Even opletten, want het gaat snel bij die rakkers.
De eerste leugen: "Israel weigert een staakt het vuren in acht te nemen".
In het daaropvolgende filmpje wordt dit tegengesproken: de commentator vertelt dat Hamas een staakt het vuren heeft afgewezen. Inderdaad is er door Israel een staakt het vuren voorgesteld, wat door Hamas is beantwoord met een verhevigde aanval met raketten, die nu dieper dan voorheen Israel inkomen.
Dit schrijven kost me twee onbenullige items. Ik pak de draad op bij beelden van een massa mensen schaatsend op een brede sloot/vaart en een verslaggever die stomend op het ijs staat te vertellen, dat het ijs pas over twee dagen veilig is om op te schaatsen. Het moet toch niet veel gekker worden. Kan nieuws ongeloofwaardiger? Misschien is het de bedoeling om de mensen constant in verwarring te houden.
dinsdag 30 december 2008
Loze feesten.
De Nederlander is een raar wezen. Gek op tradities, maar zonder een flauw benul waar ze op stoelen. Het lijkt net of de werkelijkheid in Nederland flinterdun is, als de pagina van een stripverhaal, met daaronder demonen en engelen en leegte.
In Amsterdam gold tot, ik meen halverwege de negentiende eeuw, misschien wel later, een wet, dat er alleen op 1 mei verhuisd mocht worden. In de dagen voor 1 mei, in het bijzonder 30 april kwam alles, wat niet mee kon/hoefde met een verhuizing op straat te staan, ter verkoop aan de buren en passanten. Toen de wet afgeschaft werd, is de traditie van de vrijmarkt blijven bestaan. De traditie werd steeds symbolischer, tot het samenviel met de verjaardag van Koningin Juliana. Toen zij koningin werd, werd 30 april Koninginnedag, een volksfeest, waar de Vrijmarkt door werd geannexeerd.
Sinds Juliana geen koningin meer is, is 30 april echter toch Koninginnedag gebleven. Bovendien beseft geen mens wat een vrijmarkt met koninginnedag te maken heeft.
Daarom is de Nederlander een curieus wezen.
De dag daarop, 1 mei (voorheen dus verhuisdag), is nu Dag van de Arbeid. Is er iemand die weet wat deze dag betekent?
De enige, op reële gronden gebaseerde traditie lijkt in Nederland de herdenking van de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog.
Binnenkort:
Loze feesten (2) - Voetbal
Loze feesten (3) - Oud en Nieuw
In Amsterdam gold tot, ik meen halverwege de negentiende eeuw, misschien wel later, een wet, dat er alleen op 1 mei verhuisd mocht worden. In de dagen voor 1 mei, in het bijzonder 30 april kwam alles, wat niet mee kon/hoefde met een verhuizing op straat te staan, ter verkoop aan de buren en passanten. Toen de wet afgeschaft werd, is de traditie van de vrijmarkt blijven bestaan. De traditie werd steeds symbolischer, tot het samenviel met de verjaardag van Koningin Juliana. Toen zij koningin werd, werd 30 april Koninginnedag, een volksfeest, waar de Vrijmarkt door werd geannexeerd.
Sinds Juliana geen koningin meer is, is 30 april echter toch Koninginnedag gebleven. Bovendien beseft geen mens wat een vrijmarkt met koninginnedag te maken heeft.
Daarom is de Nederlander een curieus wezen.
De dag daarop, 1 mei (voorheen dus verhuisdag), is nu Dag van de Arbeid. Is er iemand die weet wat deze dag betekent?
De enige, op reële gronden gebaseerde traditie lijkt in Nederland de herdenking van de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog.
Binnenkort:
Loze feesten (2) - Voetbal
Loze feesten (3) - Oud en Nieuw
Daan im Schnee
Ik ben gek op wintersport. Al sinds ik voor het eerst hier in Oostenrijk op vakantie ben geweest ben ik waarlijk verliefd geworden op dit land. Alles klopt hier ook. De natuur is prachtig, de vrouwen zijn mooi, het eten is lekker en het bier is fenomenaal. En het is, zeker in verhouding met Nederland, echt enorm goedkoop.
Toch heeft ook hier, in mijn Walhalla een van die dingen die ik haat aan Nederland toegeslagen, en dat is de massa. Toen ik hier van de zomer was, was de rust ongelooflijk. Ik kan me niet herinneren dat ik eerder ergens zo genoten heb van het complete niets dat dit land toen te bieden had. De stilte was goed voor mijn geest: ik heb het sowieso al snel druk aan mijn hoofd. Ik zou ook niet in een stad als Amsterdam of Innsbruck kunnen leven. Ik kan niet tegen die drukte. Ik zie mezelf eigenlijk eerder oud worden op een woonboot in een obscuur plaatsje in Friesland.
Wat mij toch het meeste trekt hier in Oostenrijk is het skieën. Het is ultiem om van de berg naar beneden te scheren, naar Rosi's Schnitzelhütte, waar de volgende XXL schnitzel met wat extra cholesterol al weer voor me klaar is gelegd. Dat doet wat met me, dat laat me houden van een land waar ik in heel mijn leven eigenlijk amper een maand geweest ben.
En dat is raar. Dat, op zijn beurt, doet weer wat met je. Ik heb mezelf al talloze keren hier in een klein huisje in Hippach zien zitten, getrouwd met een lokale schone, met een grote schnitzel op het bord. Maar ach. Zou ik ons bekrompen Nederland niet missen? De klagende mensen. De bijtende wind. De bruine kroegjes die verboden zijn. De polder. Ik weet het niet. Ik weet het echt niet.
Toch heeft ook hier, in mijn Walhalla een van die dingen die ik haat aan Nederland toegeslagen, en dat is de massa. Toen ik hier van de zomer was, was de rust ongelooflijk. Ik kan me niet herinneren dat ik eerder ergens zo genoten heb van het complete niets dat dit land toen te bieden had. De stilte was goed voor mijn geest: ik heb het sowieso al snel druk aan mijn hoofd. Ik zou ook niet in een stad als Amsterdam of Innsbruck kunnen leven. Ik kan niet tegen die drukte. Ik zie mezelf eigenlijk eerder oud worden op een woonboot in een obscuur plaatsje in Friesland.
Wat mij toch het meeste trekt hier in Oostenrijk is het skieën. Het is ultiem om van de berg naar beneden te scheren, naar Rosi's Schnitzelhütte, waar de volgende XXL schnitzel met wat extra cholesterol al weer voor me klaar is gelegd. Dat doet wat met me, dat laat me houden van een land waar ik in heel mijn leven eigenlijk amper een maand geweest ben.
En dat is raar. Dat, op zijn beurt, doet weer wat met je. Ik heb mezelf al talloze keren hier in een klein huisje in Hippach zien zitten, getrouwd met een lokale schone, met een grote schnitzel op het bord. Maar ach. Zou ik ons bekrompen Nederland niet missen? De klagende mensen. De bijtende wind. De bruine kroegjes die verboden zijn. De polder. Ik weet het niet. Ik weet het echt niet.
vrijdag 26 december 2008
Een show
Mijn zapper blijft hangen op een rare man met een jampotbodempjesbril, gekleed in zwarte maillot, rodes schoenen, witte sokken en t-shirt en daaroverheen een te groot goudgeel colbertjasje met grote swarte vijfpuntige sterren.
Met wilde gebaren en vreemde passen vertelt hij, zijn gezicht in een stompzinnig verbijsterde grijns getrokken, niet te volgen verhalen over de bijbel en over zijn vader en af en toe klinken er onbestemde uithalen van droefenis of zenuwachtigheid uit het publiek.
