In ieder geval...

All the pumping's nearly over for my sweet heart,
This is the one for me:
Time to meet the chef...
O boy!
running man is out of death.
Feel cold and old, it's getting hard to catch my breath.
it's back to ash.
Now you've had your flash boy.

The rocks, in time,
Compress your blood to oil,
Your flesh to coal...
Enrich the soil,
Not everybody's goal.

Anyway:

They say she comes on a pale horse,
But I'm sure I hear a train.
O boy!
I don't even feel no pain...
I guess I must be driving myself insane.
Damn it all!
Does earth plug a hole in heaven?
Or heaven plug a hole in earth?

How wonderful to be so profound,
when everything you are
Is dying underground.'

------



Verleden jaar verl0or ik door een herseninfarct mijn taalgevoel en het vermogen tot het benoemen van concepten. Dat wil niet zeggen, dat ik geen concepten meer begreep, alleen dat er geen verbinding meer was tussen het begrijpen van dingen, wat niet aangetast was, en het vormgeven in menselijke concepten zoals door taal wordt overgedragen. geschreven taal was onbgrijpelijk voor me en gesproken woorden klonken alsof alles onder water werd uitgesproken. Het merkwaardigste was mijns inziens, dat mijn begripsvermogen en mijn kennis intact was. De arts liet me een polshorloge zien en ik wist precies wat het was en waar het voor diende. Ik kon alleen het woord 'polshorloge' niet maken of verstaan. Deze observatie leidde tot een interessant gsprek over wat bewustzijn eigenlijk is en ik wil daar, naast een ander onderwerp, even op ingaan.

Toen ik in het ziekenhuis kwam, de neuroloog me onderzocht had en me een injectie had gegeven met een soort heftig ontstoppingsmiddel, bloedverdunner en bloedstollingsremmer, werd ik, een uur of twee nadat ik de verschijnselen van mijn infarct had opgemerkt, naar de ziekenzaal gebracht en daar op de rand van mijn bed gezeten, wist ik dat ik ging sterven. Ik zag mijn dood als een heldere transparantie die om de hoek van een muur alles verlichtte. Men zou kunne zeggen dat dit een angstvisioen was, maar ik voelde helemaal geen angst. Behalve een droefheid vanwege dit plotselinge afsnijden, de mensen die ik plotseling in de steek zou hebben gelaten en de onafgemaakte verhalen, voelde ik me volkomen kalm en helder. Wat ik zag, en wat bevestigde wat mijn eerdere overpeinzingen en ervaringen me altijd hebben geleerd is dat de dood geen zwart niets is, maar een transparantie, waar de duisternis en de schaduw juist van wegvalt. Ik ben in de overtuiging dat de mens of welk levend wezen dan ook in eigenste wezen uit niets anders bestaat dan uit bewustzijn. Eenieders ik, ieders zelf is niet het lichaam en ook niet de gevoelens en gedachten die zich op een fijner materieel vlak afspelen. Dit alles wordt gadegeslagen en ervaren en van betekenis voorzien door het bewustzijn, ons diepste zelf: dat wat wij in werkelijkheid zijn, namelijk een voortdurend weten en begrijpen, ook als we denken niet te weten en niet te begrijpen.

Het 'ik' is geen object waarnaar verwezen kan worden. Het bestaat niet in materiële zin en daarom kan het alles reflecteren wat het aan zich voordoet en zich met alles identificeren, terwijl het toch overal los van staat. Het is namelijk niet iets dat ergens los van kan staan, want zonder bewustzijn bestaat er niets.

"het ik" heeft geen eigenschappen zoals kleur of vorm of substantie. Het is anti-materie en de noodzakelijke oorzaak van materie. Maar als er eigenschappen aan toegekend zouden kunnen worden, dan zou het vergeleken kunnen worden met een binnenstebuiten gekeerd minizonnetje, dat alles in zich opneemt als een soort wit gat. Vroegere indische denkers hebben het vergeleken met een kristallen vaas. erbinnen is leegte en daarbuiten is leegte, maar daartussenin neemt het kristal de kleur aan van de verschijnselen. Zo is ons ik: ons bewustzijn: het schijnt zich overal aan te hechten en overal mee bsmeurd te worden, maar in werkelijkheid staat het overal buiten (of juist binnen?). De vraag is: als de vaas breekt, wat blijft er dan over? Duisternis of helderheid?

