(G)een carrière

(Eerder gepubliceerd op Amsterdam Post, voor reacties (en foto van eigen hand) zie aldaar)

Ik wil de geachte lezer eens een persoonlijk verhaal vertellen.

Iets meer dan 20 jaar geleden ben ik gescheiden van mijn vrouw. Dat heeft me erge pijn gedaan. Ik werkte in die tijd op kantoor en het bedrijf waar ik voor werkte zat midden in de automatisering zodat er veel te doen was, Ik richtte me daarom volledig op mijn baan en draaide 'avonds en zaterdags overuren. Na driekwart jaar stortte ik in. Ik kreeg angstaanvallen, stemmingswisselingen, had een voortdurende verhoging van lichaamstemperatuur en leidde aan een algeheel gevoel van wanhoop en wat ik noem: een geestelijke mist. Ik kwam in de ziektewet en na verloop van tijd raadpleegde ik op advies van de huisarts een psychiater. Na enkele onderzoeken was zijn oordeel: overspannen en depressief. Ik kwam in de WAO terecht, maar in plaats van in therapie te gaan en (weer een nieuwe, waarschijnlijk experimentele) medicatie te slikken zoals me werd geadviseerd, besloot ik iets anders te doen. Ik besloot een voetreis naar Zuid Spanje te maken.

Ik regelde opslag voor mijn spullen (na een grondige opruiming van de meest deprimerende herinneringen, zoals foto's), kocht een goede kampeeruitrusting, zegde de huur op van mijn woning en vertrok uit Amsterdam.

Over de reis wil ik niets zeggen, daar gaat het verhaal niet over, maar in het anderhalf jaar dat ik weg was waren mijn depressiviteit, emotionele labiliteit en het geestelijke niemandsland verdwenen. Ik werd na terugkomst dan ook vrijwel direct goedgekeurd door de bedrijfsarts. Geen haar op mijn hoofd dacht er echter aan om weer op kantoor te gaan werken in de administratieve functies die ik voorheen had uitgeoefend. De gedachte aan de muffe, kunstmatige kantoren met iedere dag dezelfde handelingen, hersendode collega's en treiterige chefs maakte me lichamelijk onpasselijk.

Toen ik terugkwam had ik geen woning meer. een half jaar of daaromtrent woonde ik op een camping. Ik had de grootste moeite om woonruimte te vinden, want de wachtlijsten in Amsterdam zijn legendarisch, om niet te zeggen mythisch en in dit socialistische bolwerk staat onderhuur of met meerdere personen van een woning gebruik maken inmiddels  gelijk aan een halsmisdaad dan wel wordt het zwaar beboet/belast zodat vrienden of kennissen al lijkbleek worden en beginnen te sidderen als je vraagt of je een paar nachten kunt logeren. Zo houdt linkse politiek de woningnood in stand waar hun extremistische straattoepen zogenaamd tegen ageren. Maar ook daar wil ik het niet over hebben. Het lukte me in ieder geval om (voor onbestemde tijd en zwaar illegaal)  een zolderkamer te betrekken, zodat ik weer een basis had. Nog steeds had ik echter een hoop spullen in opslag en die wilde ik eigenlijk kwijt. De zorgeloze reis door Europa, zonder verplichtingen en zonder druk (door ambtenarij en maatschappelijke verplichtingen o.a.) had me doen inzien, dat ik niet mijn hele verleden met me mee wilde blijven torsen. Ik besloot alles te verkopen.

Ik begon met mijn boeken. Met wat ik mijn meest waardevolle boeken vond fietste ik langs de Amsterdamse boekenwinkels, maar ik kwam moe van het sjouwen en vernederd door de verkopers van een koude kermis thuis. De boeken waar ik het meeste waarde aan had gehecht, waren in de ogen van de boekhandelaren niet meer dat stront met een kaft eromheen en de schandalig lage prijzen waar ze mee wilden opschepen heeft me het respect voor deze bevolkingsgroep voor altijd ontnomen.

Na enige tijd kwam ik terecht op rommelmarkt X, een binnenmarkt. Ik bood enkele handelaren daar wat spullen aan (geen boeken) en de marktassistent, die dat opmerkte, vroeg me waarom ik niet zelf een tafeltje huurde. Dat leek me een goed idee en ik reserveerde meteen een stand voor de week daarop. Dat werd meteen een redelijk succes. De klanten gaven me betere prijzen dan de handelaren en ik hoefde niet meer de hele dag te sjouwen. Toen de week voorbij was huurde ik nog een week en de week daarop weer. Terugkijkend, kan ik stellen, dat ik in die tijd in een roes terechtkwam. Het was voor het eerst, dat ik zelf rechtstreeks geld verdiende, van hand tot hand. Het was misschien geen fortuin, maar het waren wel harde, klinkende guldens, tien keer meer waard dan een maandelijkse, altijd gelijke overschrijving naar de bank.

En eigenlijk begint het verhaal nu pas, want verkopen is maar één kant van de gulden en een Gulden of Euro met 1 kant is geen Gulden of Euro maar helemaal niks. Spullen die je verkoopt ben je kwijt. Om een handel voort te zetten, moeten de verkochte spullen vervangen worden nieuwe handel. Na een paar weken raakte ik door mijn 'verleden' heen en namen de inkomsten af. Ik kocht af en toe wel van andere handelaren, maar  een echt beginkapitaal bezat ik niet en de meeste winst ging op aan huur, eten en de dagelijkse behoeften. Gelukkig bracht de straat uitkomst. Toen ik op een avond naar huis fietste stond er een grote stapel huisvuil op de stoep, althans, vuil kon je het niet noemen, want er leek een halve woning op straat te zijn geweest. Dozen met serviesgoed, boeken, kleding in zakken en andere zakken met onbestemde dingen, die rammelden en beslist geen keukenafval waren. Terewiijl ik het bekeek, kwam er een man naar buiten en zei: "Neem maar mee wat je nodig hebt hoor, anders gaat het met de vuilniswagen mee". Dat was niet aan dovemansoren gezegd om dit cliché te gebruiken en na een kwartier duwde ik een zwaarbeladen fiets voort naar mijn straat, sjouwde alles naar boven en keerde terug voor een nieuwe ronde.

Die avond was pakjesavond. De vuilniszakken, plastic tassen, en dozen bevatten weer dozen en kistjes en hebbedingetjes, te verscheiden om allemaal op te noemen, van zaklantaarns tot  langspeelplaten, van een theelepelverzameling tot een tasje met bijouterieën, waaronder ook enkele zilveren sieraden. Nu ik het zo opschrijf lijkt het niet echt, maar ik verzeker u dat ik de koning te rijk was en de dagen daarop goed verkocht.

Dit voorval had me wel happig gemaakt en ik ging me erop toeleggen om op straat te zoeken naar bruikbare, verkoopbare spullen. Dit bleek een geslaagde onderneming. Iedere middag op weg van de markt naar huis, "deed ik de wijk" en kwam altijd wel met goede buit thuis, soms met een paar dingen, vaak ook was de fiets bij thuiskomst met tassen en dozen of kleine meubels en vreemde gadgets afgeladen. Ik zocht op wanneer het vuil in de verschillende buurten werd opgehaald en ging vrijwel iedere avond rond een uur of elf de betreffende wijk in en werkte dan systematisch alle straten af. Tussen 1 en 2 uur s nachts was het hele traject dan meestal doorlopen, afhankelijk van de vondsten en er ging geen nacht voorbij of mijn fiets kreunde en piepte aan het eind van de rit onder de last.

Nogmaals: ik kan niet beschrijven wat ik allemaal heb gevonden en als ik het wel zou kunnen, dan zou u het niet geloven. Ik heb gouden sieraden gevonden, antiek en schilderijen, Ik heb mappen met tekeningen en schetsboeken van een jong gestorven Nederlandse illustratrice voor de kaken van de vuilniswagen uit een stapel oud papier weggetrokken en op een veiling voor goed geld verkocht. In oud West had je in die tijd bovengrondse papiercontainers en daarvan waren de hengsels van de deksels kapot, zodat ik dat hele deksel kon openklappen. Daar heb ik hele bibliotheken uitgehaald, waaronder een joodse, met honderden jaren oude boeken. Maar ik zal hierover ophouden, want de lijst is eindeloos en ik dacht vaak: als er nu mensen in mijn huis komen, dan denken ze dat ik ergens heb ingebroken.

Het waren gouden tijden voor mij en langzaam raakte ik thuis in de markt. Ik vond dit een aangename manier om in mijn onderhoud te voorzien en bedacht, dat ik dit tot mijn dood vol zou kunnen houden. Mensen blijven immers altijd dingen weggooien was mijn gedachte. Maar zoals Prince zong: "All good things they say, never last".

Zo brak het nieuwe milennium aan en daaropvolgend werd de Gulden omgewisseld voor de Euro. Voor mij bracht de Euro alleen maar iets meer winst, want ik kon bij het omprijzen een aantal spullen, die ik tot die tijd voor veel te lage prijzen had verkocht iets scherper prijzen. Ik was immers gratis aan de spullen gekomen en had ze voor die tijd vaak veel te goedkoop weggedaan. Maar in die tijd is de klad erin gekomen. Misschien is de aanslagen in Amerika een omkeringspunt geweest, maar een combinatie van factoren maakte, dat  de handel vanaf die tijd in een neerwaartse spiraal terecht kwam. Een spiraal die nu, tien jaar later, nog immer neerwaarts gekeerd is.

Het begon met een gestage afname van het aantal klanten op de markt, gevolgd door een inflatie van de handelswaar. Aan de andere kant werden er steeds minder spullen aangeboden in het segment waar ik in werkte, de absolute onderkant van de markt. Ik ben geen econoom of statisticus, dus als ik de oorzaken wil vinden, kan ik alleen van mijn eigen situatie uitgaan. Op de een of andere manier raakte de doorstroming verstopt. Ik verkocht bijvoorbeeld veel aan de antiquairs en (professionele) verzamelaars en meer gespecialiseerde handelaren, die de rommelmarkten afstruinden op zoek naar 'klappertjes'. maar deze begonnen steeds minder graag geld uit te geven voor hun spullen, en te mopperen over van alles, zodat ik met dingen bleef zitten. Een gevleugelde uitspraak in die tijd werd: "Geld heb ik niet, maar Spullen....! Plotseling stortte de handel in, als een slow motion Trade Centergebouw.