Nieuwsgierig kijk ik wat beter en plotseling herken ik in de figuur op televisie iemand, die lang, lang geleden, voordat hij de politiek inging, komiek was en, naar ik me kan herinneren, bovendien nog erg grappig ook. Nu kan ik de geluiden uit het publiek ook beter duiden: het is gelach, dat daar af en toe tussen des mans teksten doorklinkt!
Verwonderd kijk ik enkele minuten naar de strapatsen van deze eens grappige man, maar dan wordt zijn geschreeuw me wat te schril en krijg ik spierpijn van mijn gekromde tenen. Snel zap ik door naar iets anders, hopend dat de feestdagen snel voorbij zijn.
Met wilde gebaren en vreemde passen vertelt hij, zijn gezicht in een stompzinnig verbijsterde grijns getrokken, niet te volgen verhalen over de bijbel en over zijn vader en af en toe klinken er onbestemde uithalen van droefenis of zenuwachtigheid uit het publiek.
Nieuwsgierig kijk ik wat beter en plotseling herken ik in de figuur op televisie iemand, die lang, lang geleden, voordat hij de politiek inging, komiek was en, naar ik me kan herinneren, bovendien nog erg grappig ook. Nu kan ik de geluiden uit het publiek ook beter duiden: het is gelach, dat daar af en toe tussen des mans teksten doorklinkt!
Verwonderd kijk ik enkele minuten naar de strapatsen van deze eens grappige man, maar dan wordt zijn geschreeuw me wat te schril en krijg ik spierpijn van mijn gekromde tenen. Snel zap ik door naar iets anders, hopend dat de feestdagen snel voorbij zijn.
donderdag 25 december 2008
Kerstavond 2 -Bankgeheim
Het NOS-journaal is geheel gewijd aan daklozen, een hondje dat uit het koude water wordt gered, kortom, een diepzinnige mix van propagandistische kerstblablabla met als klapper: een recordbedrag gepind, 10 en nog wat miljoen euro.... Hoe weten ze dat eigenlijk? Bestaat er geen bankgeheim? Kerstmis is goddomme nog niet eens begonnen en mijn pingedrag ligt al op straat. "Hoeveel en waaraan dat allemaal is uitgegeven is nog niet bekend". Nog niet bekend? Heeft de journaalredaktie rechtstreeks inzage in de transacties van de nederlandse middenstand? Het zijn raadsels waar ik als leek alleen maar verbijsterd naar kan gissen.
Update:
2 dagen na kerstmis zag ik het bedrag van 10,4 miljoen weer een keer voorbij komen. Conclusie: tijdens de twee kerstdagen is er 0,= Euro uitgegeven. NUL!
Tegelijkertijd kregen we winkeliers te zien in lege winkels, die opmerkten, dat de omzet toch wel teruggelopen was. Waar hebben de mensen dan dat recordbedrag uitgegeven? Bij de Lidl? In de kroeg?
Bedenkelijke berichtgeving
Update:
2 dagen na kerstmis zag ik het bedrag van 10,4 miljoen weer een keer voorbij komen. Conclusie: tijdens de twee kerstdagen is er 0,= Euro uitgegeven. NUL!
Tegelijkertijd kregen we winkeliers te zien in lege winkels, die opmerkten, dat de omzet toch wel teruggelopen was. Waar hebben de mensen dan dat recordbedrag uitgegeven? Bij de Lidl? In de kroeg?
Bedenkelijke berichtgeving
woensdag 24 december 2008
Prettige festdagen.
Kerstavond. Flesje wijn erbij, televisie aan en de laptop op schoot, waar hij hoort. Daarom heet hij ook laptop. Logisch toch?
Even dit: ik weiger op commando feest te vieren, maar wel wens ik iedereen die dit leest prettige feestdagen. Ook ben ik blij met twee dagen vrij. (Zo, dat rijmt alvast). Twee dagen om hier op Vroeg of Laat mijn gal eens lekker komen spuien over het een en ander en er ook een paar positieve dingen tussendoor te gooien als het meezit. Even de dingen op een rijtje zetten, de vuile was buitenhangen en zo... beetje in de loze internetruimte lullen. Stukkie on line schrijven, tussentijds saven.... leuk, een transformatief artikel.
Eerst het slechte nieuws dan maar. Vanwege een verhuizing van server ligt de Oncyclopedia Neerlandica, mijn steun, trots en toeverlaat al 7 dagen plat. Ik durf niet te kijken of hij al terug is. Mijn hart bloedt tot in mijn teennagels.
Nog meer? ehm... ja. Ik ben vanochtend geblokkeerd op Geenstijl ( -weggejorist en opgerot-), vanwege mijn kritiek op hun artikel over een dood paard dat van ouderdom was gestorven. Ik mocht dan een ochtendhumeur hebben gehad vanwege bovengenoemde serververhuizing, het was toch een vrij ingehouden tekst. Waarschijnlijk is kritiek daar toch niet zo welkom en lijkt GS toch meer op de arrogante oude media waar ze zo tegenaan schoppen dan op het eerste gezicht lijkt. Valt me van ze tegen en ik zal eens wat kritischer gaan kijken. Een fenomeen is het wel en ik lees met veel plezier (niet altijd hoor, je moet ervoor in de stemming zijn) de reacties van de reaguurders. Meer nog dan de artikelen, die meer het niveau beginnen te krijgen van die krantjes die je op straat wel eens naast de papierbak tussen de oude kranten vindt, met berichten over siamese tweelingen, bloederige moorden en foto's van verkeersongelukken, hondengevechten en siliconentieten onder gebleekte barbiehoofden. Zoals ik elders al in de openbaarheid plempte sta ik volledig achter hun doorprikken van facades, en geniet ik nog van ieder commentaar dat ik onder hun artikelen las en zeker nog zal lezen (ik weet niet voor hoe lang ik gebannineerd ben). De Oncyclopedia zou vereerd zijn met een aantal bijdragen van die mensen (de reaguurders dan wel te verstaan, niet de redacteuren.). Geenstijl gaat nu voor een plek in de door hen verfoeide gesubsidieerde omroep. Ik wens ze veel succes, maar als ze het niveau van RTLBoulevard te boven zullen komen zal me dat verbazen. Maar wie weet, veel slechter dan het bestaande aanbod kan het niet worden.
Update: de Oncyclopedia is weer in de lucht, alleen de afbeeldingen werken nog niet allemaal. Wat Geenstijl betreft: mijn liefde is voorbij. Het wordt me wat te plat.
"‘Wij zijn geen journalistiek medium. Wij hebben soms journalistieke, serieuze verhalen over politiek, maar we hebben ook blote tieten. Is dat journalistiek? Nee, maar je krijgt het wel bij ons. We zijn infotainment, zoals RTL Boulevard.'
http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=1726461
laten we het daar maar op houden.
Even dit: ik weiger op commando feest te vieren, maar wel wens ik iedereen die dit leest prettige feestdagen. Ook ben ik blij met twee dagen vrij. (Zo, dat rijmt alvast). Twee dagen om hier op Vroeg of Laat mijn gal eens lekker komen spuien over het een en ander en er ook een paar positieve dingen tussendoor te gooien als het meezit. Even de dingen op een rijtje zetten, de vuile was buitenhangen en zo... beetje in de loze internetruimte lullen. Stukkie on line schrijven, tussentijds saven.... leuk, een transformatief artikel.
Eerst het slechte nieuws dan maar. Vanwege een verhuizing van server ligt de Oncyclopedia Neerlandica, mijn steun, trots en toeverlaat al 7 dagen plat. Ik durf niet te kijken of hij al terug is. Mijn hart bloedt tot in mijn teennagels.
