Het moeras - verhaal met open einde

Ooit was er een ondoordringbaar gebied, een moeras, hoewel anderen zeggen dat het een woestijn was en weer anderen erover zeggen, dat het ooit een lieflijke tuin was, maar dat het door menselijke ongehoorzaamheid in een wildernis veranderde.

In die wildernis waren vele dodelijke gevaren, zoals slangen, ongedierte dat ziektes overbracht, en vele verraderlijke plekken, waar al menig reiziger was verdronken of anderszins verdwenen.
Maar het gebied had ook een grote aantrekkingskracht op de mensen, vanwege het vele wild en de hoeveelheid en variëteit van planten en kruiden, die vele ziektes en ongemakken konden verhelpen en die op de markt een goede prijs opbrachten.

Toen kwam er een man, laten we hem A. noemen, die vond dat het zo niet verder kon. Hij kwam tot een inzicht en dat werkte hij uit. Hij kreeg volgers en samen begonnen ze waarschuwingsborden te plaatsen bij het moeras en de mensen op de gevaren te wijzen. Ook brachten ze het hele moeras in kaart, zodat ze experts werden wat het gebied betreft. De Aïsten streefden naar een gebiedsverbod, maar dat werd door iedereen bestreden, waardoor er een burgeroorlog ontstond. Deze werd gewonnen door de Aïsten, (A. was inmiddels al overleden). Direkt na de overwinning werd het moeras tot verboden gebied verklaard en de beschrijvingen ervan en het praten erover werden voorbehouden aan de Aïsten, die inmiddels de machtigste groepering binnen de maatschappij waren geworden. Zo belangrijk achtte men de oplossing van het moeras, dat men zelfs de tijdrekening bij de geboorte van A. liet beginnen.

Eeuwen verstreken Niemand kwam meer naar het moeras en wie erover sprak, werd door de Aïsten de mond gesnoerd. Het gebied was immers al afdoende beschreven? Iedere tegenspraak zou het goede doel, de mens beschermen tegen deze giftige wildernis, ondermijnen. Zo werd ieder positief bericht, bijvoorbeeld de aanwezige geneeskrachtige kruiden daadkrachtig en meedogenloos bestreden. Langzaam verdween de herinnering aan het moeras zelf en werden de negatieve beschrijvingen van de Aïsten als de enige waarheid beschouwd. De politiek correcte mening zeg maar.

Na lange tijd gebeurde er echter iets in de bergen grenzend aan het moeras. De rivier, die het tot dan had gevoed, veranderde door een aardbeving van loop, waardoor het moeras droogviel. Niemand die dat echter doorhad. Er kwam immers nooit meer iemand. De toegangswegen werden bewaakt door de Aïsten, die er zelf ook niet meer kwamen, aangezien ze geen behoefte hadden aan de kruiden en het wild. Ze hadden immers genoeg aan hun huidige machtspositie, met de daarbij behorende salarissen, prestige, privileges en geheven belastingen, penningen en heffingen. Toch kwamen er steeds meer stemmen, dat het gebied veranderd was en dat de beschrijvingen van de Aïsten niet meer klopten. Degenen die dit beweerden en zelfs met nieuwe landkaarten en reisbeschrijvingen kwamen werden fel bestreden en gemarteld en gedood en al hun geschriften verbrand.

Voor de waarheid moet echter alles wijken, ook al duurt het soms erg lang. Op een gegeven moment werd het duidelijk, dat het moeras niet meer bestond en dat er geen slangen, malariamuggen of verraderlijke poelen waren. Maar de Aïsten bleven volhouden. Hun maatschappelijke positie stond immers op het spel en de macht opgeven was ondenkbaar.

Hierdoor ontstond een nieuwe oorlog, waarin de Aïsten het onderspit delfden. Toen de strijd beslecht was werd het voormalig moeras opengesteld, er kwamen mensen te wonen en landbouw, veeteelt, wetenschap en industrie verrijkten het land en de wereld. Nieuwe kaarten werden gemaakt en nieuwe routebeschrijvingen. De Aïsten, die vreemd genoeg nooit afstand namen van hun moerasleer, aangezien deze vermengd was met algemene wijsheden, open deuren, die iedereen wel begreep, zoals bijvoorbeeld "slangen zijn giftig", werd uit dankbaarheid voor ooit verleende diensten een bescheiden plek in de samenleving toegewezen en het land ging een eeuw van ongekende voorspoed tegemoet.

Het ging zelfs zo goed, dat, om het te laten voortduren er mensen uit andere landen moesten komen om mee te werken. En waarachtig.... tot verbijstering van de inwoners het drooggevallen moeras bleken die nieuwelingen niets anders te kennen dan de moerasleer in een gewijzigde en verwrongen vorm en een zeer fanatieke ook, aangezien niemand van die mensen het moeras ooit hadden gezien, maar ooit de geschriften van de Aïsten overgenomen en in eigen vorm gegoten hadden en hun hele wereldbeeld erop gebaseerd was. Deze afgeleide teksten werden nog fanatieker verdedigd dan de Aïsten ooit hadden gedaan (en dat wil wat zeggen). Te beweren dat er geen moeras meer was, bleek voor die nieuwe binnenkomers geen argument: desnoods zorgden ze ervoor, dat het land weer in een moeras veranderde, zodat ze daarmee de waarheid van hún grote verlichte leider (laten we hem B. noemen) zouden aantonen. Vreemd genoeg nam niemand, op een enkeling na, deze uitspraken serieus. De politieke en journalistieke elite viel zelfs de enkele criticus van deze ontwikkeling aan middels hetzes en gerechtelijke vervolging. En de Aïsten? Die keken elkaar eens aan, dachten met weemoed aan de tijd van het moeras en zeiden: "Die Beïsten hebben ergens wel een punt. Laten we het met ze op een accoordje gooien" (hierbij vergetend, dat B. de geschriften van A. al corrupt had genoemd en er niemand was om dat te kunnen staven).

En toen, en hier stopt voorlopig het verhaal, kwam de economische groei in het land door weer een aardbeving, een financiële dit keer, abrupt tot stilstand. Maar ondertussen was er een nieuwe rivier ontstaan, die het land weer in een nieuw, anderssoortig moeras dreigde te veranderen. Volgens de laatste berichten werden er al wolven en slangen waargenomen.

Het vreemdste van dit hele verhaal is, dat de leiders en intelligentsia van het land op dit punt gekomen helemaal niet meer geloven in welk moeras dan ook. Zelf opgegroeid in een moerasloze beschaving, hebben geen flauw benul van wat het betekent om in een harde wildernis te moeten leven. Wel.... sommige mensen zeggen, dat het moeras eeuwig is, of het nu hier op aarde is of elders, dus als men het zelf wilt ervaren: U wordt de kennis aangereikt om het moeras weer te realiseren, of een anderssoortige wildernis. Het is helemaal aan u. In het huis van de heer zijn volgens een heer X. vele kamers.

wordt zeker vervolgd.