Het licht dat op onze ogen valt, bereikt niet de hersenen. Wat door de hersenen opgewekt wordt zijn zenuw-activiteiteiten en dat noemen we licht. Maar het is een armzalig licht. Een karikatuur van licht. En toch noemen we dit licht. Het is meer gekleurde warmte. Maar wat gebeurt er als de hersenen wegvallen doordat het organisme sterft? is het dan niet logisch te denken, dat het licht ongefilterd kan schijnen en er geen sprake meer is van enige barrière? Is het niet logischer te denken dat alles transparant en helder wordt? Duisternis is immers niet meer dan een schaduw en als er nu eens geen obstakels meer zijn om schaduwen te werpen?

Met deze vragen kampt de mensheid vanaf de dag dat er een vermogen tot rationeel denken in hem ontwikkeld werd. Dit is mijn overtuiging: duisternis en niet-zijn zijn menselijke bedenkingen, uit angst geboren. Er is in het heelal niet zoiets als een "niets". Alles is! iets wat niet is, bestaat gewoon niet. Het is niet mogelijk om ook maar één atoom of deeltje tot 'niets' te reduceren. Maar wij denken in onze arrogantie het 'niets' uitgevonden te hebben.


Verder ben ik van mening dat gedachten niet reëel zijn. Het zijn kunstmatige staketsels die een menselijke vorm geven aan kennis, begrijpen en weten. het zijn maskers en kostuums die de innerlijke begrips- en kennisinhouden op een menselijke maat overdrachtelijk maken. Kennis, weten en begrijpen komen niet voort uit woorden en begrippen, het is andersom: woorden, begrippen en concepten zijn slechts de verpakkingen van weten en begrijpen, in al de beperktheid en dualisme van de eerste.

Maar eigenlijk wilde ik het over iets anders hebben, namelijk mijn muziekgevoel. Ik laat dat voor een later artikel, want dit loopt nogal uit. Daarom wil ik afsluiten met een woord over de Dalaï Lama:

De Dalai Lama is een domme man en geen ingewijde, mocht er zoiets bestaan.

hij begrijpt en mopje over zijn eigen leer niet.
Een televisieverslaggever vertelde hem een mop. Hij gaat zo:

"De Dalai Lama komt in een pizzarestaurant en de ober vraagt, wat wilt u hebben?
Zegt de Lama: "Doet u mij maar één met alles (Make me one with everything)."

Daarop kijkt de geïnterviewde Dalai Lama diep peinzend en komt dan iets met volkomen onbenulligs. Hij snapt de grap niet!!!

De D. Lama weet niet eens dat het in boeddhisme juist draait om het ene en het verscheidene aan elkaar gelijk te maken.

Alles Is Een! had hij moeten zeggen.

Maar nee, dat zei hij niet. Hij wilde een kulverhaal gaan verzinnen om theoretisch te verklaren hoe op één pizza alles kon worden gelegd.

Ik heb een advies aan de D. Lama en eerst een vraag. Bent u boeddhistisch monnik of een politicus? Dat kan namelijk niet beide. Een monnik dient de wereld te verzaken en op een berg of onder een boom in navolging van de Boeddha te mediteren. Landen, staten, bezit, en landsgrenzen betekenen als het goed is niets voor hem. Bovendien stapelt een actief leven als politicus genoeg karma op voor een paar duizend nieuwe incarnaties waarin u niet aan het rad van geboorte en dood zult kunnen ontsnappen. Volkomen tegengestelde doelstellingen dus en volkomen met elkaar onverenigbaar. Bovendien bent u in mijn ogen geen politicus. U heeft geen partij en vertegenwoordigt helemaal niemand behalve dan uw kloosterorde.

Mijn conclusie: U bent geen van beide, maar een arme drommel, die vanaf zijn geboorte (u bent immers in de wieg als reïncarnatie van de vorige DL aangewezen) gemanipuleerd en gebruikt en voor het karretje gespannen is en nu nog. Dat u het grapje over uw eigen leer niet eens begreep doet vermoeden dat u niet bijster slim bent of veel weet, nog het minst van Boeddhime en als woordvoerder van dat denkstelsel zou ieder ander beter zijn. Als politiek vertegenwoordiger van de Tibetanen heb ik al helemaal mijn twijfels.

Misschien moest u eens te rade gaan bij uw zen-broeders. Die snappen grappen wel. Van veel van hun leraren zou u in ieder geval een flinke pak slaag met een stok hebben gekregen in antwoord op uw knullige antwoord.



I feel the pull on the rope, let me off at the rainbow.
I could have been exploding in space
Different orbits for my bones
Not me:
Just quietly buried in stones,
Keep the deadline open with my maker!
See me stretch!
For God's elastic acre.

