Ik heb dus al enkele weken een weerstand tegen schrijven, gepaard gaand met een lichtelijke (of liever gezegd zwaartelijke) depressie. Ik zal de geachte lezer hier op dit moment niet mee vervelen.
Gisteren door het Vondelpark gefietst, dat door het schitterende lenteweer in één klap afgeladen druk was. Amsterdammers zijn sowieso een volk van levensgenieters om niet te zeggen hedonisten geworden. Zodra de zon maar even schijnt stromen de terrassen en het Vondelpark vol, of het nu woensdag of zondag is
.
Zo, is dat nu het Vondelpark? Een vol park met mensen. Het is er zelfs voller dan aan ons strand.Tja, ben niet zo'n mensen mens, daarom vind ik de tweede foto het mooist. Daar is het meest natuur te zien en het kleine meerkoetje is daarvan getuige.
BeantwoordenVerwijderenNiet zo erg toch die neerslachtigheid, misschien heet het voorjaarsmoeheid? Er komen altijd wel weer betere tijden. Soms heb ik ook nergens zin meer in met al dat slechte nieuws om me heen. En voor schrijven moet je in een bui zijn, zo gaat dat nou eenmaal. Sterkte.
@D.G.Neree
BeantwoordenVerwijderenMisschien is het daarom ook goed te zien hoe frivool en lichtzoekend de mens zich zodra het lentegroen en het zonlicht hem uit zijn hol lokt de alledaagse bekommernis achter zich laat met aangenaam vermaak. Wat jij daar met je gevoelige lens notuleert, zag ik in de natuur: jubelende vogels, vlinders die schuchter dartelen, hommels bijen en wespen die nog tevergeefs naar de blommen speuren. En jazeker, in de schemering vloog een havik met volle krop richting pas gevlochten nest, zodat in ieder geval een houtduif minder het voorjaarsfeest zal vieren.
(Filantroop)
Ach, wat mooi beschreven weer Filantroop. Ik zie dat allemaal zo voor me, die bruisende lente. Tja, de natuur is eten of gegeten worden en soms voor de aanschouwer hartverscheurend
BeantwoordenVerwijderenHet Vondelpark heeft weinig meer van doen met een park in de traditionele zin van het woord. Het is meer een attractiepark geworden. Althans als het weer het toelaat, want in de winter is het vrijwel uitgestorven, op de hondenuitlaters na
BeantwoordenVerwijderen... en de fietsers die het als doorgangsroute gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenNu zal ik eens door middel van Google Earth naar het Vondelpark gaan en eens ontdekken wat er aan bomen over is. Ik houd van parken met informatie, nametags bij de bomen en struiken, zodat je weet hoe ze heten. Weet je wat een mooi park is? Clingendael in den Haag. Mooi onderhouden. Niet dat ik daar ooit naambordjes zag. Ach, er zijn zo veel mooie plekken om te wandelen, zolang men zich maar gedraagt en geen rotzooi achterlaat of in boomstammen gaat kerven. Vaak weet men niet hoe men een park moet respecteren. Dus je kunt door het Vondelpark fietsen, dat is mooi. Doet me aan Kings Park denken in Perth.
BeantwoordenVerwijderenhttp://youtu.be/JNPx2uQwT4o
http://youtu.be/aCWOIJ21lis
Om de waarheid te vertellen aussi, is Den Haag eigenlijk een paradijselijke stad. Althans, gezien de vele plantsoenen, parken, landgoederen en niet te vergeten het duinareaal ten zuiden en noorden van Scheveningen. We hebben inderdaad het nog steeds fraaie landgoed Clingendael. Maar daarnaast ook nog eens Sorghvliet, het Westbroekpark, het Scheveningse Bos, de Koekamp, de Bosjes van Poot, het Zuiderpark, Meer en Bos, en het zeer nabij mijn huis gesitueerde Hubertusduin, dat pal naast de echte duinen gelegen is. Een groot deel van mijn jeugd in bos en duin doorgebracht. Toen nog met de resten van de Tweede Wereldoorlog, waaronder de Atlantikwall, waar in een oase van verwilderde natuur een mysterieuze vegetatie ontstaan was. Er waren geurige kwelplasjes waar ik voor het eerst door een monstrueus insect achtervolgd werd en het angstig op een lopen zette. Pas later, toen ik me in de entomologie verdiepte, begreep ik dat het een keizerlibel was. Inderdaad een monster dat met alle gemak een libel of hommel opvreet, maar Haagse jongetjes met rust laat. Pas veel later zou ik er een column aan wijden:
BeantwoordenVerwijderenhttp://archief.artikel7.nu/?p=22119
Filantroop
Ga dat morgen bekijken Filantroop. Dank voor de link. Ik lees jouw berichtjes altijd met veel genoegen. Toch leuk dat jij den Haag zo goed kent. Ik heb er 13 jaar gewoond op verschillende adressen. Bosjes van Poot en Meer en Bos ken ik ook. Ik heb ook in de Rienzistraat gewoond en dat is daar vlak bij als ik me goed herinner. Ik heb ook even op de Bronovolaan gewoond en daar is het Hubertusduin in de buurt dacht ik.