De mensen gaven dus minder snel geld uit, werden kritischer en afhoudender. Een andere oorzaak van de afname van klanten was de absurd snel stijgende parkeerkosten, die nu in de binnenstad zo rond de 4,50 euro per uur liggen. Een tafel huren voor 7 uur kost dus al om te beginnen 31,50 euro. Dat heeft veel klanten en handelaren van buiten ertoe gebracht om de binnenstad van Amsterdam te mijden. En handel in een stad moet het hebben van handelaren en klanten van buiten. Onderling zijn ze wel uitgekeken op hun spullen.

Er zijn nog andere oorzaken van de neergang te noemen.

Het bestedingspatroon is veranderd. De jeugd geeft geld uit aan merkkleding, feesten en nieuwe electronische gadgets. In antiek is niemand meer geïnteresseerd lijkt het, men heeft blijkbaar liever het Jean De Bouvrie wegwerp minimalisme en dito IKEA troep. Waarom zou een tafel of een kast langer dan 5 jaar mee moeten gaan? In verband hiermee zie ik ook een einde van de trends. Er zijn op dit moment bij verzamelaars geen trends, geen dingen of stijlen die goed verkopen. Ik weet op dit moment namelijk niet wat ik naar de markt moet brengen en waar ik zeker van ben, zoals vroeger, dat ik het verkoop.

En dan het internet. Waarom zou je in weer en wind de stad afsjokken naar een bij je interieur passende schemerlamp als je dat thuis op je gemakkelijke stoel onder het genot van een kop koffie met een muisklik ook kunt vinden? Marktplaats, Ebay, Bol, en de talloze onlinewinkels, veilingen en zoekmachines brengen alle markten van de wereld naar je huiskamer. Maar niet alleen dat de markt een groot aandeel van de 'live' markt heeft overgenomen, ook bieden mensen hun spullen niet meer aan de handelaren op de markt aan, maar zetten hun zoldervoorraad  met fotootjes op Marktplaats, en door programma's als Tussen Kunst & Kitsch en de vele Engelse veilingprogramma's denkt men al gauw dat die oude, gammele, door de mot aangevreten stoel van Oma op zolder een antiek stuk is.
De beweging is eruit. Dan is er voor de manier waarop ik handelde nog een bijkomend verhaal. Mede door het internet, zetten mensen dingen niet zoveel meer op straat. Zoals gezegd: een foto'tje het staat op Marktplaats.

Ik zal proberen te beschrijven wat er op straat veranderd is. Ten eerste gooien de mensen dus niet zo.veel meer weg als vroeger. Ik denk dat de mensen wat aan het terugkomen zijn van de wegwerpmaatschappij. Ten tweede verdwijnt het huisvuil in Amsterdam in het grootste deel van de stad  tegenwoordig in ondergrondse containers. Dit mag triviaal lijken, maar is best een grote klap voor de morgensterren en de handelaren, die van dit onderste segment van de markt onverwachte dingen voor zich krijgen. Veel morgensterren verkochten hun gevonden waar aan de markten en de tweedehandswinkels van de stad en sommige van hun spullen stonden later, vaak nadat ze van hand tot hand waren gegaan, uiteindelijk in vitrines voor prijzen die zelf nooit zouden kunnen opbrengen. En als ik denk aan wat er allemaal ongezien onder de grond verdwijnt, dan bloeden mijn teennagels.

Naast deze vermindering van 'jachtgebieden' in de stad (en de toenemende schaarste van wild) vond er tegelijk een vermeerdering van de 'indianenpopulatie' plaats. Toen ik mijn dagelijkse rondes begon leerde ik alle morgensterren in 'mijn' wijken wel kennen en er was onderling een gemoedelijke sfeer. Iedereen had zo zijn specialiteit. De één zocht kleding, de ander koper en aluminium, een derde meubeltjes, niet zo scherp gescheiden, maar toch. Ik zocht het liefst naar papier. Boeken, prenten, ansichtkaarten, oude brieven... oud papier :), maar verder nam ik alles mee waar handel in zat. Zoals gezegd: de sfeer was gemoedelijk. Men gunde elkaar wat, ruilden dingen onderling en gingen niet in andermans vondsten graaien. Dat is de afgelopen tien jaar radicaal veranderd. Steeds meer mensen zijn gaan  zoeken en steeds meer om het geld. Het begon met de Turken, die waren altijd vriendelijk en beleefd, meestal oudere heren met baardje en calotje of hoe heet dat. Hun doel: alles waar knopjes en lichtjes op zitten en horloges. Van deze mensen had ik weinig concurrentie. Voor papier hadden ze geen interesse en van kunst of verzamelwaarde geen sjoege. Als ze een Jugendstil schemerlamp op straat zouden zien staan, dan zouden ze het gloeilampje eruit draaien, het snoer met de stekker afknippen en de lamp laten staan. Vriendelijke mensen dus, behalve in een groep, dan heb ik andere ervaringen. Maar er kwamen meer en meer jagers van onduidelijke herkomst. Uitheemse families geen woord Nederlands sprekend, zo uit een bergdorp van de andere kant van de wereld hier neergeplant, zo scheen het, die de stapels afval uit elkaar trokken en bewaakten alsof het hun kostbaarste bezit was en misschien was het dat ook wel.

En toen kwamen de Polen met hun busjes en andere oostblokkers, Brutale bouwvakkers, die je gewoon opzij duwden, alles wat maar enigszins waardevol leek in hun busjes gooiden en die zo de hele wijk schoonveegden. En tegelijk stegen de metaalprijzen. Koper ging in een paar jaar wegens grote vraag naar metalen in China van een stabiele 2,50 euro de kilo   naar de huidige prijs van rond de 8,50 euro/k. Idem dito met aluminium (om niet te spreken van goud en zilver). Het gevolg hiervan: alles waar maar een flintertje koper of aluminium aan zat werd uit elkaar getrokken of meegenomen en voor de zekerheid al het metaal eromheen ook.snoeren, schroeven, hang en sluitwerk, koperbeslag, alles wat je vond was kapot. Nu is de situatie zo, dat er de hele dag  busjes en bestelwagens door de stad rijden met bijrijders of met hele families. Als de ene de straat nog niet uit is dan komt de volgende de hoek al om. Daar kan ik met mijn fietsje niet tegenop. Eén van de laatste keren dat ik mij ronde maakte eindigde als anthithese van hoe het begon: Ik zag een stapel huisraad op straat, zette mijn fiets wat op een afstand tegen een muur en ontdekte een doosje boeken in de stapel. Wijs geworden, want ze rukken het tegenwoordig bijna uit je handen, bracht ik eerst die doos in veiligheid naar mijn fiets en toen ik me omdraaide om verder te zoeken, stopte er een bestelwagen en daar kwamen een gesluierde vrouw en twee kinderen uit, die als waanzinnigen aan die stapel begonnen te trekken, dozen omkerend en metaal eruit trekkend. na een halve minuut stopte er nog een bestelwagentje waar nog twee kerels uit kwamen en toen had ik het gehad. Het einde van een tijdperk.

En als laatste wil als grote sfeerbederver de politie noemen. De laatste jaren werd ik voortdurend aangehouden voor niks. Omdat het nacht was. Ik vertelde ze wat ik deed, maar altijd moest ik me legitimeren onder een vals bedenksel. Ik kon dat weigeren, maar dan zou ik een nacht op het bureau zitten. En dan? Wat heb ik daaraan? En al die boetes die ze opens meteen uit begonnen te schrijven. Geen licht (dat gaat met dit werk voortdurend kapot), fietsen op de stoep, allemaal gezeik. Altijd alles checken.
Maar goed, dit was mijn verhaal. Er zit niet echt een moraal of een lijn in
En nu? Van de rommelmarkt ben ik in die tijd 'opgeklommen' naar een 'luxere' markt, wat betekent: hogere prijzen, minder verkopen. Maar er komen geen klanten en die er zijn willen niet kopen en er zit geen beweging meer in. De oude rommelmarkten in Amsterdam zijn op twee na opgedoekt. De bronnen zijn opgedroogd. Het is afgelopen. Jammer maar helaas. Lezers die meer economisch onderlegd zijn dan ik en die dit relaas tot het einde hebben gelezen kunnen misschien zeggen of de neergang die ik heb meegemaakt zich over de hele linie heeft afgespeeld, of dat ik gewoon op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats de verkeerde dingen deed. Het zal de combinatie wel zijn.

Kristalnacht nu brutaal gekaapt voor politieke agitprop

(Overgenomen van Keesjemaduraatje)

Er worden dit jaar in Amsterdam twee verschillende kristallnachtherdenkingen gehouden. Eén georganiseerd door het Centraal Joods overleg om 17.00 uur in de Portugese Synagoge en daarna één om 19.30 bij de Stopera, georganiseerd door het Platform Stop Racisme en Uitsluiting.

Het platform is in feite een voortzetting van het Nederland Bekent Kleur van Rene Danen, dat zodanig in opspraak is geraakt, dat het de naam moest veranderen. De meest in het oog springende en meest omstreden organisatie in het platform is de trotskistische Internationale Socialisten, die met hun steun aan Hezbolah, Hamas, Gazavloot en het boycotten van Israel hebben laten zien dat ze geen Israelvrienden zijn. Om het maar zacht uit te drukken.

Er is nog een andere discutabele kant aan de tweede herdenking. Behalve dat Hamasvrienden zich hier verzamelen om de aanval op Joden in Duitsland van 1938 te herdenken, wat al behoorlijk krankzinnig is, is het ook een communistische bijeenkomst. Mevrouw Mirjam Ohringer, die als voormalig verzetsstrijdster het woord voert, heeft jarenlang vredescongressen in de Sovjet-Unie bezocht en was nog tot het allerlaatste moment, 1990, lid van de Vereniging Nederand-DDR. Dat wil zeggen, dat ze de discriminatie, opsluiting en deportatie van Joden naar Siberië, niet heeft bekritiseerd en indirect heeft gesteund.