Nog meer? ehm... ja. Ik ben vanochtend geblokkeerd op Geenstijl ( -weggejorist en opgerot-), vanwege mijn kritiek op hun artikel over een dood paard dat van ouderdom was gestorven. Ik mocht dan een ochtendhumeur hebben gehad vanwege bovengenoemde serververhuizing, het was toch een vrij ingehouden tekst. Waarschijnlijk is kritiek daar toch niet zo welkom en lijkt GS toch meer op de arrogante oude media waar ze zo tegenaan schoppen dan op het eerste gezicht lijkt. Valt me van ze tegen en ik zal eens wat kritischer gaan kijken. Een fenomeen is het wel en ik lees met veel plezier (niet altijd hoor, je moet ervoor in de stemming zijn) de reacties van de reaguurders. Meer nog dan de artikelen, die meer het niveau beginnen te krijgen van die krantjes die je op straat wel eens naast de papierbak tussen de oude kranten vindt, met berichten over siamese tweelingen, bloederige moorden en foto's van verkeersongelukken, hondengevechten en siliconentieten onder gebleekte barbiehoofden. Zoals ik elders al in de openbaarheid plempte sta ik volledig achter hun doorprikken van facades, en geniet ik nog van ieder commentaar dat ik onder hun artikelen las en zeker nog zal lezen (ik weet niet voor hoe lang ik gebannineerd ben). De Oncyclopedia zou vereerd zijn met een aantal bijdragen van die mensen (de reaguurders dan wel te verstaan, niet de redacteuren.). Geenstijl gaat nu voor een plek in de door hen verfoeide gesubsidieerde omroep. Ik wens ze veel succes, maar als ze het niveau van RTLBoulevard te boven zullen komen zal me dat verbazen. Maar wie weet, veel slechter dan het bestaande aanbod kan het niet worden.
Update: de Oncyclopedia is weer in de lucht, alleen de afbeeldingen werken nog niet allemaal. Wat Geenstijl betreft: mijn liefde is voorbij. Het wordt me wat te plat.
"‘Wij zijn geen journalistiek medium. Wij hebben soms journalistieke, serieuze verhalen over politiek, maar we hebben ook blote tieten. Is dat journalistiek? Nee, maar je krijgt het wel bij ons. We zijn infotainment, zoals RTL Boulevard.'
http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=1726461
laten we het daar maar op houden.
zondag 21 december 2008
De (Volks)krant onder vuur (2)
Omdat mw Lidy Nicolasen haar queeste naar onderwerpen voor Volkskrantartikelen heeft afgesloten met een ouwe wijvenlijst (sorry Lidy) en enkele sneren naar de mensen die serieus op haar verzoek ingingen, daarbij finaal (!) voorbijgaand aan wat ze te berde brachten, heb ik deze tekst maar even naar voren gehaald. Voor de uiteindelijke top tien van LN, zie de onderste link.
De directe aanzet tot dit weblog werd gegeven door de volgende gebeurtenis.
Op een verzoek van mw. Nicolasen, journaliste van de Volkskrant plaatste ik in navolging van anderen een paar suggesties voor zaken waar zij haar "tanden in zou kunnen zetten". Eén van die suggesties was een onderzoek naar het functioneren van de dagbladpers zelf en ik zette daarbij mijn twijfel of de suggesties van de reageerders ter harte zouden worden genomen. Ook schreef ik dat ik het nogal vreemd vond dat de krant aan haar lezers moest vragen waarover te schrijven. Zíj zijn toch de journalisten?
Tot mijn verrassing zag ik mijn commentaren de volgende dag samengevoegd als een artikel op de voorpagina van Het Vrije Volk, onder de titel: "De onnozelheid van de Nederlandse pers". Hierdoor aangespoord besloot ik een artikel in te sturen. Ik nam een onderwerp, schreef een nogal hoogdravend en slecht doordacht artikel en stuurde het op naar Het Vrije Volk. Gelukkig plaatsten ze het niet. In de dagen daarop voelde ik me steeds ongemakkelijker bij het reageren op andere sites, dus hakte ik de knoop door en opende dit weblog. Het schrijven kan ik toch niet laten en nu heb ik mijn eigen speeltuintje. Vandaar.
Maar nu de Volkskrant.
Enkele dagen geleden verscheen een voorlopig lijstje van 10 onderwerpen die mevrouw Nicolasen had gekozen uit de reacties van de lezers/reageerders.
Het was alsof ik op een verkeerde pagina terecht was gekomen. Niet één van de onderwerpen die ze noemde konden in de lezerssugesties worden teruggevonden, op één of twee na, en dan heel zijdelings. Dit was een klap in het gezicht van de mensen die serieus en vaak bezorgd vele interessante onderwerpen hadden aangedragen. In één klap gereduceerd tot een kleuterklas die schattige tekeningetjes voor de juf had gemaakt. Op 23 november 2008 werd er op het Vrije Volk weer aandacht aan geschonken, want de hele zaak is een kleine rel aan het worden. Het verzoek van mw. Nicolasen is door haar neerbuigende en beledigende reactie op de lezerssuggesties als een boemerang teruggekomen. Ze vroeg om een onderwerp en ze is zelf het onderwerp geworden, als (één van de) voorbeeld(en) van het morele failliet van de dagbladen in het algemeen en dat van de Volkskrant in het bijzonder. Ze dacht een makkelijk doelpunt te scoren, maar had niet in de gaten dat er inmiddels een sterke tegenwind was opgestoken, die de bal in haar eigen doel joeg.
Toch heeft ze iets teweeggebracht, al was dat waarschijnlijk niet haar bedoeling: er is op de Vokskrantpagina's een bijzonder interessante discussie ontstaan . Er wordt een breed scala aan onderwerpen besproken vanuit zeer verschillende gezichtspunten, door intelligente mensen die zich mondig tonen en zich niet met een kluitje in het riet laten sturen.
zie :
- http://blog.wired.com/business/2008/11/internet-fox-ne.html
- http://www.volkskrant.nl/multimedia/article1097780.ece/Het_is_tijd_dat_de_journalistiek_eens_terugmept
Update: De schandelijke vertoning loopt op zijn eind.
En als Sisser op de vuurpijl:
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2177/Lezer%2C+u+zit+vol+goede+ide%EBen
Dank u wel mevrouw Nicolasen en dat u nog lang van uw pensioen moge genieten.
De directe aanzet tot dit weblog werd gegeven door de volgende gebeurtenis.
Op een verzoek van mw. Nicolasen, journaliste van de Volkskrant plaatste ik in navolging van anderen een paar suggesties voor zaken waar zij haar "tanden in zou kunnen zetten". Eén van die suggesties was een onderzoek naar het functioneren van de dagbladpers zelf en ik zette daarbij mijn twijfel of de suggesties van de reageerders ter harte zouden worden genomen. Ook schreef ik dat ik het nogal vreemd vond dat de krant aan haar lezers moest vragen waarover te schrijven. Zíj zijn toch de journalisten?
Tot mijn verrassing zag ik mijn commentaren de volgende dag samengevoegd als een artikel op de voorpagina van Het Vrije Volk, onder de titel: "De onnozelheid van de Nederlandse pers". Hierdoor aangespoord besloot ik een artikel in te sturen. Ik nam een onderwerp, schreef een nogal hoogdravend en slecht doordacht artikel en stuurde het op naar Het Vrije Volk. Gelukkig plaatsten ze het niet. In de dagen daarop voelde ik me steeds ongemakkelijker bij het reageren op andere sites, dus hakte ik de knoop door en opende dit weblog. Het schrijven kan ik toch niet laten en nu heb ik mijn eigen speeltuintje. Vandaar.
Maar nu de Volkskrant.
Enkele dagen geleden verscheen een voorlopig lijstje van 10 onderwerpen die mevrouw Nicolasen had gekozen uit de reacties van de lezers/reageerders.
