te uiten over het gedrag van de (kwaliteits)media.
Vrijwel elke dag worden wij getrakteerd op een hijgerige zoektocht naar prominenten en minder vooraanstaanden, die ons moeten vertellen hoe erg het wel niet is als dit kabinet er komt. En ook instellingen, samenwerkingsverbanden en hobbyclubjes waar wij nog nooit van hebben gehoord, halen plots de voorpagina's om leeg te lopen over de ontmenselijking van de samenleving, mocht er een regering komen die gedoogsteun krijgt van de PVV.
Tegelijkertijd wordt weinig of geen energie gestoken in het zoeken naar voorstanders van een dergelijk kabinet of op zijn minst naar mensen die er niet a priori afwijzend
tegenover staan. De berichtgeving moet ons doen geloven dat er een hevige strijd gaande is binnen het CDA (en zelfs binnen de VVD) en dat verdeeldheid de boventoon voert. Maar verschillende enquêtes laten zien dat een groot deel van de achterban van deze partijen helemaal niet zo tegensputtert of ontevreden is. Die realiteit wordt genegeerd en de hetze wordt voorgezet.
Lees hier verder en teken de petitie!
Verspreid dit initiatief, zet het op de weblogs en mail het iedereen die zich zorgen maakt over de degeneratie en uitholling van de Nederlandse journalistiek.
Lees ook dit overzicht van de schaamteloze hetze van de Volkskrant.
over de opstelling en berichtgeving van de media inzake de kabinetsformatie. Wat wij zien lijkt meer op een bewuste poging om onrust te stoken en tweespalt te zaaien, dan op een serieuze vorm van journalistiek waarbij distantie, onbevangenheid, evenwichtigheid en nuance de leidraad vormen. Nu het instrument van de petitie weer erg in zwang lijkt, is het goed dat wij dat ook maar eens inzetten. Met een
simpel doel: om ons ongenoegen te uiten over het gedrag van de (kwaliteits)media.
Vrijwel elke dag worden wij getrakteerd op een hijgerige zoektocht naar prominenten en minder vooraanstaanden, die ons moeten vertellen hoe erg het wel niet is als dit kabinet er komt. En ook instellingen, samenwerkingsverbanden en hobbyclubjes waar wij nog nooit van hebben gehoord, halen plots de voorpagina's om leeg te lopen over de ontmenselijking van de samenleving, mocht er een regering komen die gedoogsteun krijgt van de PVV.
Tegelijkertijd wordt weinig of geen energie gestoken in het zoeken naar voorstanders van een dergelijk kabinet of op zijn minst naar mensen die er niet a priori afwijzend
tegenover staan. De berichtgeving moet ons doen geloven dat er een hevige strijd gaande is binnen het CDA (en zelfs binnen de VVD) en dat verdeeldheid de boventoon voert. Maar verschillende enquêtes laten zien dat een groot deel van de achterban van deze partijen helemaal niet zo tegensputtert of ontevreden is. Die realiteit wordt genegeerd en de hetze wordt voorgezet.
Lees hier verder en teken de petitie!
Verspreid dit initiatief, zet het op de weblogs en mail het iedereen die zich zorgen maakt over de degeneratie en uitholling van de Nederlandse journalistiek.
Lees ook dit overzicht van de schaamteloze hetze van de Volkskrant.
woensdag 18 augustus 2010
Herstel
Het is nu een maand geleden na mijn infarct en ik ben blij te melden, dat alles goed gaat.
schrijven en lezen (het geschreven woord dus) gaat weer prima, alleen maak ik geregeld spelfouten die ik vroeger niet maakte. Ook het spreken gaat stukken beter, alleen struikel ik nog wel over mijn woorden en verwissel soms beginklanken of woorden. Het laatste wat zich (hopelijk en naar verwachting) herstelt is mijn woord- en muziekdoofheid.
Ik had/heb altijd een goed muzikaal gehoor, maar na dit voorval hoorde ik geen boventonen of ondertonen meer, ik kon de toonhoogtes en het ritme niet vasthouden, laat staan meezingen/neuri"en. Het was of ik mijn innerlijke stemvork kwijt was. Ook hoorde ik in alle muziek die ik hoorde één en hetzelfde nummer. Een vreemde en wat beangstigende gewaarwording, om je hele leven hetzelfde nummer overal te moeten horen. Dat is nu wat beter. ik kan weer verschillende nummers uit elkaar houden en ook weer de juiste toonhoogtes en het ritme vinden (hoewel ik er af en toe weer de mist mee inga).