De herdenking om 19.30 door de Hamasvrienden is geïnitiëerd door Anja Meulenbelt en Maarten Jan Hijmans. Twee niet onomstreden pro-Palestina activisten. Anja Meulenbelt was jarenlang getrouwd met een voormalige terrorist van de Fatah en schrijft nog steeds elke dag een stukje op haar blog over hoe fout Israël wel is. Maarten Jan Hijmans is laatst uit de Liberale Joodse Gemeente verwijderd, omdat hij ter gelegenheid van het optreden van de Israelische legerband Tsahal had gedreigd met het werpen van traangas.

Hoe kan het nou, dat het Platform Stop Racisme en Uitsluiting wel de Joodse doden van 1938 en de Holocaust wil herdenken, maar de levende Joden in Israel op alle denkbare manieren wil tegenwerken? De vraag stellen is hem beantwoorden. Ze zijn zo bezeten van de gedachte dat de huidige rechtse regering, met de PVV als gedoger, eigenlijk ook heel slecht is en op één lijn gesteld moet worden met de nazis in 1938, dat ze alles uit de kast halen om dat aan te tonen. Daarbij merken ze niet dat ze bezig zijn een nieuwe totalitaire ideologie te steunen. Namelijk de islam.

Het is helemaal niet onschuldig, deze vergelijking en het wordt nog erger als ze op hun website schrijven: "Vandaag de dag zijn tendensen te ontwaren die doen denken aan de jaren dertig van de vorige eeuw. Waren het in de crisistijd van toen joden die als zondebokken werden aangewezen, nu zijn het, in de huidige crisisjaren, vooral moslims." Dit is een onaanvaardbare vorm van vervangingstheorie, die probeert de moslims, met hun integratieproblematiek, op één lijn te stellen met zes miljoen Joden die in de Holocaust zijn omgekomen. Daarmee bezoedelen deze activisten de nagedachtenis aan de slachtoffers van de Holocaust.

briefje + update

DG vond na terugkomst een briefje.

Hallo DG,
welkom terug in je hutje op de hei.Ik heb de hele boel opgeruimd en de ramen tegenover elkaar opengezet zodat het lekker kon doorluchten. Amuseer je.
A.E.

DG keek om zich heen en er ontsnapte een zucht aan zijn lippen. Even weg van consensus en strijd. Dit is geen kasteel, geen koninkrijk. Een leengoed op zijn hoogst. Een hutje op de hei, een luchtkasteeltje van stro. Even weg van de zware woorden. Adem in adem uit.

Hij zet koffie.

update: Mein Gott im Himmel, ze hebben de tent hier totaal verbouwd. De tekstverwerker is volkomen naar de kloten. Wat is dit voor kale bedoening? Ik stap over naar Wordpress.

Amerika raakt AAA status kwijt

Zie voor het volledige verhaal het OnNieuws.

Vergiet mag als hoofddeksel

Opmerkelijk nieuws uit de wondere wereld van de Ambtenarij. Met dank aan Roye7777777 voor de link.

Foto's voor een identiteitskaart of rijbewijs moeten duidelijk zijn, ontdaan van hoofddeksels. Enige uitzondering is een hoofddeksel om religieuze redenen. Zo ook in Oostenrijk. Ondernemer Niko Alm uit Wenen droeg daarom een hoofddeksel van zijn religie bij zijn aanvraag voor een rijbewijs. Alleen was dat geen keppeltje of fez, maar een pastavergiet. Alm is namelijk aanhanger van de Kerk van het Vliegende Spaghettimonster.

Lees het artikel op De Standaard

Mierendag

De mieren komen massaal uit de grond en vliegen op. De straten en de lucht erboven zijn er vol van. Ze tikken tegen mijn raam en zwermen daarbuiten richtingloos rond. Naar boven! Naar boven! Wat een massale gebeurtenis ieder jaar weer. Miljarden mieren die in 1 keer uitvliegen in Nederland en waarschijnlijk het hele noordelijke halfrond. Wat een overlevingsstrategie en wat een uitbarsting van leven. Volgens mij zijn alle vogels gevlucht na zich rond gegeten te hebben aan dit te overvloedige feestmaal.

Het gebeurt altijd begin juli en voor zover ik me kan herinneren en nagaan altijd rond dezelfde datum. Met warmte lijkt me het tijdstip niet te maken te hebben. Ik vraag me wel af wat ze doen als het ter bestemder tijd een week lang regent? Ook daar zal een overlevingsstrategie voor zijn, anders zou één nat jaar genoeg zijn om de Nederlandse mierenpopulatie uit te roeien.

Wonderlijke beesten. Zitten overal op de wereld op de poolcirkels na.

In ieder geval...

All the pumping's nearly over for my sweet heart,
This is the one for me:
Time to meet the chef...
O boy!
running man is out of death.
Feel cold and old, it's getting hard to catch my breath.
it's back to ash.
Now you've had your flash boy.

The rocks, in time,
Compress your blood to oil,
Your flesh to coal...
Enrich the soil,
Not everybody's goal.

Anyway:

They say she comes on a pale horse,
But I'm sure I hear a train.
O boy!
I don't even feel no pain...
I guess I must be driving myself insane.
Damn it all!
Does earth plug a hole in heaven?
Or heaven plug a hole in earth?

How wonderful to be so profound,
when everything you are
Is dying underground.'

------



Verleden jaar verl0or ik door een herseninfarct mijn taalgevoel en het vermogen tot het benoemen van concepten. Dat wil niet zeggen, dat ik geen concepten meer begreep, alleen dat er geen verbinding meer was tussen het begrijpen van dingen, wat niet aangetast was, en het vormgeven in menselijke concepten zoals door taal wordt overgedragen. geschreven taal was onbgrijpelijk voor me en gesproken woorden klonken alsof alles onder water werd uitgesproken. Het merkwaardigste was mijns inziens, dat mijn begripsvermogen en mijn kennis intact was. De arts liet me een polshorloge zien en ik wist precies wat het was en waar het voor diende. Ik kon alleen het woord 'polshorloge' niet maken of verstaan. Deze observatie leidde tot een interessant gsprek over wat bewustzijn eigenlijk is en ik wil daar, naast een ander onderwerp, even op ingaan.

Toen ik in het ziekenhuis kwam, de neuroloog me onderzocht had en me een injectie had gegeven met een soort heftig ontstoppingsmiddel, bloedverdunner en bloedstollingsremmer, werd ik, een uur of twee nadat ik de verschijnselen van mijn infarct had opgemerkt, naar de ziekenzaal gebracht en daar op de rand van mijn bed gezeten, wist ik dat ik ging sterven. Ik zag mijn dood als een heldere transparantie die om de hoek van een muur alles verlichtte. Men zou kunne zeggen dat dit een angstvisioen was, maar ik voelde helemaal geen angst. Behalve een droefheid vanwege dit plotselinge afsnijden, de mensen die ik plotseling in de steek zou hebben gelaten en de onafgemaakte verhalen, voelde ik me volkomen kalm en helder. Wat ik zag, en wat bevestigde wat mijn eerdere overpeinzingen en ervaringen me altijd hebben geleerd is dat de dood geen zwart niets is, maar een transparantie, waar de duisternis en de schaduw juist van wegvalt. Ik ben in de overtuiging dat de mens of welk levend wezen dan ook in eigenste wezen uit niets anders bestaat dan uit bewustzijn. Eenieders ik, ieders zelf is niet het lichaam en ook niet de gevoelens en gedachten die zich op een fijner materieel vlak afspelen. Dit alles wordt gadegeslagen en ervaren en van betekenis voorzien door het bewustzijn, ons diepste zelf: dat wat wij in werkelijkheid zijn, namelijk een voortdurend weten en begrijpen, ook als we denken niet te weten en niet te begrijpen.

Het 'ik' is geen object waarnaar verwezen kan worden. Het bestaat niet in materiële zin en daarom kan het alles reflecteren wat het aan zich voordoet en zich met alles identificeren, terwijl het toch overal los van staat. Het is namelijk niet iets dat ergens los van kan staan, want zonder bewustzijn bestaat er niets.

"het ik" heeft geen eigenschappen zoals kleur of vorm of substantie. Het is anti-materie en de noodzakelijke oorzaak van materie. Maar als er eigenschappen aan toegekend zouden kunnen worden, dan zou het vergeleken kunnen worden met een binnenstebuiten gekeerd minizonnetje, dat alles in zich opneemt als een soort wit gat. Vroegere indische denkers hebben het vergeleken met een kristallen vaas. erbinnen is leegte en daarbuiten is leegte, maar daartussenin neemt het kristal de kleur aan van de verschijnselen. Zo is ons ik: ons bewustzijn: het schijnt zich overal aan te hechten en overal mee bsmeurd te worden, maar in werkelijkheid staat het overal buiten (of juist binnen?). De vraag is: als de vaas breekt, wat blijft er dan over? Duisternis of helderheid?

Het licht dat op onze ogen valt, bereikt niet de hersenen. Wat door de hersenen opgewekt wordt zijn zenuw-activiteiteiten en dat noemen we licht. Maar het is een armzalig licht. Een karikatuur van licht. En toch noemen we dit licht. Het is meer gekleurde warmte. Maar wat gebeurt er als de hersenen wegvallen doordat het organisme sterft? is het dan niet logisch te denken, dat het licht ongefilterd kan schijnen en er geen sprake meer is van enige barrière? Is het niet logischer te denken dat alles transparant en helder wordt? Duisternis is immers niet meer dan een schaduw en als er nu eens geen obstakels meer zijn om schaduwen te werpen?

Met deze vragen kampt de mensheid vanaf de dag dat er een vermogen tot rationeel denken in hem ontwikkeld werd. Dit is mijn overtuiging: duisternis en niet-zijn zijn menselijke bedenkingen, uit angst geboren. Er is in het heelal niet zoiets als een "niets". Alles is! iets wat niet is, bestaat gewoon niet. Het is niet mogelijk om ook maar één atoom of deeltje tot 'niets' te reduceren. Maar wij denken in onze arrogantie het 'niets' uitgevonden te hebben.


Verder ben ik van mening dat gedachten niet reëel zijn. Het zijn kunstmatige staketsels die een menselijke vorm geven aan kennis, begrijpen en weten. het zijn maskers en kostuums die de innerlijke begrips- en kennisinhouden op een menselijke maat overdrachtelijk maken. Kennis, weten en begrijpen komen niet voort uit woorden en begrippen, het is andersom: woorden, begrippen en concepten zijn slechts de verpakkingen van weten en begrijpen, in al de beperktheid en dualisme van de eerste.

