Keizersgracht, kale gracht
van de ringgrachten de meest saaie gracht.
Troosteloos staan de onopvallende notarishuizen
te zuchten,
onverschillig voor de mens,
gelijk in zon of schaduw.
geen leven op straat geen winkels geen arken,
zelfs geen doorgaand verkeer behalve
voor wie er moet zijn of parkeren
op het water waterfiets, plezier- noch rondvaart.
De toeristen zien geen reden
om van de drukke dwarsstraten af te slaan
onuitnodigend staan daar de strenge panden
Nou ja, enzovoort. Ik ben niet zo in de stemming om dat allemaal uit te gaan werken maar ik zal even kijken of er toch nog iets leuks zit tussen de plm 50 foto's die ik genomen heb. Er was trouwens ook iets met het licht. Het was allemaal erg vlak op visueel gebied. Een hemelsbreed verschil met de Prinsengracht, die bruist van leven en kleur.
Ik wilde de hele Keizersgracht aflopen, met als tussenstop nummer 553 op verzoek van aussie met haarn kar vol honden (De hond is 1 van de dieren in mijn totem), maar dat huisnummer bleek dus niet meer te bestaan. In de plaats daarvan, staat op de hoek van de Nieuwe Spiegelstraat, de Amsterdams antiekstraat,) Staat nu een pand van Hogan Lovell, dat een aantal huisnummers heeft opgeslokt. De tand des tijds laat niets ongemoeid. Enfin, toen het eigenlijke doel van mijn wandeling niet meer bleek te bestaan, had ik er genoeg van en ben ik naar huis gegaan. Een volgende keer pak ik het laatste stuk Keizersgracht tot de Amstel om het verhaal compleet te maken.
Die volgende keer pak ik het anders aan en neem ik er meer tijd voor. Nu alvast een subliminaal erotische brugdoorgang en morgen kijk ik of er een korte serie te maken valt over deze gracht.
Update/correcties:
Spiegel Plaza is fout. Het moet zijn: Hogan Lovell International LLP, een internationaal advokatenbureau. Wat die in de Nieuwe Spiegelstraat te zoeken hebben is me niet duidelijk, zo tussen de antiekwinkels. Ook meende ik dat aussie een man is. Excuses daarvoor. Erg slordig allemaal en ik heb het aangepast.
 |
| Klik voor groot |
De tand des tijds heeft ook aan de stenen van de brug geknaagd, maar wat een goed gevonden vlakverdeling en lijnen combinatie. Ach, en erotiek is in the eye of the beholder. Weer een interessante foto D.G.Neree.
BeantwoordenVerwijderenHartelijk dank voor de zoektocht. In de eerste wereldoorlog waren in dat huis vele Belgische vluchtelingen ondergebracht, omdat deze persoon een filantropische kijk op het leven had en zijn huis had opengesteld. Drats, zou ik zeggen, jammer dat het ter gronde ging. In elk geval was je ter plekke van een historisch gebeuren.
Aussie met zijn kar vol honden zou beter geschreven zijn: aussie met haar kar vol honden, lol. Ik heb altijd minstens 2 honden gehad en soms wel 3 en ja, ze mochten allemaal mee in de auto. Bij een ingeving destijds om een hotmail adres te maken kwam die kreet naar boven, vandaar. En nu zijn we 14 jaar verder.
Je gedicht met aandacht gelezen. Het is treurig, maar aan de andere kant is het misschien wel fijn zo'n stille gracht midden in de bruisende stad.
Zou er nog iemand wonen of zijn het allemaal kantoren etc. geworden?
Nogmaals, mijn dank is groot.
@D.G.Neree
BeantwoordenVerwijderenZelfs de lelijkheid van de stad heeft zo z’n charmes. En de stad, welke dan ook, lijkt steeds lelijker te worden naarmate eraan gesleuteld wordt om het te verfraaien. Het heeft dus eigenlijk een tegenovergesteld effect. Zoals het sleutelen aan de natuur de natuur steeds verder vervreemd van haar oorsprong.
De Nieuwe Spiegelstraat roept bij mij herinneringen op. Ik ging er graag doorheen om kunsthandels te bezoeken. Bij Ina Broerse kwam ik het vaakst. Zij had een kunsthandel die ze met veel smaak leidde, maar op zo’n serpenterige manier dat je soms blij was als je er vertrokken was. Maar het was wel de tijd dat ik Amsterdam nog bekoorlijk vond en er ook graag zaken deed.
(Filantroop)
aussie, 1000x excuses. Ik heb het aangepast en het artikel geüpdate (lelijk, dat vernederlandste Engels).
BeantwoordenVerwijderenHahaha, dat kon jij toch niet zien aan die onzijdige naam? Zou misschien upgedate beter klinken? Ach ik maak mezelf veelal schuldig aan double Dutch. Het is soms verwarrend tweetalig te zijn en veel woorden ken ik niet in het Nederlands. Ze zeggen, dat als je ouder wordt je weer terugvalt in de taal van weleer. We zullen zien of misschien zal ik het dan niet meer beseffen?
BeantwoordenVerwijderen