Zij

Zij heeft G. gezien in de Q.

De hele avond al luister ik met een half oor naar haar verhalen over mensen die ik niet of slechts oppervlakkig ken, maar via G. komt ze op mijn vader en ik voel mijn maagspieren spannen. Ik probeer te luisteren zonder dat de woorden me beroeren. Waarnemen is het sleutelwoord.

De kamer, de kachel... Zij, pratend in de leren stoel. De tafel met aansteker, asbak, papieren, pennen, boeken en glazen. Ze kijkt naar mij en voelt dat ik over dit moment schrijf.

Dan gaat haar telefoonmelder en er is even afleiding en aanleiding tot enkele korte zinnen, die enigszins als gesprek aangemerkt zouden kunnen worden. Jammer dat haar aandacht nu op mij gericht is in plaats van op die anderen.

Maar ze zakt weer achterover in de stoel, zucht dan geërgerd en loopt naar de radio om een andere zender te zoeken. Als ze die gevonden heeft wil ze weten wat ik schrijf, dus begin ik maar weer een nieuw hoofdstuk.