Een gelukkige kerel? + update: het mysterie van de juten zak.

Net als de vorige ansichtkaart met de brandende brief hier weer een fotografisch kunstwerkje uit 1916 of daaromtrent. 


Voor een geschilderde achtergrond wordt een (jarige?) gelukzalig kijkende man gefêteerd door drie bevallige, goed geklede en gekapte  jongedames die hem blijkbaar snel dronken willen hebben, aangezien ze hun glazen met champagne bijna in zijn mond leeggieten.
Op de tafel, bedekt door een voor het schilderachtige effect ietwat verfrommeld gehaakt kleedje, liggen naast de champagne en de koeler de symbolen van geluk, een nogal groot uitgevallen klaver(tje) vier en een hoefijzer, waarvan ik dacht dat als die ondersteboven hangt of staat, het geluk er dan juist uitstroomt. Maar dit zal onderwerp zijn van diepgaande occulte beschouwingen denk ik.

Gedeeltes van de afbeelding zijn handmatig ingekleurd , zoals enkele voorwerpen op tafel, de jurken van de dames en natuurlijk de blosjes op de wangen van de vier personen, die het zeker al aardig warm beginnen te krijgen. Als extraatje is er dan met een dikkere verf de parels in de kettingen van de dames aangebracht, zodat die als gestolde druppels op de kaart liggen. De boodschap van deze kaart is wat makkelijker te duiden dan de "brandbrief". De geadresseerde wordt alle geluk van de wereld toegewenst. En wie zou er niet tekenen voor zulk aangenaam gezelschap?

Toch is er iets wat onduidelijk blijft en dat is de juten zak op tafel, die in een rechte hoek gebogen deels tegen de boezem van de vrouw in het geel aanrust. Wat zit er in die zak? Geld? Heeft de vrouw in het geel daarom alvast haar arm eromheen geslagen? Foei, wat denk ik toch weer slecht over mensen.

Update:
De juten zak heeft me aan het denken gezet. Als daar geld in zit, dan lijkt het erop dat de drie vrouwen, die zusters van elkaar lijken, de man dronken willen voeren om hem zo zijn geld afhandig te maken. De dame in de ietwat doorschijnend lijkende, gele jurk houdt zich wat klein, maar haar arm ligt al half om de jute zak hen, terwijl ze op het punt staat om haar champagneglas boven's mans kruis te legen, waarschijnlijk om hem daar daarna droog te deppen onder het slaken van kirrende verontschuldigingen. Bah, mijn perverse natuur gaat weer met me op de loop.

Heer Ollie en de Deugdrammers

 Een schitterend verhaal van Taljaard

Op een regenachtige herfstavond, nadat Joost een eenvoudige, doch voedzame, maaltijd had bereid zat Heer Ollie voor het haardvuur in de zitkamer van Slot Bommelstein de post van deze dag door te nemen. Zijn oog viel op een grote bruine enveloppe, die er ambtelijk en formeel uitzag. In het daarin ingesloten schrijven werd vermeld dat tante Berezina uit het onzalige oord Lacrimosa het tijdige met het eeuwige had verwisseld. Heer Ollie werd verwittigd dat hij zich, voor het voorlezen van het testament en de verdeling van de nalatenschap, voor de datum van overmorgen naar dit onzalige oord had te begeven. De volgende ochtend werd de Oude Schicht aan geslingerd en reed Heer Ollie, vergezeld door zijn jonge vriend Tom Poes, naar Lacrimosa.

Enige uren nadien veranderde het voorheen lieflijke landschap in een bepaald naargeestige en mistige vlakte toen zij Lacrimosa betraden. Omdat Heer Ollie vanwege de allengs dikker wordende mist bang was om te verdwalen, wilde hij de weg vragen. Hij zag een gebogen en in het grijs gehulde gestalte langs de kant van de weg lopen en besloot deze persoon aan te spreken. ”Goede man”, zo begon hij met zijn gewoonlijke joviale wellevendheid, ”kunt u ons wellicht zeggen waar zich het landhuis van Berezina Bommel ook alweer bevindt?” De Lacrimosiër reageerde hierop als door een adder gebeten; ”mannelijk chauvinistisch, reactionair zwijn!”, zo krijste de aangesproken persoon woedend. ”Hoe durft jij zomaar mijn gender-identiteit te veronderstellen?” ”Wat bedoelt u?”, zo vroeg Heer Ollie hoogst verbaasd.

Lees het hele verhaal bij E.J. Bron.

Een in brand gestoken brief

Vanochtend een veertigtal prentbriefkaarten op de markt gevonden uit 1916 en daaromtrent. Het waren zo'n beetje de eerste fotografische ansichtkaarten denk ik en van vele slaat het zilveroxyde glimmend grijs uit. De afbeeldingen, afkomstig uit een tijd die onwerkelijk lijkt, zijn bronnen van humor en verwondering , zoals de hier afgebeelde situatie. Op de achtergrond zien we een man die een vrouw het hof maakt en op de voorgrond twee dameshanden, waarvan er één een brief vasthoudt en de andere (met trouwring) een kaars die de brief in brand steekt. Wat betekent het? Wat wil de afzender hiermee zeggen? Zegt ze hiermee een correspondentie op omdat ze getrouwd is? Heeft ze een hekel aan de brief die ze kreeg van haar man of geliefde?  De kaart is één van de weinige die niet verstuurd is. De reden zal zijn, dat de verstuurder de kaart verkeerd om heeft gehouden toen ze het adres schreef, waardoor het adres links kwam in plaats van rechts. Aangezien de kaart niet verstuurd is, is de kaart ook afkomstig van de dame die al die andere kaarten kreeg en dat doet me afvragen of ze degenen die haar die kaarten stuurden te kennen wilde geven dat ze hun kaarten en brieven niet op prijs stelde? Of is het geen brief maar een trouwakte? Ik heb geen flauw idee.

Utrecht vanaf het water

Leestafel 7 juli 2017

* 3 Things To Remember On Independence Day

* Germany Passes "Orwellian" Anti-Free-Speech "Facebook Law"

* “Rutte weet precies wat er is gebeurd met MH17”

* Waren de Kruistochten offensief? 

* Het gebrek aan een krijgscultuur betekent het einde van een cultuur 

* We zijn op weg naar een enorme ramp #3 (Voor delen 1 & 2 zie de links in het artikel) 

* The Mahabarata (Engelse vertaling)

Naakt fietsen in Amsterdam