BeantwoordenVerwijderenSorghvliet ken ik ook en vroeger heb ik in het Catshuis balletles gehad. Mevrouw Goekoop woonde daar, Santhagen was haar meisjesnaam en zij gaf les. Mijn Oma woonde op de Statenlaan en niet ver van de binnenhaven.
Trouwens, je kon ook in Wassenaar op Meijendaal heerlijk wandelen. Heb er 8 jaar geleden nog gewandeld, maar het leek veel kleiner. Ach, nu heerlijk naar bed en mijmeren over die tijd....
@aussi
BeantwoordenVerwijderenMeijendel ken ik heel goed. Ik heb er zo’n dertig jaar inventarisatieonderzoek gedaan. Maar in de publiek niet-toegankelijke delen ervan. Een groot deel van het gebied is in het kader van natuurbescherming en waterwinning afgesloten voor publiek. Het is zo’n 1600 hectare groot en zeer vogelrijk.
De Reinzistraat is in de componistenbuurt achter de Laan van Meerdervoort en nabij Meer en Bos. Je zat er dus nabij het Haagse groen en de naoorlogse wederopbouw.
Het is inderdaad bekend dat op de zolder van het Catshuis balletles gegeven werd door de echtgenote van de eigenaar Adriaan Goekoop. In 1961 werd het Catshuis verkocht aan de Staat der Nederlanden.
Filantroop
Bedankt voor je reactie op de mijne. Toen ik in het Catshuis les had woonde ik in de van Blankenburgstraat in een groot herenhuis. Dat was in 1953 en ik woonde bij mensen in huis. Boven was mijn kamertje en ik keek uit op de tuin van een rusthuis, hetgeen zich aan de Groot Hertoginnelaan bevond. Daar stonden magnifieke kastanjebomen en daar kon ik zo van genieten. Ik dwaalde dan weg in plaats van mijn huiswerk te maken. De balletlessen waren fantastisch. Puck Santhagen heette de vrouw. Zij was een danseres geweest en ze vond dat ze haar dochters les moest geven om een goede postuur te ontwikkelen. Weldra deden vriendinnen mee en zo ontstond haar schooltje. Ik fietste er heen, misschien langs de Andries Bickerweg, maar verder weet ik het niet meer. In mijn herinnering was het niet zo ver. De lessen gingen in het Frans en er was een pianist met klassieke muziek. Het is mij ontgaan dat het Catshuis in 1961 verkocht werd.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad is het Meijendel en geen Meijendaal. Wat een groot stuk land is dat eigenlijk. Er zit natuurlijk ook een stuk duinland in. Ook de weg er heen is aardig, zo vanaf het dorp Wassenaar via de weg naar Katwijk, die langs sportvelden loopt. Dank voor je toelichting Filantroop.
Om precies te zijn, was het Puck Goekoop-Santhagens (1913-1976). Ze had het ballet Marjo. In het fraaie fotoboek The Hague, dat een prachtig beeld geeft van de stad in de late jaren vijftig, trof ik zelfs een foto aan van deze groep.
BeantwoordenVerwijderenFilantroop
Dank voor de info Filantroop. Ze is niet oud geworden helaas. Ik had eens gehoord dat ze een ongeluk heeft gehad en met haar benen onder een tram was gekomen en ze beide moest verliezen. Maar ik heb dit nergens kunnen vinden. Lijkt me vreselijk, vooral voor een danseres. Volgens mij was Marjo de naam van een van haar dochters als ik me dat goed herinner. Jammer dat ik dat boek hier niet kan zien, vermoed niet dat het online te vinden is.
BeantwoordenVerwijderenik heb dat heel anders gehoord, nl dat ze al naar Mallorca (of Ibiza) vertrokken was, een VW bus had gekocht en daar en ongeluk mee gehad heeft. (dodelijk, als ik het me goed herinner). Ik zou graag weten wat er met alle mensen van de lessen gebeurd is. In mijn vorige mail vergiste ik me,ik sprak toen met haar pleegdochter. Al met al heb ik er veel tijd doorgebracht en serieus getraind (250 diepe kniebuigingen voor het begin van de dag. Ik las alle boeken over ballet uit de Koninklijke Bibliotheek. Tijden van Martha Graham, het afscheid van Harald Kreuzberg enz.
VerwijderenHerbert Francl
Apartat 200
17820 Banyoles, Spanje
herbertfrancl@gmail.com
ze danste allang niet meer zelf. ik heb gehoord (maar wat is waarheid) dat ze in Indonesië haar laatste voorstelling gaf van de stervende zwaan en dat een commentator er van maakte "het stervende nijlpaard".
Verwijderen(toch)een lief mens hoor.
Herbert Francl