Maar eigenlijk wilde ik het over iets anders hebben, namelijk mijn muziekgevoel. Ik laat dat voor een later artikel, want dit loopt nogal uit. Daarom wil ik afsluiten met een woord over de Dalaï Lama:

De Dalai Lama is een domme man en geen ingewijde, mocht er zoiets bestaan.

hij begrijpt en mopje over zijn eigen leer niet.
Een televisieverslaggever vertelde hem een mop. Hij gaat zo:

"De Dalai Lama komt in een pizzarestaurant en de ober vraagt, wat wilt u hebben?
Zegt de Lama: "Doet u mij maar één met alles (Make me one with everything)."

Daarop kijkt de geïnterviewde Dalai Lama diep peinzend en komt dan iets met volkomen onbenulligs. Hij snapt de grap niet!!!

De D. Lama weet niet eens dat het in boeddhisme juist draait om het ene en het verscheidene aan elkaar gelijk te maken.

Alles Is Een! had hij moeten zeggen.

Maar nee, dat zei hij niet. Hij wilde een kulverhaal gaan verzinnen om theoretisch te verklaren hoe op één pizza alles kon worden gelegd.

Ik heb een advies aan de D. Lama en eerst een vraag. Bent u boeddhistisch monnik of een politicus? Dat kan namelijk niet beide. Een monnik dient de wereld te verzaken en op een berg of onder een boom in navolging van de Boeddha te mediteren. Landen, staten, bezit, en landsgrenzen betekenen als het goed is niets voor hem. Bovendien stapelt een actief leven als politicus genoeg karma op voor een paar duizend nieuwe incarnaties waarin u niet aan het rad van geboorte en dood zult kunnen ontsnappen. Volkomen tegengestelde doelstellingen dus en volkomen met elkaar onverenigbaar. Bovendien bent u in mijn ogen geen politicus. U heeft geen partij en vertegenwoordigt helemaal niemand behalve dan uw kloosterorde.

Mijn conclusie: U bent geen van beide, maar een arme drommel, die vanaf zijn geboorte (u bent immers in de wieg als reïncarnatie van de vorige DL aangewezen) gemanipuleerd en gebruikt en voor het karretje gespannen is en nu nog. Dat u het grapje over uw eigen leer niet eens begreep doet vermoeden dat u niet bijster slim bent of veel weet, nog het minst van Boeddhime en als woordvoerder van dat denkstelsel zou ieder ander beter zijn. Als politiek vertegenwoordiger van de Tibetanen heb ik al helemaal mijn twijfels.

Misschien moest u eens te rade gaan bij uw zen-broeders. Die snappen grappen wel. Van veel van hun leraren zou u in ieder geval een flinke pak slaag met een stok hebben gekregen in antwoord op uw knullige antwoord.



I feel the pull on the rope, let me off at the rainbow.
I could have been exploding in space
Different orbits for my bones
Not me:
Just quietly buried in stones,
Keep the deadline open with my maker!
See me stretch!
For God's elastic acre.

The doorbell rings and it's:

"Good morning Rael
So sorry you had to wait.
It won't be long, yeah!
She's very rarely late."

Sovjetcultuur

Nederlandse televisie raakt dieptepunt na dieptepunt. Het wordt even betekenisloos als de literatuur in de sovjet-unie. Het gaat voor 90% h.e.l.e.m.a.a.l. nergens over en de overige 10% is walgelijke propaganda en misleiding. Desinformatie beschrijft het geheel.

Babbeltelevisie. Mensen die kwebbelen over hun likdoorns en die vooral vol zijn van zichzelf. huis- en tuinbeslommeringen tot entertainment en kennisvermeerdering verheven. Ieder pretentie van verheffing van het volk hebben ze in Hilversum losgelaten. Hoe goedkoper de programma's hoe beter betaald de presentatoren. Inteelt en vriendjes en familie van ooit getalenteerde artiesten. Baantjeskwekerij en elkaar de balletjes toespelen en ondertussen de Nederlandse kijker overspoelen met een diarree van triviale oninteressantheden, afgewisseld door de immer harder de huiskamer binnentetterende reclame, die de beurzen van de mediabobo's en hun familie en vriendjes nog meer moet spekken. Hilversum is een rijke trog geworden, waar alleen nog maar drab uit komt sijpelen voor degenen die hun snuit er niet in hebben.

Onstuitbare aaneenschakeling van burgertruttigheden. Lekkende kranen in vakantiehotels tot Nationale Issues verheven.

Nu de zomer is aangebroken, ziet men zich gerechtvaardigd om drie maanden lang h.e.l.e.m.a.a.l NIETS van belang of wat dan ook voor onderhoudende film of serie, of diepgravende beschouwing of wat dan ook meer uit te zenden, behalve de provinciale beslommeringen van kleinsteedse nitwits en herhalingen van programma's waar de eerste keer al niemand naar keek. 3 maanden bagger. Onze mediasterren moeten immers genoeg tijd hebben om die kapitalen weer uit te geven? Het moet niet te veel op werken gaan lijken, nietwaar?

En zo rommelt Nederland verder en de burger, dat is jij en ik, wordt ondertussen in zijn kruis gegrepen en van alle kanten genaaid.

En maar doorkleppen over verandering van het bestel! Slagers die hun eigen rotte vlees moeten keuren en daarvoor nieuwe commissies en werkgroepen in het leven roepen die de zelfgeschapen problemen alleen nog maar complexer maken en een hoop zand produceren om ons in de ogen te strooien. Droogkloten die over programmering moeten beslissen met als eerste prioriteit niets aan het systeem te veranderen dat hun salarissen in gevaar zou brengen.

Hoe lang zullen mensen zich nog laten beledigen en schofferen ten bate van deze verrotte wormenhoop?

Het ernstigste is nog het air dat ze zichzelf aanmeten. Dat van moraalprediker met het opgeheven vingertje. Iedereen die in de wereld niet volgens de nederlandse neo-calvinistische ons-kent-ons socio-verstandhouding handelt, kan op een badinerende terechtwijzing rekenen.... behalve als het buiten het voorstellingsvermogen valt van onze gezond-verstandselite en zelfbenoemde fatsoensrakkers. Echte gebeurtenissen en echte kwaliteitsprogramma's worden zo goed mogelijk buiten beeld gehouden, zodat de burgers niet ECHT bang gaan worden, of AL te veel gaan nadenken, anders dan over Tante Miep die een scheurtje in haar lip heeft nota bene op haar VERJAARDAG! Behalve dan natuurlijk weer als een Joodse Israeliet een scheet laat, dan worden de stank die dit veroorzaakt en de in hun rechtvaardige moordlust geschokte en flauw gevallen Palestijnen breed uitgemeten.

Dat allesbeterweettoontje. De betutteling en de kleinburgerlijke betweterigheid die dat hele bestel hebben doordrongen. Het is een misdaad tegen de tijd van leven. De enigen die er een leven door hebben zijn zij, in hun villa's, grachtenpanden en buitenhuizen. Wij, die geacht worden ernaar te kijken, aan ons wordt ons geld, maar vooral onze tijd ontstolen en onze geest moedwillig afgestompt en in een heel heel klein kooitje gezet.

Pinksteren 2011

Bijna alle winkels zijn dicht. Met Pinksteren zijn we aan de heidenen overgeleverd.

Uw reactie wacht op goedkeuring

Zelfcensuur. Men heeft er vooral op weblogs de mond van vol.

Vreemd is het dan, dat de webloggers zelf steeds banger worden voor woorden en dan met name die van hun reageerders. Ze zijn bang voor hun eigen schaduwen en censureren hun eigen sites, met allerlei drempels die een vloeiende discussie onmogelijk maken.

Naast dat een site als De Dagelijkse Standaard nu inschrijving vereisen om te kunnen reageren, worden ook de reacties van die ingeschreven reageerders vooraf gemodereerd. Me kan dan ook zien, dat er op die sites nauwelijks nog discussies ontstaan. Als de reactie eenmaal goedgekeurd is, is de lezer alweer naar elders vertrokken en is de soep koud. Reageren is dus meteen afhaken.

Waar zijn de beheerders van die sites bang voor? Ik kan niet anders bedenken, dan dat ze bang zijn voor 'onbeschaafde' reacties aan de ene kant en het angstgreep van de overheid bij monde van het het MDI aan de andere kant.

Zo treedt men in een goede Nederlandse traditie: het kiezen voor een oplossing die het levende aspect van een positief, nieuw verschijnsel de das omdoet: We hebben daar een gevleugelde uitspraak voor: het kind met het waswater weggooien. Nederlandse beleidsmakers, of het nu politici of sitebeheerders zijn, we zijn meesters in het nemen van besluiten die het hele issue om zeep helpen, inclusief alle positieve aspecten.

het is de makkelijkste en de lafste manier.

Dat mensen zo openbaar kunnen schrijven en op teksten kunnen reageren is een grandioze ontwikkeling. De boekdrukkunst maakte mogelijk, dat iedereen die iets te zeggen had auteur, of aucteur kon worden en gelezen worden. In deze tijd kunnen zelfs de re-auteurs of reauctoren hun gedachten weergeven. Dat deze nieuwe vrijheid in de kinderschoenen staat, zorgt dat voor veel problemen. Inplaats van dat daar creatief en speels mee om gegaan wordt, worden woorden beschouwd als werkelijke wapens, die werkelijke verwondingen kunnen aanrichten. Dat is waanzin en daarom zijn deze beheerders bang voor hun eigen schaduw. Het is jammer, dat de vrije discussie, die ze door het openstellen van reacties impliciet zeggen te stimuleren, door dit soort averechtse maatregelen voor een belangrijk deel gesmoord wordt.

Was een andere klacht tegen de Oude Media niet, dat ze elitair geworden zijn en een kloof hebben geschapen tussen de schrijvers en de lezers? Sites als DDS gaan wat dit betreft dezelfde kant op. Zij beslissen welke reacties worden toegelaten en van de kant van de reageerder is er geen enkele zeggenschap over. Dat is een spijtige ontwikkeling, want het schept weer die ongelijke afstand tussen actoren en reactoren. Ik denk dat het ook de sites zelf niet ten goed komt. Ten eerste verhoogt het de drempel om die sites te bezoeken. Het schept ten tweede de kiem van willekeur in de beoordeling van meningen. Andere factoren dan wettelijke gaan een rol spelen, waardoor er wantrouwen gewekt wordt.