Wat ook wat langzamer herstelt is wat ik de woorddoofheid noem. In het begin verstond ik niets van wat mensen zeiden, alsof ze in een vreemde taal praatten. en nu nog, hoewel de taal wat bekender begint te worden. Enkele zinnen, met niet te ingewikkelde concepten en begrippen begrijp ik wel, maar andere gesprekken gaan na drie zinnen de mist in en veranderen in een stroom klanken, waar af en toe een aantal bekende woorden in doorklinken. Maar goed, een week geleden begreep ik helemaal niets van wat de mensen zeiden, dus ook dat gaat de goede kant op. Er is niets mis met mijn oren en ook niets met het begrijpen van (ingewikkelde) concepten en begrippen, maar ergens in de verbinding daartussen, tussen de klank en de semantiek rammelt het nog. Maar zolang er iedere dag verbetering is, en dat is er zeker, is de kans groot dat alles zich helemaal herstelt.
Iedereen nogmaals bedankt voor getoonde interesse en bezorgdheid. Het schrijven en lezen erover, hier en in de mails heeft me geholpen om snel mijn lees- en schrijfvaardigheden te herstellen.
schrijven en lezen (het geschreven woord dus) gaat weer prima, alleen maak ik geregeld spelfouten die ik vroeger niet maakte. Ook het spreken gaat stukken beter, alleen struikel ik nog wel over mijn woorden en verwissel soms beginklanken of woorden. Het laatste wat zich (hopelijk en naar verwachting) herstelt is mijn woord- en muziekdoofheid.
Ik had/heb altijd een goed muzikaal gehoor, maar na dit voorval hoorde ik geen boventonen of ondertonen meer, ik kon de toonhoogtes en het ritme niet vasthouden, laat staan meezingen/neuri"en. Het was of ik mijn innerlijke stemvork kwijt was. Ook hoorde ik in alle muziek die ik hoorde één en hetzelfde nummer. Een vreemde en wat beangstigende gewaarwording, om je hele leven hetzelfde nummer overal te moeten horen. Dat is nu wat beter. ik kan weer verschillende nummers uit elkaar houden en ook weer de juiste toonhoogtes en het ritme vinden (hoewel ik er af en toe weer de mist mee inga).
Wat ook wat langzamer herstelt is wat ik de woorddoofheid noem. In het begin verstond ik niets van wat mensen zeiden, alsof ze in een vreemde taal praatten. en nu nog, hoewel de taal wat bekender begint te worden. Enkele zinnen, met niet te ingewikkelde concepten en begrippen begrijp ik wel, maar andere gesprekken gaan na drie zinnen de mist in en veranderen in een stroom klanken, waar af en toe een aantal bekende woorden in doorklinken. Maar goed, een week geleden begreep ik helemaal niets van wat de mensen zeiden, dus ook dat gaat de goede kant op. Er is niets mis met mijn oren en ook niets met het begrijpen van (ingewikkelde) concepten en begrippen, maar ergens in de verbinding daartussen, tussen de klank en de semantiek rammelt het nog. Maar zolang er iedere dag verbetering is, en dat is er zeker, is de kans groot dat alles zich helemaal herstelt.
Iedereen nogmaals bedankt voor getoonde interesse en bezorgdheid. Het schrijven en lezen erover, hier en in de mails heeft me geholpen om snel mijn lees- en schrijfvaardigheden te herstellen.
zondag 8 augustus 2010
maandag 2 augustus 2010
Een onverwachte gebeurtenis (3)
zie:
Een onverwachte gebeurtenis (1)
Een onverwachte gebeurtenis (2)
Twee weken zijn voorbij. Wat is de stand?
Iedere dag gaat het beter. schrijven en lezen gaan bijna net zo goed als hiervoor, alleen ben ik nog wat snel moe en moet ik eigen teksten drie keer nalopen om er vreemde vergissingen uit te halen.
Spreken gaat ook met de dag beter, maar wat langzamer gaat is het begrijpen van gesproken teksten. Als mensen iets tegen me zeggen, is het, alsof mensen in een onbekende taal tegen me spreken en gesprekken tussen andere mensen kan ik niet goed volgen. Ik gaf al de vergelijking van een glas, waarin maar zoveel woorden passen en als de rand bereikt wordt, stroomt de rest erover. Met mijn muziekbeleving ging het ook heel slecht. Ik had/heb een goed ontwikkeld muzikaal gehoor, maar sinds de bewuste zaterdag hoor ik geen boven- en ondertonen meer, ik kan geen melodie of maat houden en het vreemde verschijnsel doet zich voor, dat een eenmaal gehoord liedje zich in alle liedjes manifesteert. Een vreemde ervaring. Tekst, melodie, maat en zelfs de afzonderlijke instrumenten van liedje 1 "superimpose" (ik kan even geen Nederlandse term verzinnen) zichzelf op liedjes 2, 3, etcetera, zodat het 1e liedje als een alleenheerser alle muziek overheerst. Ook hier is het glas na 1 liedje vol, en smaken alle dranken hetzelfde. Frik had het over een soort nabeeld, dat blijft hangen. Verder is er niets mis met mijn gehoor, zoals ik eerst dacht, het heeft iets te maken met dat de verbinding tussen de ontvangen gehoorprikkels en het begrip van de betekenis ervan niet goed werkt. Als ik namelijk een liedje in gedachten hoor, dan kan ik het wel goed voor de geest halen.