Het was alsof ik op een verkeerde pagina terecht was gekomen. Niet één van de onderwerpen die ze noemde konden in de lezerssugesties worden teruggevonden, op één of twee na, en dan heel zijdelings. Dit was een klap in het gezicht van de mensen die serieus en vaak bezorgd vele interessante onderwerpen hadden aangedragen. In één klap gereduceerd tot een kleuterklas die schattige tekeningetjes voor de juf had gemaakt. Op 23 november 2008 werd er op het Vrije Volk weer aandacht aan geschonken, want de hele zaak is een kleine rel aan het worden. Het verzoek van mw. Nicolasen is door haar neerbuigende en beledigende reactie op de lezerssuggesties als een boemerang teruggekomen. Ze vroeg om een onderwerp en ze is zelf het onderwerp geworden, als (één van de) voorbeeld(en) van het morele failliet van de dagbladen in het algemeen en dat van de Volkskrant in het bijzonder. Ze dacht een makkelijk doelpunt te scoren, maar had niet in de gaten dat er inmiddels een sterke tegenwind was opgestoken, die de bal in haar eigen doel joeg.
Toch heeft ze iets teweeggebracht, al was dat waarschijnlijk niet haar bedoeling: er is op de Vokskrantpagina's een bijzonder interessante discussie ontstaan . Er wordt een breed scala aan onderwerpen besproken vanuit zeer verschillende gezichtspunten, door intelligente mensen die zich mondig tonen en zich niet met een kluitje in het riet laten sturen.
zie :
- http://blog.wired.com/business/2008/11/internet-fox-ne.html
- http://www.volkskrant.nl/multimedia/article1097780.ece/Het_is_tijd_dat_de_journalistiek_eens_terugmept
Update: De schandelijke vertoning loopt op zijn eind.
En als Sisser op de vuurpijl:
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2177/Lezer%2C+u+zit+vol+goede+ide%EBen
Dank u wel mevrouw Nicolasen en dat u nog lang van uw pensioen moge genieten.
dinsdag 9 december 2008
Verraadt Geenstijl de reaguurders?
Op vordering van Justitie overhandigde Geenstijl het IP-adres van ene Hippocrates aan het Openbaar Ministerie, vanwege de uitspraak "Tjibbe Joustra pleegt landverraad en moet dus voor het vuurpeloton".
Ondanks dat dit geen bedreiging is maar een juridisch minder goed onderbouwde suggestie, waarbij hij zich beriep op de wet en het geweldsmonopolie van de staat onderstreepte, is er door de Landelijke Coördinator zelve een aanklacht tegen Hippocrates ingediend.
Los van de vraag of de Landelijke Coördinator Terrorismebestrijding zich bezig moet houden met bezorgde burgers die vinden dat hij zijn werk niet goed doet te vervolgen, is het een raadsel waarom Hippocrates daarbovenop nog eens door Geenstijl verbannen moest worden, zonder dat hij of iemand anders uitleg kreeg. Pas na herhaald verzoek om de reden, publiceerde Geenstijl deze topic, waar zo'n 1750 (!) reacties op kwamen, die vrijwel unaniem achter Hippocrates stonden en scherpe kritiek en ongerustheid bevatten. Geenstijl heeft op al deze reacties niet gereageerd, wat erg lijkt op het arrogante gedrag bij de oude media en de politieke regenten.
Na twee dagen hield de stroomreacties op en vreemd genoeg is GS niet op de (1750) reacties ingegaan. Jammer.
En dat terwijl ik net de dag daarvoor van mijn Zwitsalkoppie ontdaan was. Ik was er erg trots op. Maar nu ik zie hoe makkelijk ze een reaguurder slachtofferen, kijk ik opeens op een andere manier naar die site. Dat ze slachtoffers maken onder crimineeltjes en ruggegraatloze hufterige publieke figuren is totdaar aan toe. Maar nu is in feite iedere reaguurder daar vogelvrij. Misschien word ik ook wel geblokkeerd voor iets wat ik 2 maanden geleden geschreven heb en krijg ik een dagvaarding in de bus. Dat maakt het reaguren toch wat minder prettig.
zie ook:
Het Vrije Volk (mirror, met dank aan LucaswasHier)
Hier
"Zeg tjibbe, we hebben met een ploeg van 5 man in drie maanden tijd alle reageersels op Geenstijl bekeken, maar verder dan wat gescheld kwam het niet. Absoluut niets waarmee we ze juridisch aan kunnen pakken."
"Wat? onmogelijk. Die site moet kapot hoor je? kapot!"
"Nou ja, ene Hippocrates vindt u een landverrader en zegt dat u volgens de wet dus voor het vuurpeloton moet, maar dat is gewoon iemand die vindt dat u uw werk niet goed doet. Een mening, niet meer. en helaas.... daar kunnen we de mensen nog niet voor laten oppakken.
"Onzin, in het kader van Terrorismebevordering mag alles. Die een aanklacht in tegen die gasten en ik wil het IPnummer van die Hippocrates. Hopelijk is hij wat ouder dan 10 jaar."
"Maar wat wilt u bereiken? Die aanklacht wordt weggewuifd door een rechter."
"Dat maakt niet uit. We dreigen geenstijl met sluiting als ze ons Hippocrates niet op een dienblad presenteren met een appel in zijn mond, doen ze dat niet, dan gooien we de tent op zwart.
Doen ze het wel, dan hebben ze intern de poppen aan het dansen. Win-winsituatie. Dus bel HB even wil je? Vraag hem meteen of ik wat meer personeel mag hebben, want die speurtocht op Geenstijl heeft me een hoop werk gekost. Gelukkig geen drie jaar, zoals de zoektocht naar Gregorius Nekschot."
"Hihihi, slimme zet baas. En wat doen we met dat gerucht dat de terroristen in Mumbai gefinancierd werden door Engelse moskeeën? Moeten we kijken of ze hier ook kontakten hadden?"
"Mumbay? Dat waren geen terroristen. Dat waren jongens die paddo's op hadden. Je weet toch dat mensen daar een beetje raar van worden? Nou, schiet op met die aanklacht, dan gaan we daarna [Vul hier een/jouw site/blog in] eens even flink onder de loep nemen."
"Je bent een kei, baas!"
maandag 8 december 2008
donderdag 4 december 2008
Wie heeft er nog een duivel nodig? (1 - Beesten uit de afgrond)
[11] Toen zag ik een ander* beest. Dit rees op uit de aarde. Het had twee hoorns als een lam, maar het sprak als een draak
[12] Alle macht van het eerste beest oefent het uit voor diens ogen. Het bewerkt dat de aarde en haar bewoners het eerste beest aanbidden, waarvan de doodwond genezen was.
[13] Het verricht grote tekenen; het laat zelfs vuur uit de hemel op aarde neerdalen ten aanschouwen van de mensen.
[14] Het misleidt de bewoners van de aarde, door de tekenen die het verricht in opdracht van het beest. Het haalt hen ertoe over om een beeld op te richten ter ere van het beest dat door het zwaard werd gewond maar in leven bleef.
[15] Hem werd zelfs toegestaan levensadem te geven aan het beeld van het beest, zodat het kon spreken en kon bewerken dat allen die het beeld van het beest niet aanbaden, ter dood werden gebracht.
De oorspronkelijke versie van onderstaande tekst werd geschreven als reactie op. dit artikel, zelf weer een reactie op Minister Balkenende's uitspraken over godsdienst, met name de bewering dat "godsdienst en wetenschap dicht bij elkaar liggen".
Meer dan duizend jaar lang heeft de christelijke (katholieke) kerk iedere vorm van onderzoek naar de (menselijke) natuur en de wereld actief en uit alle macht te vuur en te zwaard bestreden. De katholieke kerk heeft Europa meer dan duizend jaar in de donkere, onwetende en semi-barbaarse middeleeuwen gehouden. De Islam op zijn manier bijna net zo lang op "eigen terrein".