Een spijtige ontwikkeling, waar niemand van profiteert, behalve degenen die baat hebben bij het smoren van het openbare debat en dit het liefst willen frustreren.

Dat mensen vrij kunnen reageren is een groot goed en heeft de discussie in Nederland in een stroomversnelling gebracht, ook al zit er veel kaf tussen het koren. Maar met uitbanning van het kaf, wordt zo ook het koren minder voedzaam en het ermee gebakken brood mist zout. Het smaakt laf.

PS:
Ik schreef het bovenstaande naar aanleiding van een ter goedkeuring (nog?) niet verschenen reactie op DDS. Ik zet de reactie hieronder, niet omdat hij zo belangrijk is, maar omdat ik er de pest in heb, als ik de moeite neem om over iets na te denken en er een antwoord op te formuleren, en er dan niet zeker van te zijn of mijn reactie wel goed genoeg gevonden wordt door de gezichtsloze, stemloze en naamloze admins.


Reactie op artikel 'Tactiek & strategie van politieke invloed – de stand van zaken'

"Zoals Hannibal denkt (it takes one to know one), namelijk politiek gezien als verkiezingsstratego en manipulatie van kiezersaantallen ofwel machtspolitiek, is juist dat wat de politiek kapot heeft gemaakt en de democratie gegijzeld. Het heeft niets meer met de belangen van de bevolking te maken, maar is pure demagogie ten eigen bate, dus van de eigen partij. Hopelijk denkt een partij als de PVV meer in principes dan in demagogische strategieën, lees: hoeveel stemmen kost een programmapunt of hoeveel stemmen levert het op?

Het is deze partijpolitieke gedachtengang die de politiek diskwalificeert en het vertrouwen in de politiek steeds meer doet dalen... tot men in opstand komt tegen het misbruikt worden door politici die partijbelang boven landsbelang stellen."

Rutte speelt met vuur

Als het Griekse doemscenario uitkomt, en de Nederlandse burgers belastingkoeien zijn hun geld kwijt en moeten opdraaien voor de moedwillige naïviteit van onze minder dan competente politici, wat dan?

Dan is de burger voorgoed het vertrouwen in de gevestigde politiek kwijt en zal de volkswoede pas echt losbarsten.

Loszingtrofee

Ik stel voor om een prijs in het leven te roepen voor de journalist,schrijver, publicist, programmamaker, wetenschapper of onderzoeker, die het beste zaken kan loszingen van de werkelijkheid.

Wat is loszingen-van-de-werkelijkheid? Het is het verwoorden van maatschappelijke gebeurtenissen op zo'n wijze dat alle woorden en begrippen zo gebruikt worden, dat ze niets meer met de oorspronkelijke betekenissen van die woorden en begrippen te maken hebben, waarna er allerlei dwarsverbanden worden gelegd en conclusies worden bereikt, die net zo irreëel zijn als de losgezongen begrippen zelf.

Deze kunst is in Nederland een steeds hogere vlucht aan het nemen en het wordt tijd er een prijs aan te verbinden.

Als beschermheer van de prijs stel ik iemand voor als Marcel van Dam. Andere suggesties zijn welkom.

Politici en ambtenaren zijn uitgesloten van deelname.

Joost Niemöller interviewt Afshin Ellian over de 'Arabische Lente'

"Wat de Arabische wereld juist zou moeten doen, is die grote filosofische vragen gaan beantwoorden: Wat is vrijheid? De Arabische cultuur en de islam kent het begrip ‘vrijheid’ niet. Hurriyya, vrijheid stamt van het woord hurr af hetgeen de vrije mens betekent, tegenover de slaaf. Maar het begrip Libertas als een politiek fenomeen, zoals Romeinen gebruikten, begrijpen de Arabieren niet. Vrijheid is Europees politiek-filosofisch begrip dat sinds de Franse revolutie in de islamitische wereld is door intellectuelen geïntroduceerd. De basis in het Arabisch is ‘adl’, en dat is gerechtigheid. Dat is diep verbonden met Sharia. Maar dan moet je niet denken, zoals de communisten: ‘Oh, gerechtigheid, dan kunnen wij wel aanknopingspunten vinden.’ Onzin, het is een teken van gerechtheid in deze wereld als je vrouw niet vreemd gaat. Geen alcohol drinken, dat is gerechtheid. En als iedereen handelt in het economische verkeer volgens de regels van de Sharia. Dat staat centraal. Op het al Tahrir plein was het tragische dan ook dat niemand precies begreep wat vrijheid betekent en wat de gevolgen van vrijheid kunnen zijn. Ook de Perzen gebruikten na de Fhttp://www.blogger.com/img/blank.gifranse revolutie het woord Hurriyya. Maar later gebruikte men het Perzische woord Azadi wat ook in Kashmir wordt gebruikt. Ehttp://www.blogger.com/img/blank.gifigenlijk moet je terug gaan naar de dag dat de Franse revolutie uitbrak. Toen werd het woord vrijheid ook belangrijk in het Ottomaanse rijk, en gingen de Perzen de Franse betekenis van het woord vrijheid toekennen aan http://www.blogger.com/img/blank.gifhet Arabische woord hurr, de vrije mens. Maar ja, er is een verschil: De Fransen wisten waarover ze het hadden. Daarom, toen de Iraanse revolutie ten tijde van Khomeini plaatsvond, werd er met veel liefde over vrijheid gesproken, maar niemand snapte echt wat dat betekende. Hoe dat exact wordt gedefinhttp://www.blogger.com/img/blank.gifieerd, hoe je dat juridisch afbakent in de samenleving."

Lees deel 1 van het interview op Joost-niemoller.nl

Hier deel 2

Hier deel 3

Hier deel 4

Nigel Farrage: Trapped Inside an Economic Prison

Maria Swartwout

Gisteren kocht ik voor weinig geld een aantal schilderijtjes om mijn woning wat op te fleuren. Aangezien ik financiëel niet in een positie ben om topstukken van meesters aan te schaffen en zelfs geen werk van "mindere meesters", kan ik alleen maar afgaan op wat ik zelf mooi, althans niet te lelijk vindt.

Het hier afgebeelde schilderij meet 60 x 45 cm en is geschilderd met olieverf op karton. Het stelt een geabstraheerd bloemenveld of bloeiende struiken (ik weet net zo weinig van botanica als van kunst) voor en heeft in de rechter bovenhoek de signatuur "Swartwout".

Op de achterkant is op het karton "Maria Swartwout 1884" geschreven. Het paneel (noem je dat zo met karton?) zit in een zwart met gouden lijst die de kleuren niet mooi uit doet komen. De kleuren op deze afbeelding zijn overigens niet natuurgetrouw, ik had geen tijd om een goede foto te maken. In het echt is het groen en het blauw voller en dieper.

Op internet vond ik al snel de naam Johanna Maria Swartwout-de Hoog, geboren in 1884 te Amsterdam en overleden in 1979 te Den Haag. Er worden hier en daar enkele schilderijtjes aangeboden, maar het gaat eigenlijk alleen om één voorstelling, die van stilleven met bloemen. De stijl heeft wel wat weg van mijn schilderij, maar als dit van dezelfde maker is, dan is het daar aangebodene vrijwel zeker uit een latere, meer geëvolueerde fase in haar leven.

Een andere overeenkomst is, dat het aangeboden stilleven ook op karton geschilderd is. Om precies te zijn: op canvas op karton. Of er op mijn schilderij tussen de verf en het karton ook canvasdoek zit, kan ik niet beoordelen, de verf zit er te dik op om een structuur te ontwaren ofwel er is geen structuur en is het rechtstreeks op karton geschilderd, wat niet handig is aangezien dat door natte verf slap wordt.

Misschien dat iemand die dit leest deze vragen kan beantwoorden:

Is dit een werk van deze Maria Swartwout?

Zo ja, wie was zij?

Weet iemand meer over haar werk en leven?.

Wanneer is het bovenstaande (ongeveer) geschilderd?

Wat voor bloemen staan er afgebeeld?

Pim Fortuijn

Negen jaar geleden alweer, deze droevige en zwarte dag voor Nederland.

Lampedusa

Zolang ze met hun bootjes Ibiza en Mallorca niet bereiken is er geen vuiltje aan de lucht.

Reguliersgracht

Buitenverblijf

Duikboot te koop

Admiralengracht Amsterdam maart 2011

Klik op afbeelding voor groot formaat.

Boom in Saphatipark

Genomen in maart 2011. Klik op foto voor groot formaat.

Halsbandparkieten

Halsbandparkieten veroveren de parken en de straten. Ze heten niet voor niets park-ieten.

Voor meer (lente)foto's zie Amsterdam Post.

Huishoudelijke mededeling 247F-62b

Dames en heren, ik ben het een beetje kwijt. Het is allemaal om politiek gaan draaien en ik weet er momenteel niets meer over te zeggen. Anderen doen dat beter dan ik, zoals de door mij zeer gewaardeerde schrijvers en de evenzo gewaardeerde reageerders op Amsterdam Post.


Misschien is het waar dat een schrijver zonder obstakels niet goed schrijft. Misschien gaat het me te goed (op het moment) en vlakt daardoor de inspiratie af. Er is geen woede, en woede of althans een mate van gedrevenheid is een absolute voorwaarde ietrs te schrijven. In ieder geval weet ik al maanden nauwelijks iets te schrijven en dat frustreert me behoorlijk. De reden? De door mij geprojecteerde verwachting van u, de lezer die over mijn schouder meekijkt. U, waarde lezer, bent legio en kritisch op alle fronten. Let wel: u bent het niet, (want van tot mijn grote verbazing en wantrouwen heb ik van de lezers nooit de vernietigende reacties gekregen die ik verwachtte), maar het gezelschap van sublieme denkers en schrijvers die zich voor mij in het free-for-all-internet waagden. Schrijvers die weten waar ze over schrijven en de gedrevenheid hebben die ik mis.... behalve dan mijn gedrevenheid om te schrijven, die juist daardoor gefrustreerd wordt. Kunt u dat enigszins volgen?