Maar ook dat wordt met de dag beter. Eergisteren kon ik weer verschillende nummers uit elkaar houden en ook gesprekken zijn steeds beter te volgen. Verder heb ik een aantal logopedische tests gedaan en daar hoor ik de uitslag vrijdag van.
Ik mag mezelf dus gelukkig prijzen. Maar vooral ook voor alle sympathieke reacties die ik heb gekregen, zowel in mails als in reacties her en der. Dat geeft me weer moed en zelfvertrouwen om verder te schrijven. Want daar was het allemaal om te doen. Hoelang nog? dat is voor iedereen een open een vraag en ik hoop dat iedereen er het beste van maakt. Geniet van het leven en haal eruit wat je eruit weet te halen. (En als het even kan: niet ten koste van een ander. Mensen hebben een ander zijn ongeluk niet nodig om zelf gelukkig te zijn of bestaanszekerheid aan te ontlenen. Integendeel zou ik zeggen.)
Voordat ik me nu verlies in speculaties over dood en leven (twee kanten van dezelfde medaille, beide even natuurlijke processen) en me in een niemand recht doende offtopic soepelglijdende moralistische achtbaan begeef sluit ik dit stukje
met vriendelijke groeten en iedereen het beste wensend.
Een onverwachte gebeurtenis (1)
Een onverwachte gebeurtenis (2)
Twee weken zijn voorbij. Wat is de stand?
Iedere dag gaat het beter. schrijven en lezen gaan bijna net zo goed als hiervoor, alleen ben ik nog wat snel moe en moet ik eigen teksten drie keer nalopen om er vreemde vergissingen uit te halen.
Spreken gaat ook met de dag beter, maar wat langzamer gaat is het begrijpen van gesproken teksten. Als mensen iets tegen me zeggen, is het, alsof mensen in een onbekende taal tegen me spreken en gesprekken tussen andere mensen kan ik niet goed volgen. Ik gaf al de vergelijking van een glas, waarin maar zoveel woorden passen en als de rand bereikt wordt, stroomt de rest erover. Met mijn muziekbeleving ging het ook heel slecht. Ik had/heb een goed ontwikkeld muzikaal gehoor, maar sinds de bewuste zaterdag hoor ik geen boven- en ondertonen meer, ik kan geen melodie of maat houden en het vreemde verschijnsel doet zich voor, dat een eenmaal gehoord liedje zich in alle liedjes manifesteert. Een vreemde ervaring. Tekst, melodie, maat en zelfs de afzonderlijke instrumenten van liedje 1 "superimpose" (ik kan even geen Nederlandse term verzinnen) zichzelf op liedjes 2, 3, etcetera, zodat het 1e liedje als een alleenheerser alle muziek overheerst. Ook hier is het glas na 1 liedje vol, en smaken alle dranken hetzelfde. Frik had het over een soort nabeeld, dat blijft hangen. Verder is er niets mis met mijn gehoor, zoals ik eerst dacht, het heeft iets te maken met dat de verbinding tussen de ontvangen gehoorprikkels en het begrip van de betekenis ervan niet goed werkt. Als ik namelijk een liedje in gedachten hoor, dan kan ik het wel goed voor de geest halen.
Maar ook dat wordt met de dag beter. Eergisteren kon ik weer verschillende nummers uit elkaar houden en ook gesprekken zijn steeds beter te volgen. Verder heb ik een aantal logopedische tests gedaan en daar hoor ik de uitslag vrijdag van.
Ik mag mezelf dus gelukkig prijzen. Maar vooral ook voor alle sympathieke reacties die ik heb gekregen, zowel in mails als in reacties her en der. Dat geeft me weer moed en zelfvertrouwen om verder te schrijven. Want daar was het allemaal om te doen. Hoelang nog? dat is voor iedereen een open een vraag en ik hoop dat iedereen er het beste van maakt. Geniet van het leven en haal eruit wat je eruit weet te halen. (En als het even kan: niet ten koste van een ander. Mensen hebben een ander zijn ongeluk niet nodig om zelf gelukkig te zijn of bestaanszekerheid aan te ontlenen. Integendeel zou ik zeggen.)
Voordat ik me nu verlies in speculaties over dood en leven (twee kanten van dezelfde medaille, beide even natuurlijke processen) en me in een niemand recht doende offtopic soepelglijdende moralistische achtbaan begeef sluit ik dit stukje
met vriendelijke groeten en iedereen het beste wensend.
Abonneren op:
Posts (Atom)