Ieder onbewezen dogma houdt de ontwikkeling van de menselijke kennis tegen. Religieuze systemen als het Christendom en de Islam houden de volken in (geestelijke) slavernij, doordat de mens in deze theocratische, monotheïstische systemen aan een onmogelijk en kunstmatig ideaalbeeld moet voldoen, de schuld heeft aan zijn eigen ongeluk en onder de duim gehouden wordt met angst voor de dood, het eeuwige hellevuur, waar alleen door naleving van de dogmatische voorschriften aan te ontsnappen valt. De verkondigde dogma’s staan veelal diametraal tegenover de menselijke natuur (behalve dan tegenover de neiging om in sprookjes voor het slapen gaan te geloven), de waarneming en het gezonde verstand oftewel de ratio.
Pas toen men zich aan de verstikkende greep van de totaal gecorrumpeerde kerk wist ontworstelen (daarin geholpen door de reformatie, die effectief de machtsbasis van de katholieke kerk van een andere kant ondermijnde) en een op de rede en de eigen waarneming gebaseerd onderzoek kon beginnen, begon de mens in het westen vooruitgang te maken op wetenschappelijk en kunstzinnig gebied. De Renaissance markeert die bevrijdende worsteling en mondde onder andere uit in de maatschappelijk-filosofische ethiek (normen en waarden) van de Verlichting. Maar zelfs nu is het leugenachtige beest, de afbeelding is van een duivels wezen dat zich de enige god noemt, nog niet dood, vergiftigt het nog steeds de samenleving en zijn er zelfs nog sporen van zijn giftige uitwerpselen in de grondwet achtergebleven. (Ik heb het over de kerk, niet over de leringen, die ze zelf verraden en vertrapt heeft)
En nu komt, terwijl we dachten dat de strijd gestreden was, het onmenselijke monster onschadelijk gemaakt, een misvormd evenbeeld van het beest uit de woestijn opzetten. Uit de woestijn, want dat beest zal overal waar het komt een woestijn creëren en niet in de laatste plaats van het wetenschappelijke landschap.
Alle goede ideeën verouderen. De wereld is dynamisch, woorden en letters zijn statisch. Als ze tot dogma worden en met gefantaseerde onzin en interpretaties worden “verrijkt”, dan komen de oorspronkelijke ideeën, bedacht door “verlichte” geesten, in handen van idioten die er een (hun) “systeem” van maken. Het systeem is al corrupt vanaf het moment dat het een systeem werd. Aangezien de dogma’s met het voortschrijden van de tijd steeds meer gaan wringen met de (toenemende en veranderende kennis van de) werkelijkheid, moeten er steeds meer kromme redeneringen bedacht en toegepast worden om het systeem in stand te houden. Door deze groeiende kloof wordt ook de repressie en de dwang steeds groter om het toenemende aantal ongelovigen binnenboord te houden en hun steeds harder klinkende protesten tot zwijgen te brengen. Hoe meer macht het dogmatische en gepimpte systeem krijgt, hoe meer persoonlijke en institutionele belangen er in het spel zijn en hoe meer het systeem erop gericht zal zijn om met alle mogelijke middelen, die macht te behouden, versterken en uit te breiden.
De kerk als instituut is een vloek voor de mensheid. Schandelijk, dat hypocriete dwepers als Balkenende het in het land weer voor het zeggen krijgen, en nog schandelijker is het omarmen van de Islam door het Christendom. In zijn eucharistische wijsheid koestert het een duizendjarige aartsvijand aan de borst. Om macht en invloed te herkrijgen denkt de kerk in de Islam een bondgenoot te zien. Bijna 1500 jaar van telkens weer oplaaiende bittere strijd en bloedvergieten worden genegeerd.
[12] Alle macht van het eerste beest oefent het uit voor diens ogen. Het bewerkt dat de aarde en haar bewoners het eerste beest aanbidden, waarvan de doodwond genezen was.
[13] Het verricht grote tekenen; het laat zelfs vuur uit de hemel op aarde neerdalen ten aanschouwen van de mensen.
[14] Het misleidt de bewoners van de aarde, door de tekenen die het verricht in opdracht van het beest. Het haalt hen ertoe over om een beeld op te richten ter ere van het beest dat door het zwaard werd gewond maar in leven bleef.
[15] Hem werd zelfs toegestaan levensadem te geven aan het beeld van het beest, zodat het kon spreken en kon bewerken dat allen die het beeld van het beest niet aanbaden, ter dood werden gebracht.
De oorspronkelijke versie van onderstaande tekst werd geschreven als reactie op. dit artikel, zelf weer een reactie op Minister Balkenende's uitspraken over godsdienst, met name de bewering dat "godsdienst en wetenschap dicht bij elkaar liggen".
Meer dan duizend jaar lang heeft de christelijke (katholieke) kerk iedere vorm van onderzoek naar de (menselijke) natuur en de wereld actief en uit alle macht te vuur en te zwaard bestreden. De katholieke kerk heeft Europa meer dan duizend jaar in de donkere, onwetende en semi-barbaarse middeleeuwen gehouden. De Islam op zijn manier bijna net zo lang op "eigen terrein".
Ieder onbewezen dogma houdt de ontwikkeling van de menselijke kennis tegen. Religieuze systemen als het Christendom en de Islam houden de volken in (geestelijke) slavernij, doordat de mens in deze theocratische, monotheïstische systemen aan een onmogelijk en kunstmatig ideaalbeeld moet voldoen, de schuld heeft aan zijn eigen ongeluk en onder de duim gehouden wordt met angst voor de dood, het eeuwige hellevuur, waar alleen door naleving van de dogmatische voorschriften aan te ontsnappen valt. De verkondigde dogma’s staan veelal diametraal tegenover de menselijke natuur (behalve dan tegenover de neiging om in sprookjes voor het slapen gaan te geloven), de waarneming en het gezonde verstand oftewel de ratio.
Pas toen men zich aan de verstikkende greep van de totaal gecorrumpeerde kerk wist ontworstelen (daarin geholpen door de reformatie, die effectief de machtsbasis van de katholieke kerk van een andere kant ondermijnde) en een op de rede en de eigen waarneming gebaseerd onderzoek kon beginnen, begon de mens in het westen vooruitgang te maken op wetenschappelijk en kunstzinnig gebied. De Renaissance markeert die bevrijdende worsteling en mondde onder andere uit in de maatschappelijk-filosofische ethiek (normen en waarden) van de Verlichting. Maar zelfs nu is het leugenachtige beest, de afbeelding is van een duivels wezen dat zich de enige god noemt, nog niet dood, vergiftigt het nog steeds de samenleving en zijn er zelfs nog sporen van zijn giftige uitwerpselen in de grondwet achtergebleven. (Ik heb het over de kerk, niet over de leringen, die ze zelf verraden en vertrapt heeft)
En nu komt, terwijl we dachten dat de strijd gestreden was, het onmenselijke monster onschadelijk gemaakt, een misvormd evenbeeld van het beest uit de woestijn opzetten. Uit de woestijn, want dat beest zal overal waar het komt een woestijn creëren en niet in de laatste plaats van het wetenschappelijke landschap.
Alle goede ideeën verouderen. De wereld is dynamisch, woorden en letters zijn statisch. Als ze tot dogma worden en met gefantaseerde onzin en interpretaties worden “verrijkt”, dan komen de oorspronkelijke ideeën, bedacht door “verlichte” geesten, in handen van idioten die er een (hun) “systeem” van maken. Het systeem is al corrupt vanaf het moment dat het een systeem werd. Aangezien de dogma’s met het voortschrijden van de tijd steeds meer gaan wringen met de (toenemende en veranderende kennis van de) werkelijkheid, moeten er steeds meer kromme redeneringen bedacht en toegepast worden om het systeem in stand te houden. Door deze groeiende kloof wordt ook de repressie en de dwang steeds groter om het toenemende aantal ongelovigen binnenboord te houden en hun steeds harder klinkende protesten tot zwijgen te brengen. Hoe meer macht het dogmatische en gepimpte systeem krijgt, hoe meer persoonlijke en institutionele belangen er in het spel zijn en hoe meer het systeem erop gericht zal zijn om met alle mogelijke middelen, die macht te behouden, versterken en uit te breiden.