Deze aap op mijn schouder, die mijn ogen met zijn handen afdekt en met zijn voeten mijn handen achter mijn rug bindt, moet ik van me afwerpen. Ik keer daarom terug naar mijn oorspronkelijke plan: Het schrijven voor dit, mijn persoonlijke weblog, en ik heb me voorgenomen om iedere dag (minstens) één logboek-entry te plaatsen, of het nu interessant is of niet. Het is een kwestie van een middenweg tussen wat ik leuk vind om te schrijven en wat voor de lezer nog zodanig te pruimen is, dat de tekst tot het einde toe gelezen wordt. Als er dan eens een tekst uitrolt die meer is dan een willekeurige aaneenschakeling van woorden, dan zal ik die tevens op Amsterdam Post zetten, zodat een groter publiek de parels die uit mijn hersenen rollen kunnen aanschouwen.

Ook zal ik de site hier eens wat opruimen en vernieuwen en wat ruimte geven voor mijn foto's, want het is hier nogal stoffig en er zit weinig beweging in. Hopelijk helpt 1 van mijn kameraden me met de opmaak, want ik ben een blijf een n00b.

Met vriendelijke groet en tot morgen.

Misdadige combinatie

Ik wil alle frisdrank- en snoepfabrikanten een advies geven, dat voor de eeuwigheid geldt. Een advies dat ze zal behoeden om in de toekomst ooit geld weg te gooien aan onderzoek of ontwikkeling van een product dat nooit door de consument gekocht zal worden, danwel hooguit voor één keer om dan het geheel na één keer proeven in de vuilnisbak of het riool te kieperen.

Dit is mijn welgemeende raad om de mensheid voor iets walgelijks en overbodigs te behoeden:

PEPERMUNT en CITROEN zijn NOOIT een goede combinatie! Een productontwikkelaar die met een combinatie van deze ingrediënten komt is een mensen hatende psychopaat (m/v) of een buitenaardse (ook m/v?).

Als uw snoep- danwel frisdrankbedrijf alsook het onbedorven levensgenot van uw kinderen u lief zijn, neemt u deze waarschuwing, tevens advies, ter harte en bespaart u de mensheid een hoop ellende.

(Dit is een boodschap van de Werkgroep Signalering Gastronomisch Relativisme).

Vraagje

Was die laatste wraking van Moskowicz een geval van eerwraking?

Teken van leven

Zo, eindelijk weer eens de tijd en vooral de rust om wat te schrijven hier. Voor het eerst in 6 jaar heb ik weer een reguliere woning en een maand lang was al mijn aandacht gericht op het inrichten ervan Ik wil niet zeggen dat ik het er druk mee heb gehad, want ik pleeg ondernemingen als verhuizingen op mijn gemak en zonder haast aan te pakken. Ze zijn al enerverend en vervreemdend genoeg.

In ieder geval begint het hokkenstelsel dat ik plotseling aangeboden kreeg na een maand het aanzicht van een woonstee te krijgen. De muren zijn gewit en de vloerbedekking is gelegd. De gordijnen hangen provisorisch aan haken en wachten op gordijnrails en een boor. Er is een bed, een gasfornuis, een koelkast en een eettafel met stoelen, zodat ik weer normaal kan zitten (schrijven).

Bij iedere verhuizing of drastische verandering van omgeving duurt het een tijd, voor de innerlijke wereld zich ook settelt op de plek waar het lichaam zijn nieuwe basis vond. De eigen sferen en vertrouwde gedachten verschuilen zich voor de vreemde lucht en het onbekende uitzicht.

Maar de nieuwe stek is een haven van groeiend comfort en langzaam vult het zich met de vertrouwde kleuren en geuren, die zich mengen met de nieuwe. En daarmee komen de bekende 'beesten van mijn verbeelding' zich weer nestelen in de hoeken en kieren van de ruimtes die ik sinds kort de mijne mag noemen.

(Ik moet eraan denken een extra slot te installeren.)

Maar goed ik ben dus happy en en happy-people weten meestal niets te schrijven, ze zijn te druk met gewoon happy zijn. Tralala roze wolkjes en zo. Niet interessant, net zomin als het tegenovergestelde: 'Ik weet niets te schrijven want ik voel me vanwege een existentientele crisis bijzonder klote en depressief'.
Noi ja, dan toch liever het eerste vanuit persoonlijk standpunt, hoewel het voor de lezer waarschijnlijk lood om oud ijzer is.

maar ok, waar waren we... nieuwe woning, happy, en het terugvinden van het diepste zelf, existentiele eh.. dinges, onbewuste zielsinhouden die pas tevoorschijn komen als ze zich veilig voelen, ehm... tja, nergens over dus.
Maar dat maakt niet uit: het belangrijkste is dat ik dit hier kan zitten schrijven en meteen de wereld in kan plempen ook al gaat het verder nergens over. Wie er aanstoot aan neme werpe de eerste steen of zo. Of nee, doe maar niet.

Heb ik verder nog iets aan de wereld toe te voegen op dit moment? Eigenlijk niet, behalve dat ik me kostelijk amuseer met het circus rond Geert Wilders, waar de rechters en de academische aelite van kleur door verschieten.

Een goedenavond voor u allen en tot een volgende blogpost.

Geschokt exploiteren we hysterie

Geschokt. Dat zijn we.

De pers is geschokt, de politiek is geschokt en het hele land is geschokt.

Psychologen duiden de schokken. En ook de naschokken. Die breiden zich uit tot over de omstanders, de buren van de omstanders, door het hele land en de hele wereld en het hele heelal en die naschokken zijn verschrikkelijk. Zeggen de deskundigen.

Nederland is een staat van Hysterie terechtgekomen.

Het was al lang aan de gang.

Jarenlang, al een decennium of langer hebben ze op ons gevoel gespeeld:, de politiek en hun adjudanten: de pers.

Ze speelden onze gevoelens tegen elkaar uit. en maakten ons machteloos.

Voortdurende en constante opwekking van emoties in het bijzonder valse emoties, zonder dat daar iets tegen te doen is omdat het leugens zijn, kweekt apathie en aangezien apathie vanwege het energetische karakter van het menselijke organisme, niet kan duren, wordt een apathische, ongevoelige staat doorbroken door aanvallen van onbeheerste angst, woede en paniek. Dat laatste is een hysterische aanval.

Wat zijn de symptomen in dit geval? Apathie ten opzichte van werkelijke problemen en overdreven reacties op triviale non-gebeurtenissen.

Oranje zet hem op.

Een man slaakt een kreet op de dam tijdens een herdenking en de hele goegemeente vlucht onder leiding van de koninklijke familie als een zwerm ratten waar ,men zich bergen kan, Hysterie.

Om een daad te stellen en aandacht te vragen wordt een waxinelichthouder naar de gepantserde koets van onze poppenkastkatrien gegooid en de dader zit al driekwart jaar in isolatie en wordt onder handen genomen door psychiaters, tot hij werkelijk zo doordraait, dat zijn waanzin aangetoond kan worden. Hysterie.

De Hysterie van Nederland is virulent geworden met de moord op Pim Fortuyn. Daarvoor waren onze gevoelens voor elkaar al vergiftigd en onze geesten met leugens.

Wat voelde u erbij? Wat ging er door u heen?

Ik was geschokt.

Met ons is een onverantwoordelijk experiment aangegaan. En experimenteren met psychologische processen is het tornen aan oeroude wetten en instincten. Het is vragen om weerstand, chaos en vernietiging. Hoeveel hebben er al geprobeerd de gevoelens te manipuleren, de mens te vormen naar hun wil?

In naam van vrijheid, openheid en democratie zijn we tot machteloze slaven gemaakt. We betalen onze erfschuld aan de staat met iedere zweetdruppel die we vergieten en als het geen zweet is maar bloed, dan zijn we geschokt. Ten diepste geschokt. Maar wat kan ik doen? Ik ben ontwapend, tandeloos participant in een contract dat ik zelf nooit heb getekend, maar waarin onder andere staat dat het geweldsmonopolie (en stilzwijgend de morele autoriteit) bij de tegenpartij berust.

Hysterie. Apathie afgewisseld door onbeheerste, onlogische uitbarstingen van angst, en verbaal en fysiek geweld.

Het ziet er niet naar uit dat het ziektebeeld verbetert, hoewel er een snelle remedie bestaat. Maar die remedie durft niemand te opperen. En naar wie het oppert wordt niet geluisterd. Of nee, er staat zoveel op het spel, dat diegene wordt aangeklaagd en vervolgd door strafrechters, die een experiment uitvoeren om te zien of de hysterie een plaats kan krijgen in de jurisdictie, danwel of de hysterie die ontstaat als mijn god wordt beledigd als mensenrecht kan worden gevestigd.


Wat zijn de oorzaken van de hysterie waar Nederland ten prooi aan is? Postmodernisme, de gemakzuchtige degeneratie en neutralisering van waarden. Hedonisme en fatalisme, met als instrument een cynisch sofisme, een complex van doodzonden tegen de geest, tezamen een suïcidaal verraad aan alles wat ons lief is en de vooruitgang die het westen geboekt heeft tegen de onwetendheid en de onverschillige krachten van de natuur.

Hysterie is een gevolg van machteloosheid. Het kan overwonnen worden, door waarheid en moed. Maar de gevestigde structuren zijn sterk.

En de pers heeft ons dus verraden en verkocht Ze hebben de hysterie bewust geëxploiteerd. Zij zijn de instrumentalisten van onze onwetendheid geworden en de hogepriesters van de leugen.

Met dank voor uw aandacht.

------------------------------------------------

(tekst werd ook op Amsterdam Post gepubliceerd).

De schreeuw van de reiger

Wat weten we eigenlijk over de wereld, over onszelf? De meest gewone dingen bevreemden me en het schrijven valt me moeilijk, want ik weet helemaal niets. Alles is voor mij een groot raadsel en ik heb grote bewondering voor mensen die dingen zeker weten.

Wat is bijvoorbeld tijd?

Waar blijft de tijd die verstreken is? Bestaat er wel iets als het verstrijken van tijd? Is het een oerbestanddeel van de cosmos of is het slechts een menselijk concept, in het leven geroepen om het geheel aan veranderingen dat zich aan ons voordoet enigszins te ordenen?

