donderdag 27 augustus 2009

Hier strijden wij voor?

"Een nieuwe Afghaanse wet geeft een man het recht zijn vrouw eten te onthouden als zij zijn seksuele wensen niet inwilligt. Vrouwen mogen ook niet werken zonder toestemming van hun echtgenoot, en verkrachters kunnen strafvervolging afkopen met 'bloedgeld'"

Dus hier vechten wij voor? Hiervoor sneuvelen onze soldaten en worden er miljarden door de belastingbetaler opgehoest? Om barbaarse, met geen mideleeuwen te vergelijken wetten in te stellen? Mensenrechten als inzet bij onderhandelingen? Het is een grote farce en iedereen trapt erin; gelooft in de hallelujahsprookjes die ons verstand beledigen. Wat is het nut van de strijd voor 'vrijheid en democratie' als het via een omweg toch uitmondt in wrede onderdrukking (van vrouwen en andersdenkenden/-voelenden), bloedgeld en (her)invoering van de Shariah?

Laten we opzouten uit Afghanistan. Wat hebben we daar, als dit soort wetgeving wordt (her)ingesteld, nog te zoeken? Laat ze nog 1400 jaar in hun sop gaarsmoren. Op deze manier is iedere cent, aan deze poppenkast uitgegeven, 2 cent teveel. Laat het woestijnzand hun eigen bloed maar opdrinken. Iedere Nederlandse zweetdruppel is daar voor niets verdampt.

vrijdag 21 augustus 2009

Geen commentaar - De rillingen over mijn rug.

"Taskforce Bewaking Ideologische Integriteit."

"Zo hebben velen het u kwalijk genomen dat u kort daarvoor in de trein naar Woerden was gesignaleerd met een pamflet van de PVV op schoot."

"een tipgever van de Anne Frank Stichting"

"dat u in de huiselijke kring en zelfs ver daarbuiten geheel andere verhalen vertelt dan op onze partijvergaderingen."

"Interdepartementale Werkgroep Cartoonproblematiek"

"collaboratie"

"de geëigende maatregelen te treffen"

"Wij zetten – zacht gezegd - grote vraagtekens bij uw bewering dat de redactie van “Het Vrije Volk” nimmer heeft geprobeerd om de keuze van uw onderwerpen of de inhoud van uw bijdragen te beïnvloeden." (volgen nog wat insinuaties)

"een verfoeilijke website"

en last but not least:

"de Adviescommissie Partijdiscipline".

God beware me voor zo'n partij. Brrrrrr.....

maandag 17 augustus 2009

Eerste komkommerloze maandag 2009

Wekenlang is alles goed gegaan in Nederland. Lekker rustig zo, met de politici op vakantie kon het land even bijkomen van alle malaise die men over ons heen placht te storten. Even geen angst en paniekverhalen. Zelfs de wereldeconomie zat in een rustig vaarwater en de mensen gingen rustig hun gang.

Maar plotseling zijn de roeptoeters en schreeuwlelijkerds weer terug. Na weken stilte nemen ze hun plek op de zeepkisten weer in, de politici en het journaille, en verscheuren de rust weer met hun geblaf.

En waar blaffen ze over, de dames en heren aan wie wij ons lot hebben toevertrouwd? Hebben ze hun vakantie benut om zich te bezinnen op oplossingen voor de problemen waar we mee worstelen? Komen ze met lumineuze ideeën tegen de economische crisis, de werkloosheid of de onveiligheid op straat om maar een paar dingen te noemen?

Welnee!
Eensgezind is de aanval op Geert Wilders weer ingezet. In alle toonaarden schreeuwen de krantenkopppen ons weer toe:
Wilders is laf! Wilders faalt! Wilders schoffeert zijn achterban! Wilders dit! Wilders dat!