De kerk als instituut is een vloek voor de mensheid. Schandelijk, dat hypocriete dwepers als Balkenende het in het land weer voor het zeggen krijgen, en nog schandelijker is het omarmen van de Islam door het Christendom. In zijn eucharistische wijsheid koestert het een duizendjarige aartsvijand aan de borst. Om macht en invloed te herkrijgen denkt de kerk in de Islam een bondgenoot te zien. Bijna 1500 jaar van telkens weer oplaaiende bittere strijd en bloedvergieten worden genegeerd.
maandag 1 december 2008
Lelijk
Ik voelde me niet op mijn gemak, toen ik daar bij de balie stond. Om mij heen liepen mensen tussen de verscheidene kleren van allemaal even exotisch klinkende merken te zoeken en ik voelde me niet op mijn plaats. De twee broeken die ik terug kwam brengen (cadeautjes - twee keer verkeerde maat) lagen op de balie, en het meisje dat erachter stond was druk aan het discussiëren met iemand over haar favoriete ondergoed.
Op zich heb ik nog mazzel. Ik ben nog net niet te dik om naar de verdoemde Dikke-Mensen-Winkel te gaan, en mag nog tussen de reguliere winkels kiezen. Maar het heeft ook een nadeel. Overal waar ik mijn kleren vandaan haal is er een soort van trend, een soort van vaste regel: iedereen die in die winkel is moet knapper zijn dan ik, en mij erg vuil aankijken als ik langsloop. Het is net of alle lelijke en vriendelijke personen zich op slag verstoppen als ik de winkel binnenkom, om snel weer uit hun hoekjes te kruipen als ik weer de deur uit ben.
De broeken leverden mij nog veel geld op, een euro of 80. Ik schuifelde langzaam de winkel uit, terwijl het meisje achter de balie weer doorging met haar discussie over slipjes. Op mijn weg naar buiten keek ik eens goed om me heen, en zag dat de kleren met mijn maat zo'n beetje verdwenen waren. Ik zat nu dicht op de grens om naar de Dikke-Mensen-Winkel te gaan. Heel even, echt een luttele seconde, vloog het idee door me heen om op dieet te gaan, en om geen kilo chips per week meer soldaat te maken. Een rilling rolde over mijn rug. Ik ging snel de winkel uit, voordat ik nog meer van dat soort rare ideeën kreeg.
En toen was ik weer op mijn plek. Met een grijns stond ik in de Nedgame, een nieuw DS-spelletje in mijn hand. Hier was ik thuis. Ik zat hier nog net boven de middenmoot: het voelt altijd goed om mensen na te kijken die lelijker zijn dan jij, zeker als je net zelf een halfuur lang bent nagekeken door de echt knappe mensen. Ik keek naar het doosje van de game. Met dit spelletje zou ik mezelf weer heerlijk uren kunnen vetmesten op de bank. Die broeken, daar groei ik toch wel uit.
Spanning
30 november.
Ik ben de hele dag al zo gespannen als een vioolsnaar. Daar is niet een direkte reden voor te geven. De dingen gaan redelijk goed met me, howel het natuurlijk altijd beter kan. Maar ik heb het gevoel dat er groot gevaar dreigt. Iets onontkoombaars en verschrikkelijks.
Misschien komt het door de weblogs die ik de afgelopen weken bezocht heb, of de gebeurtenissen in Bombay/Mumbai, Congo en elders op de wereld. Schokkende beelden van geweld en de gevolgen ervan op televisie, afgewisseld met plat amusement en de misselijkmakende, zichzelf ophemelende Bekende Etalagepoppen. Wat een contrast! dood en verderf naast opgeblazen clowns.
Als ik ergens over wil schrijven dwarrelen de onderwerpen als herfstbladeren om me heen, maar als ik er één vastpak, verkruimelt hij in mijn hand. Het gevoel van dreigend gevaar blijft. Er is iets aan de hand. Iets waar we geen zeggenschap meer over hebben. Een ramp met vele gezichten. Als ik alles op zou schrijven, zouden de woorden me vanaf het papier aanstaren en zou ik me afvragen of ik nog wel goed bij mijn verstand ben, of dat ik in een slechte film terecht ben gekomen.
Ik wil hier een voorspelling doen. 2009 en de komende twee, drie jaar zullen bijzonder bijzonder interessante jaren worden in geschiedkundig opzicht. Daar hoeft niemand zich bij voorbaat over te verheugen. Wat voor de geschiedenis interessant is is meestal slecht voor de mensen die erbij betrokken zijn.
De kredietcrisis, de immigratie & islamproblematiek, het groeiende EU-monster, de verpaupering van de steden en het toenemende gevaar op straat, een bevolking die versplinterd is en verdeeld, tegen zichzelf opgezet, een autoritaire regering van corrupte baantjesjagers, die het volk onder een ongekende mengeling van christelijk paternalisme en linkse staatscontrole wil brengen, die niet thuis geeft bij de problemen, het land uitlevert aan de Europese Unie (en Nederlandse staatsburgers aan vreemde mogendheden) en de bevolking beschouwt als onmondige en potentieel terroristische melkkoeien, die voor iedere scheet die ze laten zullen betalen en als ze niet betalen, geruïneerd.
En het volk is verdeeld. Waar kunnen we trots op zijn? Van alles waar we trots op horen te zijn wordt ons door de intelligentia verteld dat we ons er schuldig over moeten voelen.
Het land staat voor enorme problemen uitdagingen, die niet zullen verdwijnen, maar wel groeien. Blind zijn voor de problemen en het niet aangaan van die uitdagingen zal (in mijn voorspelling) leiden tot de ondergang van Nederland zoals we het kennen en het veranderen in een land (?) zoals niemand het wil kennen, behalve misschien de "powers that be", die het in het gunstigste geval niets zal kunnen schelen en in het slechtste als een noodzakelijke fase in de mondialisering.
Waar is de lijm die de Nederlander, europeaan, wereldburger kan binden? Is die er nog? Of zijn we allemaal al teveel tegen elkaar uitgespeeld, zijn we moe en murw van de gebeurtenissen waar we geen vat op lijken te hebben en in beslag genomen door het dagelijkse ploeteren om een redelijk goed leven te hebben en tegemoet te komen aan de eisen die de maatschappij ons stelt? Zijn alle idealen besmeurd? Misschien is dat de grootste uitdaging: om datgene (terug) te vinden wat ons bindt.
Dat nare gevoel van dreiging zal trouwens wel door al die weblogs komen. Die zijn gevaarlijk. Dat heeft de Belgische regering gezegd of zo. Maar met het Elektronisch Patientendossier en het rookverbod zal alles wel goed komen. Ik heb gewoon wat verkeerds gegeten denk ik. Mijn maag is wat gespannen. Neemt u me niet kwalijk, lieve lezer. De herfst maakt me ook soms wat neerslachtig. Volgende keer schrijf ik iets vrolijks en ik hoop dat ik een slechte profeet ben.
1 december
Nou ja, niet iets vrolijkers, maar de link naar een artikel waarin voor een groot deel verwoord staat waar ik gisteren niet de vinger op kon leggen:
De aanval op Mumbai gaat verder dan een "gewone" bomaanslag. Dit was een militaire operatie door getrainde commando's.