Is tijd, als het een werkelijk bestaand iets is, als een rivier, waarin we worden meegevoerd langs immer veranderende oevers? En als dat zo is, wat stroomt er dan? De rivier zelf of de oevers?

Voor het bewustzijn leven we in een altijd durend nu. we kunnen ons (behalve in herinnering) niet verplaatsen in dat wat eerder ons waarnemingspunt en de toenmalige toestand van het heelal was, noch kunnen we dat in de toekomst waarnemen. Van het heelal nemen we maar een platte dwarsdoorsnede waar, namelijk het heelal zoals dat zich in een bepaalde tijd manifesteert. De verleden en toekomstige staten van dat heelal nemen we niet waar. Maar bestaan die staten dan ook niet meer of nog niet? Of bestaan ze "nog" en "ooit al" wel, alleen zijn ze voor ons bewustzijn niet manifest?

Men zou zeggen, dat wat voorbij is, niet meer bestaat. We nemen het immers niet meer waar? Maar is het niet erg hooghartig om te zeggen dat iets alleen bestaat als het voor ons bewustzijn waarneembaar is? Als tijd een dimensie is zoals lengte, breedte en hoogte dan zouden verleden en toekomst net zo reëel moeten zijn als het heden, de huidige door ons waargenomen staat van het heelal. Als u dit als volwassene leest, zou dan het kind dat u eens was, nog steeds "ergens" bestaan, net als u tidens uw oude dag al bestaat, of hoe uw toekomst er ook uit moge zien. Het zou in theorie ook beteken, dat ieder moment, iedere zijnstoestand eeuwig is en dat niets ooit verloren gaat.

Als ik een straat A uitloop, de hoek omsla naar straat B en daardoor straat A niet meer waarneem kan ik toch moeilijk volhouden, dat de straat niet meer bestaat omdat ik de straat niet meer kan zien? Het is volgens mij nogal hooghartig om te menen, dat dingen niet bestaan als ik ze niet waarneem. De spreekwoordelijke struisvogel doet dat ook.

Gisteren zag ik een programma over de dinosauriërs. Steeds meer wordt duidelijk, dat de dino's helemaal geen reptielen waren, maar de voorouders van de vogels. De meeste blijken een verenkleed te hebben gehad, zoals bijvoorbeeld ook de Tirannosaurus Rex, die, hoe meer erover bekend wordt, steeds meer gaat lijken op een enorme kip met tanden. Door het programma van National Geographic moest ik denken aan een voorval dat ik in de zomer van 2003 meemaakte.

2003 had een uitzonderlijk warme en zonnige zomer, waarin de zon vanaf maart tot eind september niet afliet te schijnen en voor naar ik meen 2 officiële hittegolven zorgde. Het zal tijdens één van die hittegolven zijn geweest, dat ik 's middags rond een uur of drie in het Vondelpark zat, op een bankje aan de rand van de rozentuin. Het was zoals gezegd warm en er stond geen zuchtje wind. Op het gras tussen de rozenperken zaten lome groepjes mensen zo weinig mogelijk uit te voeren. De luchtvochtigheid was hoog.

Vanuit een boom aan de rand van de rozentuin liet een reiger zich van een tak vallen en zweefde op een meter of tien boven de tuin, toen hij een harde kreet uitstootte.

"KRAAAA!!!

En op dat moment gebeurde er iets vreemds. In een fractie van een seconde was ik in een andere wereld. Opeens zag ik in de reiger zijn voorouder, een vliegende dinosauriër. Maar niet alleen dat: het landschap was veranderd. De lucht was nog dikker dan ze al was, en voller, zuurstofrijker. De bomen waren dieper groen en de takken en bladeren hingen meer dan normaal, alsof hun loof hen zwaarder neerdrukte . Over het algemeen was de begroeiing dikker en gaf het geheel de sterke indruk van een moeras. De ervaring was zeer ingrijpend en de belevenis compleet, maar voordat ik de omgeving gedetailleerd kon bekijken was het voorbij.

Toen het voorbij was, had ik de volle overtuiging, dat ik een glimp had gezien van de aarde zoals die honderden miljoenen jaren geleden was. Ik had de sterke indruk, dat de aarde toen niet zo'n gevaarlijke en wrede plek was als we ons indenken, maar integendeel een vruchtbare wereld vol en zinderend van leven, waar niet alles elkaar naar de strot vloog, maar waar ook harmonie en geborgenheid heerste.

Het was niet zomaar een gedachte, maar een indringende waarneming, die ik nu nog duidelijk op kan roepen, hoewel het moeilijk in woorden te beschrijven is. Wat ik zag was zo werkelijk, dat ik voor een aantal seconden echt naar het verleden verplaatst scheen te zijn. Het alternatief voor een dergelijke onmogelijke verplaatsing in de tijd zou zijn, dat me een blik werd gegund van de aarde zoals die miljoenen jaren geleden was. Dit zou betekenen, dat het verleden niet "weg", "voorbij" is, maar nog ergens aanwezig in het heden, misschien ongemanifesteerd, als het ware "opgerold" in het heden, buiten bereik van onze dagelijkse waarneming.

Een derde mogelijkheid is, dat de schreeuw van de reiger een diepe oerherinnering in mijn lichaam opriep, waardoor ik me misschien iets levendig herinnerde, iets dat wellicht in mijn DNA opgesloten zit, dat immers vanaf het begin van het ontstaan van het leven aanwezig is geweest en de hele code van die geschiedenis bevat.

Of was het gewoon een hallucinatie? Dan heb ik grote bewondering voor de details de realiteit en de logica ervan. Alles in de ervaring klopte en riep een sterke herkenning en vertrouwdheid in me op. Het heeft me de overtuiging gegeven, dat het verleden niet weg is, niet voorbij, maar dat het even reëel bestaat als het nu en dat het op de een of andere manier voor het bewustzijn terug te halen is.

De vraag is of dat ook voor de toekomst geldt. Staat die ook al vast? Of wordt die op dit moment geschapen, met de bouwstenen van het verleden?

Hoe het ook zij: wel leven in een wonderlijke wereld en misschien is het wonderlijkste van alles wel de menselijke geest.


-----------------------------------------------------------------------

(Dit artikel verscheen eerder op Amsterdam Post. Voor reacties en afbeeldingen zie aldaar).

de krijgsmacht afgeschaft

We weten niet waar ons goud is gebleven, we hebben onze munt in moeten leveren, we moeten zelfs ons geld in het buitenland laten drukken, we zijn netto betaler aan de EUSSR, de UNO en het IMF, we hebben geen zeggenschap over onze pensioentegoeden, we dragen tegen de 80% van ons met moeite verdiende inkomentje af, we moeten de aandeelhouders van omvallende frauderende banken met onze spaartegoeden redden, we worden geacht landen die de kluit belazeren zoals Griekenland en nu weer Portugal de financiëel helpende hand toesteken om een ons door de strot geduwde Euro te redden van de ondergang en ga zo maar door.

Lees: De minister van incidenten

Steun Lars Hedegaard (Free Press Society)

Today Lars Hedegaard, the President of the International Free Press Society, will stand trial for telling the truth about Islamic gender apartheid.

The trials against Lars Hedegaard and the Dutch politician Geert Wilders prove that Europe is heading to dictatorship. Prosecutors and judges increasingly refer to European anti-discrimination law. But, European law is imposed and not the result of any democratic process! Under the pretext of fighting discrimination, censorship is being introduced.

I support Democracy.
I support Freedom of Speech.
And therefore I support Lars Hedegaard.

(Bericht overgenomen van Gregorius Nekschot)

Anonymous woont bij u in de straat.

Ik zocht hier en daar om meer te weten te komen over de groep die zich Anonymous noemt en die de afgelopen tijd in het nieuws kwam als het collectief dat Wikleaks steunde door de PayPalsite, die van Visa, en die van andere banken aan te vallen vanwege hun illegale blokkering van de rekeningen van Wikileaks. Met meer succes viel Anonymous kort daarna tijdens de Tunesische opstand de regeringssites daar aan, en legden verscheidene daarvan voor enkele dagen plat.

Wat is Anonymous? Wat willen ze? Van de media werd ik niet veel wijzer. De berichten variëerden van een stelletje opgeschoten pubers met te veel vrije tijd tot de extreem-linkse virtuele stoottroepen van Wikileaks (ook een extreem-linkse organisatie volgens velen). Waarschijnlijk riepen de journalisten maar wat en ik besloot dat dat kwam omdat hun bronnen aan hen bekend waren. Ze hadden natuurlijk anonieme bronnen moeten raadplegen. Prutsers.

Ik stond op, trok mijn jas aan en liep naar buiten, waar ik de eerste de beste persoon aansprak die ik niet kende. Het was een jonge man, netjes gekleed met een hoed op, waarvan de rand zijn ogen overschaduwde. Zijn gezicht zag er groen uit in het neonlicht van een reclame.

"Dag meneer, mag ik u iets vragen?

De man lichtte zijn hoed wat op en zei: "Natuurlijk meneer, wat wilt u weten?

"Ik ken u niet. Bent u hier anoniem, in het Engels Anonymous?"

"Jazeker. Wilt u me daar iets over vragen? Dat treft, want ik weet er wel iets van en ik heb een kwartiertje ijd. Wat wilt u weten?"

Ik feliciteerde mezelf met mijn slimheid en geluk en nodigde de man uit om ergens te gaan zitten. We zochten een café op en ik bestelde twee biertjes. Ik vertelde hem dat ik voor een weblog schreef en hij bleek de site te kennen. Toen stak ik van wal.


U moet me maar beschouwen als iemand die er niets over weet, wat feitelijk ook zo is, want alles wat ik weet komt uit de pers en andere media waar ik de bronnen niet van vertrouw of kan controleren. Ze zijn immer te bekend. U kan ik daarentegen wel vertrouwen. U bent immers anoniem.

Dat klopt.

Hoe bericht de pers over Anonymous? Worden mensen goed ingelicht? is de berichtgeving neutraal en objectief?

De pers is niet bijzonder goed ingelicht. Wat er in de kranten over Anonymous te lezen valt is:
A. Overgeschreven van wat enkele leden van Anonymous op internet roepen
B. Compleet onzinnig en zelfverzonnen.