The doorbell rings and it's:

"Good morning Rael
So sorry you had to wait.
It won't be long, yeah!
She's very rarely late."

Sovjetcultuur

Nederlandse televisie raakt dieptepunt na dieptepunt. Het wordt even betekenisloos als de literatuur in de sovjet-unie. Het gaat voor 90% h.e.l.e.m.a.a.l. nergens over en de overige 10% is walgelijke propaganda en misleiding. Desinformatie beschrijft het geheel.

Babbeltelevisie. Mensen die kwebbelen over hun likdoorns en die vooral vol zijn van zichzelf. huis- en tuinbeslommeringen tot entertainment en kennisvermeerdering verheven. Ieder pretentie van verheffing van het volk hebben ze in Hilversum losgelaten. Hoe goedkoper de programma's hoe beter betaald de presentatoren. Inteelt en vriendjes en familie van ooit getalenteerde artiesten. Baantjeskwekerij en elkaar de balletjes toespelen en ondertussen de Nederlandse kijker overspoelen met een diarree van triviale oninteressantheden, afgewisseld door de immer harder de huiskamer binnentetterende reclame, die de beurzen van de mediabobo's en hun familie en vriendjes nog meer moet spekken. Hilversum is een rijke trog geworden, waar alleen nog maar drab uit komt sijpelen voor degenen die hun snuit er niet in hebben.

Onstuitbare aaneenschakeling van burgertruttigheden. Lekkende kranen in vakantiehotels tot Nationale Issues verheven.

Nu de zomer is aangebroken, ziet men zich gerechtvaardigd om drie maanden lang h.e.l.e.m.a.a.l NIETS van belang of wat dan ook voor onderhoudende film of serie, of diepgravende beschouwing of wat dan ook meer uit te zenden, behalve de provinciale beslommeringen van kleinsteedse nitwits en herhalingen van programma's waar de eerste keer al niemand naar keek. 3 maanden bagger. Onze mediasterren moeten immers genoeg tijd hebben om die kapitalen weer uit te geven? Het moet niet te veel op werken gaan lijken, nietwaar?

En zo rommelt Nederland verder en de burger, dat is jij en ik, wordt ondertussen in zijn kruis gegrepen en van alle kanten genaaid.

En maar doorkleppen over verandering van het bestel! Slagers die hun eigen rotte vlees moeten keuren en daarvoor nieuwe commissies en werkgroepen in het leven roepen die de zelfgeschapen problemen alleen nog maar complexer maken en een hoop zand produceren om ons in de ogen te strooien. Droogkloten die over programmering moeten beslissen met als eerste prioriteit niets aan het systeem te veranderen dat hun salarissen in gevaar zou brengen.

Hoe lang zullen mensen zich nog laten beledigen en schofferen ten bate van deze verrotte wormenhoop?

Het ernstigste is nog het air dat ze zichzelf aanmeten. Dat van moraalprediker met het opgeheven vingertje. Iedereen die in de wereld niet volgens de nederlandse neo-calvinistische ons-kent-ons socio-verstandhouding handelt, kan op een badinerende terechtwijzing rekenen.... behalve als het buiten het voorstellingsvermogen valt van onze gezond-verstandselite en zelfbenoemde fatsoensrakkers. Echte gebeurtenissen en echte kwaliteitsprogramma's worden zo goed mogelijk buiten beeld gehouden, zodat de burgers niet ECHT bang gaan worden, of AL te veel gaan nadenken, anders dan over Tante Miep die een scheurtje in haar lip heeft nota bene op haar VERJAARDAG! Behalve dan natuurlijk weer als een Joodse Israeliet een scheet laat, dan worden de stank die dit veroorzaakt en de in hun rechtvaardige moordlust geschokte en flauw gevallen Palestijnen breed uitgemeten.

Dat allesbeterweettoontje. De betutteling en de kleinburgerlijke betweterigheid die dat hele bestel hebben doordrongen. Het is een misdaad tegen de tijd van leven. De enigen die er een leven door hebben zijn zij, in hun villa's, grachtenpanden en buitenhuizen. Wij, die geacht worden ernaar te kijken, aan ons wordt ons geld, maar vooral onze tijd ontstolen en onze geest moedwillig afgestompt en in een heel heel klein kooitje gezet.

Pinksteren 2011

Bijna alle winkels zijn dicht. Met Pinksteren zijn we aan de heidenen overgeleverd.