Ten eerste betekent dat een nieuwe fase in de strijd tegen... ja, tegen wat eigenlijk? De beschaving? Het begint de trekken van een echte oorlog te kijken, maar op een gruwelijke manier gericht tegen burgers. Een oorlog, niet tegen een vijand van buitenaf, maar van een gezichtsloze vijand, die van binnenuit dood en verderf zaait en de maatschappij ontwricht. Aanvallen als deze (Op Amsterdam of Rotterdam, Parijs...) zou onze maatschappij niet aankunnen. Het zou het einde betekenen van de wereld van redelijkheid en het einde van alle dromen die we koesteren voor een betere samenleving. Dat is de dreiging. Hoe moeten we hierop antwoorden?
Het betreffende artikel
Ik ben de hele dag al zo gespannen als een vioolsnaar. Daar is niet een direkte reden voor te geven. De dingen gaan redelijk goed met me, howel het natuurlijk altijd beter kan. Maar ik heb het gevoel dat er groot gevaar dreigt. Iets onontkoombaars en verschrikkelijks.
Misschien komt het door de weblogs die ik de afgelopen weken bezocht heb, of de gebeurtenissen in Bombay/Mumbai, Congo en elders op de wereld. Schokkende beelden van geweld en de gevolgen ervan op televisie, afgewisseld met plat amusement en de misselijkmakende, zichzelf ophemelende Bekende Etalagepoppen. Wat een contrast! dood en verderf naast opgeblazen clowns.
Als ik ergens over wil schrijven dwarrelen de onderwerpen als herfstbladeren om me heen, maar als ik er één vastpak, verkruimelt hij in mijn hand. Het gevoel van dreigend gevaar blijft. Er is iets aan de hand. Iets waar we geen zeggenschap meer over hebben. Een ramp met vele gezichten. Als ik alles op zou schrijven, zouden de woorden me vanaf het papier aanstaren en zou ik me afvragen of ik nog wel goed bij mijn verstand ben, of dat ik in een slechte film terecht ben gekomen.
Ik wil hier een voorspelling doen. 2009 en de komende twee, drie jaar zullen bijzonder bijzonder interessante jaren worden in geschiedkundig opzicht. Daar hoeft niemand zich bij voorbaat over te verheugen. Wat voor de geschiedenis interessant is is meestal slecht voor de mensen die erbij betrokken zijn.
De kredietcrisis, de immigratie & islamproblematiek, het groeiende EU-monster, de verpaupering van de steden en het toenemende gevaar op straat, een bevolking die versplinterd is en verdeeld, tegen zichzelf opgezet, een autoritaire regering van corrupte baantjesjagers, die het volk onder een ongekende mengeling van christelijk paternalisme en linkse staatscontrole wil brengen, die niet thuis geeft bij de problemen, het land uitlevert aan de Europese Unie (en Nederlandse staatsburgers aan vreemde mogendheden) en de bevolking beschouwt als onmondige en potentieel terroristische melkkoeien, die voor iedere scheet die ze laten zullen betalen en als ze niet betalen, geruïneerd.
En het volk is verdeeld. Waar kunnen we trots op zijn? Van alles waar we trots op horen te zijn wordt ons door de intelligentia verteld dat we ons er schuldig over moeten voelen.
Het land staat voor enorme problemen uitdagingen, die niet zullen verdwijnen, maar wel groeien. Blind zijn voor de problemen en het niet aangaan van die uitdagingen zal (in mijn voorspelling) leiden tot de ondergang van Nederland zoals we het kennen en het veranderen in een land (?) zoals niemand het wil kennen, behalve misschien de "powers that be", die het in het gunstigste geval niets zal kunnen schelen en in het slechtste als een noodzakelijke fase in de mondialisering.
Waar is de lijm die de Nederlander, europeaan, wereldburger kan binden? Is die er nog? Of zijn we allemaal al teveel tegen elkaar uitgespeeld, zijn we moe en murw van de gebeurtenissen waar we geen vat op lijken te hebben en in beslag genomen door het dagelijkse ploeteren om een redelijk goed leven te hebben en tegemoet te komen aan de eisen die de maatschappij ons stelt? Zijn alle idealen besmeurd? Misschien is dat de grootste uitdaging: om datgene (terug) te vinden wat ons bindt.
Dat nare gevoel van dreiging zal trouwens wel door al die weblogs komen. Die zijn gevaarlijk. Dat heeft de Belgische regering gezegd of zo. Maar met het Elektronisch Patientendossier en het rookverbod zal alles wel goed komen. Ik heb gewoon wat verkeerds gegeten denk ik. Mijn maag is wat gespannen. Neemt u me niet kwalijk, lieve lezer. De herfst maakt me ook soms wat neerslachtig. Volgende keer schrijf ik iets vrolijks en ik hoop dat ik een slechte profeet ben.
1 december
Nou ja, niet iets vrolijkers, maar de link naar een artikel waarin voor een groot deel verwoord staat waar ik gisteren niet de vinger op kon leggen:
De aanval op Mumbai gaat verder dan een "gewone" bomaanslag. Dit was een militaire operatie door getrainde commando's.
Ten eerste betekent dat een nieuwe fase in de strijd tegen... ja, tegen wat eigenlijk? De beschaving? Het begint de trekken van een echte oorlog te kijken, maar op een gruwelijke manier gericht tegen burgers. Een oorlog, niet tegen een vijand van buitenaf, maar van een gezichtsloze vijand, die van binnenuit dood en verderf zaait en de maatschappij ontwricht. Aanvallen als deze (Op Amsterdam of Rotterdam, Parijs...) zou onze maatschappij niet aankunnen. Het zou het einde betekenen van de wereld van redelijkheid en het einde van alle dromen die we koesteren voor een betere samenleving. Dat is de dreiging. Hoe moeten we hierop antwoorden?
Het betreffende artikel
donderdag 27 november 2008
Tenenkrommend
Waarom is het NOS-journaal zo tenenkrommend irritant en een belediging aan het adres van de kijker?
Waarom moet een reporter in Mumbai/Bombay tijdens een exclusief interview met een ternauwernood aan de dood ontsnapte Nederlander vragen stellen in de trant van: "Hoe voelde u zich?", "Wat ging er door u heen?" (waarmee niet een kogel bedoeld wordt) en: "Gaat het nu goed met u?" Ok, het is een Nederlander en dat zijn tere zieltjes, maar wil de kijker dat weten? Nee, de kijker wil weten wat er daar aan de hand is. wie de daders zijn, wie de slachtoffers en waarom die dingen gebeuren en hoe zaken lopen. Hoe die man zich voelde kan de kijker zich zelf wel voorstellen.
Waarom wordt er aan triviale onderwerpen beduidend meer aandacht geschonken dan aan onderwerpen die maatschappelijk van groter belang zijn en verworden de belangrijkere onderwerpen tot een summiere en onvolledige samenvatting van wat er overal elders al uitgebreider en diepgravender aan bod is gekomen? Ok, er is weinig tijd. Maar waarom dan die overdreven aandacht voor het Nederlands record aanstekerwerpen? Voor sport en amusement zijn er genoeg andere programma's.
Waarom wordt de kijker toegesproken alsof hij een vijfjarig kind is met een ontwikkelingsachterstand? Televisiekijkers zijn toch niet debiel? Het zou natuurlijk kunnen dat er alleen nog maar analfabeten met een IQ onder de 75 naar het NOS-journaal kijken, maar dat hebben de makers ervan dan toch echt aan zichzelf te danken.