En waarom? Omdat hij zo verstandig is om niet onbeschermd in de slangenkuil te stappen die de LPF de kop kostte. Omdat ze hadden gerekend op een rondje prijsschieten op ongeschikte kandidaten voor de gemeenteraad. De teleurstelling wordt van de daken geschreeuwd, terwijl ze in hun hart dolblij zijnm, dat hun machtsspelletjes en volksverlakkerij nog even door kunnen gaan.

Met deze hernieuwde aanval, die ze waarschijnlijk in de vakantie (middels vlijmscherp geslepen dartpijlen en een foto van de geblondeerde demon die hun nachtrust verstoort) hebben voorbereid, tonen ze hun eigen incompetentie, onmacht en kwaadaardigheid. Beseffen ze niet, dat dit geschreeuw en gejammer alleen maar terugslaat op henzelf? Wat een kinderachtig gejammer.

De eerste komkommerloze maandag van 2009 markeert een nieuw dieptepunt in het Nederlandse debat. Een gevaarlijke situatie, want hoe harder ze tegen de verkeerde boom opblaffen, hoe sneller het verstikkende onkruid om hen heen groeit.

P.S. Voor een uitstekende analyse van deze armetierige toestand verwijs ik u graag naar dit artikel van Filantroop, die zich aan het ontpoppen is als een bijzonder scherp commentator die zich bedient van een bijzonder palet.

maandag 10 augustus 2009

Quo Vadis?

Waar willen wij eigenlijk naartoe met zijn allen?

Slaan we elkaar over honderd jaar nog de hersens in (of de kop af, om actueel te blijven) voor de interpretatie van woorden, klanken, ijle lucht en abstracte idealen?

En over duizend jaar?

Arme mens, worstelend met zijn spoken en zuchtend onder het juk van tirannen, de uiterlijke en die van binnen, de angsten en onzekerheden, sprookjes en mythen, de strijd die zich dagelijks in ieder mens afspeelt geprojecteerd naar buiten, botsingen, misverstanden... de wetten, de normen, de stilzwijgende mores en de tijdgeest, die al ons denken en handelen bepaalt....

Waar willen wij eigenlijk naartoe?

Men kan zeggen wat men wil, maar de democratische staatsvormen hebben het de afgelopen zestig+ jaar goed gedaan. Maar zijn we nu op de goede weg?
Ik denk van niet. Ten eerste hebben we nog steeds geen echte democratie, verre van dat, en ten tweede ontbeert het democratische idee een doel. Door dit laatste dreigt nu het begrip democratie om te slaan in de tirannie van het "algemeen belang" over het individu, met andere woorden: collectivisme dreigt het individu volledig ondergeschikt te maken aan het collectief, een abstract begrip, dat door eenieder naar eigen inzicht ingevuld kan worden.

Democratie is jong en als het goed is, moet het streven zijn om de mens steeds meer te emanciperen en zeggenschap over zijn eigen leven te laten. Het streven van een democratische staatsvorm moet zijn om zichzelf overbodig te maken en op te heffen, net als dit idealiter voor iedere dienst- of hulpverlenende instantie zou moeten gelden.

Hoe kan een regering ernaar streven zichzelf op te heffen?

Door ervoor te zorgen dat de mensen zich bewust worden van hun potentieel, door zelfredzaamheid te stimuleren en de grootste prioriteit te leggen bij goed onderwijs en geestelijke groei van de mensen waar zij de dienaar van is, zodat er een samenleving van volwassen individuen ontstaat, die zelf en in samenwerking hun boontjes kunnen doppen, inplaats van afhankelijk te zijn van een staat om alle problemen op te lossen.

Misschien is dat een duizendjarenplan, maar waarom spreekt geen enkele politicus zich over dit soort dingen uit?