Een goed voorbeeld van geval A is wat er de laatste maanden in de kranten en op tv verscheen over Anonymous. We worden neergezet als een idealistische groep hackers en activisten. Dit is deels waar, maar geeft een totaal verkeerd beeld van wat Anonymous is. Binnen ons collectief zijn er zeker een aantal hackers en activisten die nogal wat van zich laten horen, maar zo zijn wij lang niet allemaal. Ik durf wel te zeggen dat het merendeel van de 'hacktivisten' onder ons niet gedreven worden door idealisme, maar door sensatiezucht en angst dat de overheden erachter komen wat voor getekende kinderporno (lolicon) ze allemaal op hun computers hebben staan. Dat Anon zich presenteert als een idealist is vooral om de publieke opinie achter zich te krijgen. Dit neemt echter niet weg dat het leeuwendeel van Anonymous radicaal voor internetvrijheid is en vijandig staat tegenover de mensen die deze vrijheid willen beperken

Een voorbeeld van geval B is een artikel dat enkele jaren gelden in dagblad 'De Pers' stond. De journalisten daar beweerden dat we elkaar geheime signalen gaven door plaatjes van pokémon te tonen. Deze mensen wisten duidelijk niet waar ze het over hadden, zoals de meeste journalisten. Die mensen zijn vooral heel goed in het overschrijven van persverklaringen en het verzinnen van leuke verhaaltjes.

Anonymous is de afgelopen maand wereldnieuws geworden, doordat de groep steun verleende aan Wikileaksvoorman Julian Assange, toen enkele van de Wikileaks bankrekeningen door Paypal en Visa werden geblokkeerd. Wat hebben Wikleaks en Anonymous met elkaar te maken?

U impliceert dat Anonymous een verhouding heeft met wikileaks en Julian Assange? Dat is niet het geval. Anonymous in het conflict rond Assange verzeild geraakt toen bekend werd dat overheden en banken wikileaks kapot probeerden te maken, Anon zag dit als een bedreiging voor de internetvrijheid, enkele leden van Anon dan . Een hoop andere leden sprongen op de kar omdat ze door kregen dat dit een grote zaak zou worden en ze het nieuws konden halen. Anon deed mee met de kant van Assange, maar streed niet voor of in opdracht van Assange, al verschilt het motief voor deelname per lid.

Verder kan ik niet sterk genoeg benadrukken dat Anonymous geen groepering is in de traditionele zin van het woord. Mensen kunnen zich niet inschrijven voor Anonymous, Anonymous heeft geen gecodeerde doelen. Zelfs binnen Anonymous is er een hoop onenigheid over wat en wie wij precies zijn. Iedereen die beweert dat Anonymous wel vastgelegde doelen heeft liegt of is zelf slecht geïnformeerd.

Wat is Anonymous? Ik begrijp, dat het meer een wisselende 'zwerm' is,
dan een groep met een vaste structuur en dat het voortgekomen is uit
leden van 4chan. 4chan is een chanboard. Wat is een chanboard en waardoor onderscheidt 4chan zich, dat er zoiets als Anon kan ontstaan?

Wat is Anonymous? U bedoelt te vragen wie er bij Anonymous horen? Wij zijn studenten, leraren, winkeliers, werklozen, advocaten, drugsverslaafden, socialisten, libertariërs, Poolse nationalisten, Joden, neonazi's, bouwvakkers, idealisten, realisten, muziekliefhebbers, pornosterren, furries en zo'n beetje alle stempeltjes die je op mensen kan plakken. Wat hebben de leden van Anonymous gemeen? Dat ze lid zijn van Anonymous en zich in bepaalde regionen van het internet begeven, dat is eigenlijk alles. Wij zijn met meer dan 9000, veel meer. We zijn overal, er wonen waarschijnlijk mensen die zich met Anonymous associëren bij u in de straat. Wij hebben geen leider, wij zijn een collectief van individuen.

Dat u weet van 4chan betekent dat u weet waar u het over hebt, waarvoor mijn complimenten. Een imageboard, of zoals u het noemt, een chanboard, is een internetforum dat de nadruk vooral legt op het posten van afbeeldingen in plaats van tekst. Het imageboard is van oorsprong een Japans fenomeen. Men praat er eigenlijk over alles. Anoniem en dus niet gehinderd door politieke correctheid. In 2003 werd het eerste Engelstalige imageboard opgericht, 4chan, de Engelstalige tegenhanger van het Japanse 2chan. (Onder de link: Yotsuba, de mascotte van 4chan)

Ook 4chan was een anoniem imageboard. Het was mogelijk om tekst en afbeeldingen achter te laten met een naam, maar verreweg de meeste gebruikers postten als 'Anonymous'. Dit is waar de kern en oorsprong van ons collectief ligt. Wie naamloos gebruikt maakt van 4chan hoort bij Anonymous, of ze het nu willen of niet. Dagelijks worden er duizenden, zo niet miljoenen berichten achtergelaten op 4chan. 4chan is waar onze generatie samenkomt, gedachten en meningen uitwisselt, en va alles en nog wat onderneemt. Ik heb begrepen dat de meeste lezers van AP boven de 35 zijn, ik raad jullie af om een kijkje op 4chan te nemen. De kans is groot dat jullie je beledigd zullen voelen en jullie zullen er bovendien weinig van begrijpen. 4chan onderscheidt zich van de rest van het internet, omdat het een formule gebruikt die voorheen niet bestond op het westerse internet. Anonymous heeft op 4chan kunnen ontstaan omdat mensen zich daar anoniem en zonder een blad voor hun mond kunnen uiten. Daarnaast is 4chan gewoon een leuke site met een humor die bij veel jongeren in de smaak valt.
Hier ziet u een ander gezicht van Anonymous: Kerst vieren met onze partners uit een andere wereld.

Wat is de doelstelling van Anonymous? Is er wel een doelstelling en een
strategie om deze te verwezenlijken? Ik meen dat Scientology een van de eerste organisaties werd, die de kracht van Anonymous ondervond. Daarnaast hebben ze regeringen aangevallen en hun sites platgelegd zoals in Iran en onlangs Tunesië. Kunt u een kort overzicht geven van hun opeenvolgende doelen in het verleden en aangeven wat de gemeenschappelijke elementen van die verschillende doelen zijn?

Anonymous heeft geen doelstellingen. Zo’n beetje al onze acties buiten 4chan zijn impulsief, onze daden hebben uiteenlopende motieven die weer verschillen voor individuele Anons.

De aanleiding van het protest van Scientology was een poging van die kerk om een interview met Tom Cruise van het internet te verwijderen. Anon ging protesteren omdat hij vond dat Scientology een bedreiging vormde voor de internetvrijheid. De echte reden was gewoon dat iedereen een schijthekel aan Scientology heeft, en Anonymous gewoon rel wilde schoppen. Dit is aardig gelukt.

Iran en Tunesië werden aangevallen omdat de regimes van die landen mensen hun (internet)vrijheid ontnemen, dat is wat de acties met elkaar verbindt.

U noemt trouwens alleen de acties waar Anonymous het nieuws mee heeft gehaald. Wist u dat we ook een actie hadden waarin we massaal kerstkaarten naar Jozef Fritzl hebben gestuurd? Wist u dat wij het maar al te leuk vinden om mensen aan te moedigen om zelfmoord te plegen? Wist u dat we moedwillig naaktfoto’s van mensen verspreiden om hun leven kapot te maken? Klinken die acties als daden van een idealistische groepering? Het oordeel is aan u.

Welke wapens gebruikt Anonymous? DDoS aanvallen zijn degene die genoemd worden in de media. Zijn er ook andere? wordt er ook gehackt en wat is het verschil tussen die twee?

Ik kan hier niet teveel over loslaten, wel kan ik zeggen dat het aantal hackers binnen Anonymous wel eens groter geschat wordt dan het in feite is. Wij gebruiken de wapens die de situatie behoeft.

Hacken is inbreken in andermans computer, DDOS’en is een server zo vaak mogelijk aanvragen in de hoop dat deze overbelast raakt. De twee dingen hebben weinig met elkaar te maken.


DDoS-aanvallen zijn illegaal. Hoe staan Anons er tegenover dat ze de wet overtreden?

Hier kan ik geen uitlatingen over doen. Ik kan alleen zeggen dat ook dit per Anon verschilt

donderdagavond 20 januari was er in Amsterdam een bijeenkomst in Amsterdam waar voorlichting werd gegeven over Anonymous en technieken om te gebruiken. Is dat niet vreemd? Anonymous moet het immers niet hebben van publiciteit? Wie hebben die voorlichtingsavond georganiseerd? Een nederlands "tak"van de globale zwerm? Enig idee wat het doel van deze avond was? Men ontmoet en bereikt immers veel meer mensen via het internet.

Dat is heel vreemd, dit soort acties in het echte leven zijn niets voor Anonymous. De mensen die op zulke avonden namens Anonymous pretenderen te spreken verkopen hoogstwaarschijnlijk onzin, of het zijn agenten in vermomming. Anonymous heeft geen Nederlandse ‘tak’, zo georganiseerd zijn wij helemaal niet. Er zijn overigens wel Nederlandstalige imageboards. Ik weet niet wie die avond georganiseerd heeft. Ik ben het met uw stelling dat Anonymous via het internet veel meer kan bereiken.

De man keek op zijn horloge.

"Het spijt me, ik moet gaan. Maar als u uw artikel op Amsterdam Post publiceert, dan ben ik altijd bereid om eventuele vragen daar en hier nog te beantwoorden."

Hij stond op, gaf me een hand en verliet het etablissement om in de anonimiteit op te lossen.

(Reageren kan ook op Amsterdam Post)

Een moordenaar telt af.

Over 1 jaar, 11 maanden, 11 dagen en 11 uur komt Volkert van der Graaf, de nietsontziende moordenaar van Pim Fortuijn vrij. Niet alleen een moord, die velen de hoop voor een andere toekomst ontnam en in het verdriet stortte, maar ook grote schade toebracht aan het democratisch proces in Nederland.

Hij zal dan waarschijnlijk in het niets verdwijnen, naar een warm land, met een ander gezicht, een andere identiteit en een maandelijkse toelage voor de rest van zijn leven. Of denkt iemand dat hij fluitend met zijn plunjezak de gevangenispoort zal uitlopen om een biertje te gaan pakken in de dichtstbijzijnde kroeg?