Op dit moment zien we namelijk het tegenovergestelde: korte termijndenken, beperkt tot het financieel-economische vlak. Het individu wordt kleingehouden, geplukt en schuldcomplexen aangepraat. Het onderwijs is de laatste dertig jaar volledig aan gort geholpen, zodat VWO-scholieren nauwelijks spellen of rekenen kunnen en de universiteiten bijlesssen op deze gebieden moeten geven. De negatieve effecten hiervan zien we ook in de politiek, die steeds meer wordt gekenmerkt door kortzichtigheid, incompetentie en lafheid, tot aan praktisch analfabetisme toe. Het is het gebrek aan visie en het lef om uitspraken over een gewenste toekomst te doen dat ons land aan het nekken is.

In plaats van de mensen in hun groei en emancipatie te helpen, worden we steeds meer afhankelijk gemaakt van externe organen en instituties, moeten we steeds meer aan de leiband lopen van voorgekauwde wetten en voorschriften en moeten we voor iedere actie die we uitvoeren, of we nu produceren of consumeren, betalen of worden belast. En zo wordt een instrument van vrijheid tot een instrument van tirannie, namelijk die van de burocratie en de middelmaat.

Maar utopieën zijn not-done en geen politicus die aan een carrière denkt zal zich wagen aan een ideologie en een strategie voor de lange termijn.
Toch is dat nodig. We leven niet in een statische wereld en alles op dit ondermaanse verandert met de tijd. De mens moet groeien en zo ook de maatschappij die door individuen gevormd wordt. De mens moet volwassen worden. Gebeurt dat niet, dan gaan we de andere kant op: terug naar de onwetendheid, de tirannie, de onderdrukking. Een middenweg is er niet en als er niet voor gevochten wordt is de strijd al verloren.

vrijdag 7 augustus 2009

Oncyclopedia Neerlandica


Weinig tijd gehad om te schrijven, terwijl er wel ideeën zijn. Mijn broodwinning eist alle tijd op, zodat het formuleren van een redelijk coherent verhaal erbij inschiet. Maar ach, iedereen is op vakantie, dus verwijs ik maar even naar de stek waar ik nu al bijna drie jaar met veel plezier aan werk en die zo populair is, dat de Wikipedia ons is gaan parodiëren en een Totale Oorlog tegen ons voert.

Bij monde van De Oncyclopedia Neerlandica nodig ik hierbij degene die dorst naar kennis en smacht naar wijsheid (u dus!) van harte uit om op bezoek te komen en u te laven aan de aldaar aangeboden geestelijke spijzen en vrolijke spiritualiën. En mocht u, verzadigd van het aangebodene, in een passende stemming zijn geraakt, dan nodig ik u nog hartelijker uit om uw OnKunde aan dit kasteel van de lach toe te voegen, door zelf een artikel te schrijven, danwel bestaande artikelen te verrijken.

Dan ga ik nu even verder met de strijd om het bestaan (een goede smoes voor mijn door de hitte veroorzaakte lamlendigheid) en groet de lezer. Dat koekjes en taartjes uw deel moge zijn.

maandag 3 augustus 2009

Toerist in eigen stad

Vreemd huis, vreemde buurt.

Bij het verkennen van de buurt vallen me de verschillen op. Zijn het in Oud-West voornamelijk Noord-Afrikanen en Turken die het straatbeeld bepalen (met een minderheid van Surinamers en Pakistani), in Oud-Zuid is de samenstelling gevarieerder, kleuriger en vrolijker, lijkt het. Het straatleven doet met dit mooie weer aan dat van Parijs denken. Veel terrasjes en bijzondere winkeltjes, ook een groot verschil met Oud-West, waar de nadruk meer ligt op wonen, en het winkelaanbod vooral op het huishouden gericht is.

Als vreemdeling in eigen stad geniet ik (met zonnebril) op een terras van de anonimiteit.

Mijn nieuwe huis voelt vreemd aan, als een hotel en ik kan de rust om te schrijven nog niet vinden. Mijn lichaam is er al, maar mijn ziel moet worden nabezorgd.

zondag 2 augustus 2009

linkarchief 2009

Juli 2009



augustus 2009

september


Oktober 2009


november



december