Waarom moet altijd zo de nadruk gelegd worden op dat wijgevoel? Dat spreken namens het Nederlandse volk en de vertrouwelijke ons-kent-ons-toon van de nieuwslezer en de veelbetekenende gelaatsuitdrukkingen en insinuerende intonaties bij de verschillende onderwerpen zijn van een ongehoorde brutaliteit. Wees objectief, houd de toon zakelijk en spreek voor jezelf. Laat de kijker aan de hand van de gepresenteerde (des)informatie al of niet zijn/haar conclusies trekken. Wie denk je wel dat je bent? Uit mijn naam spreek je in ieder geval niet, ook al ben ik gedwongen om jullie salarissen te betalen.
Waarom is iedere aflevering op een dag vrijwel gelijk aan de vorige? met andere woorden: Waarom wordt een geldverslindend en indoctrinerend flutproduct op de drukste tijden van de dag herhaald?
Dus... waarom is het NOS-journaal zo'n ontstellend tenenkrommende belediging aan het adres van de kijker? Is het gewoon de normale Nederlandse angst en truttigheid? Of zit er iets anders achter?
Eén van de redenen dat ze ermee wegkomen is in ieder geval:
Toen de commerciële zenders en het Internet hun intrede deden, had deze dinosaurus óf een totale, gedurfde vernieuwing moeten ondergaan, óf de pijp aan Maarten moeten geven. De Publieke Omroep, met name de Nederlandse Omroepstichting wordt echter betaald uit publieke middelen, hoeft daardoor niet met andere zenders te concurreren en is dus in zijn voortbestaan niet afhankelijk van de kwaliteit die het levert. Als een bakker geen lekker brood maakt, lopen zijn klanten weg, maar voor de bakkers in Hilversum maakt dat niet uit. Met wat voor rommel zij hun meel ook vermengen: het hele nederlandse volk koopt hun produkten toch, ook al verdwijnen die meteen in de vuilnisbak. Het Journaal op zich is een grote organisatie, zeker van een omzet ter waarde van ettelijke miljoenen per jaar, die door u en mij betaald, zonder dat we voor een cent zeggenschap hebben over wat het ons voorschotelt of een mogelijkheid om te bedanken als klant. Heet zoiets geen gedwongen winkelnering? Ik weet het niet, ik ben geen jurist.
Update: Discussie op Nu Jij.
Waarom moet een reporter in Mumbai/Bombay tijdens een exclusief interview met een ternauwernood aan de dood ontsnapte Nederlander vragen stellen in de trant van: "Hoe voelde u zich?", "Wat ging er door u heen?" (waarmee niet een kogel bedoeld wordt) en: "Gaat het nu goed met u?" Ok, het is een Nederlander en dat zijn tere zieltjes, maar wil de kijker dat weten? Nee, de kijker wil weten wat er daar aan de hand is. wie de daders zijn, wie de slachtoffers en waarom die dingen gebeuren en hoe zaken lopen. Hoe die man zich voelde kan de kijker zich zelf wel voorstellen.
Waarom wordt er aan triviale onderwerpen beduidend meer aandacht geschonken dan aan onderwerpen die maatschappelijk van groter belang zijn en verworden de belangrijkere onderwerpen tot een summiere en onvolledige samenvatting van wat er overal elders al uitgebreider en diepgravender aan bod is gekomen? Ok, er is weinig tijd. Maar waarom dan die overdreven aandacht voor het Nederlands record aanstekerwerpen? Voor sport en amusement zijn er genoeg andere programma's.
Waarom wordt de kijker toegesproken alsof hij een vijfjarig kind is met een ontwikkelingsachterstand? Televisiekijkers zijn toch niet debiel? Het zou natuurlijk kunnen dat er alleen nog maar analfabeten met een IQ onder de 75 naar het NOS-journaal kijken, maar dat hebben de makers ervan dan toch echt aan zichzelf te danken.
Waarom moet altijd zo de nadruk gelegd worden op dat wijgevoel? Dat spreken namens het Nederlandse volk en de vertrouwelijke ons-kent-ons-toon van de nieuwslezer en de veelbetekenende gelaatsuitdrukkingen en insinuerende intonaties bij de verschillende onderwerpen zijn van een ongehoorde brutaliteit. Wees objectief, houd de toon zakelijk en spreek voor jezelf. Laat de kijker aan de hand van de gepresenteerde (des)informatie al of niet zijn/haar conclusies trekken. Wie denk je wel dat je bent? Uit mijn naam spreek je in ieder geval niet, ook al ben ik gedwongen om jullie salarissen te betalen.
Waarom is iedere aflevering op een dag vrijwel gelijk aan de vorige? met andere woorden: Waarom wordt een geldverslindend en indoctrinerend flutproduct op de drukste tijden van de dag herhaald?
Dus... waarom is het NOS-journaal zo'n ontstellend tenenkrommende belediging aan het adres van de kijker? Is het gewoon de normale Nederlandse angst en truttigheid? Of zit er iets anders achter?
Eén van de redenen dat ze ermee wegkomen is in ieder geval:
Toen de commerciële zenders en het Internet hun intrede deden, had deze dinosaurus óf een totale, gedurfde vernieuwing moeten ondergaan, óf de pijp aan Maarten moeten geven. De Publieke Omroep, met name de Nederlandse Omroepstichting wordt echter betaald uit publieke middelen, hoeft daardoor niet met andere zenders te concurreren en is dus in zijn voortbestaan niet afhankelijk van de kwaliteit die het levert. Als een bakker geen lekker brood maakt, lopen zijn klanten weg, maar voor de bakkers in Hilversum maakt dat niet uit. Met wat voor rommel zij hun meel ook vermengen: het hele nederlandse volk koopt hun produkten toch, ook al verdwijnen die meteen in de vuilnisbak. Het Journaal op zich is een grote organisatie, zeker van een omzet ter waarde van ettelijke miljoenen per jaar, die door u en mij betaald, zonder dat we voor een cent zeggenschap hebben over wat het ons voorschotelt of een mogelijkheid om te bedanken als klant. Heet zoiets geen gedwongen winkelnering? Ik weet het niet, ik ben geen jurist.
Update: Discussie op Nu Jij.
dinsdag 25 november 2008
Alleen in de grijze massa
Eigenlijk is het natuurlijk een gigantische paradox. Dat juist nu, in een tijd waarin ongeveer 55% van de mensheid bij elkaar woont, op de grote mierenhopen die wij steden noemen, ongeveer 25% van de volwassenen zegt niemand te hebben waarmee zij hun leed kunnen delen, en dus ook niemand bij wie ze zich echt thuis kunnen voelen.
Dat is vreemd. We zijn, zo lijkt mij, toch nog steeds vaak in contact met andere mensen, of in ieder geval vaak genoeg om niet eenzaam te worden? Er zijn inderdaad mensen die dagenlang niet in contact komen met anderen, maar dat is een enorme minderheid, en zeker niet iedereen die zich eenzaam voelt. Onderzoek wijst uit dat zelfs mensen die met iedereen overweg lijken te kunnen, jeweetwel, die mensen die op de middelbare school op jou neerkeken, dat zelfs die zich vaak eenzaam voelen? Hoe kan het dat juist een levendig sociaal leven vaak tot een mate van eenzaamheid kan leiden?
Dat komt omdat de definitie van eenzaamheid eigenlijk verkeerd is. De mens lijkt vaak te denken dat eenzaamheid direct in verband staat met alleen zijn, maar juist in deze urbane samenleving is dat niet meer zo: eenzaamheid lijkt veel meer samen te hangen met een gevoel van eenzaam zijn, van binnen uit. Een gevoel dat je niemand hebt die je 'echt kent', of dat er juist niemand is die jou wil kennen.
Dat is vreemd. We zijn, zo lijkt mij, toch nog steeds vaak in contact met andere mensen, of in ieder geval vaak genoeg om niet eenzaam te worden? Er zijn inderdaad mensen die dagenlang niet in contact komen met anderen, maar dat is een enorme minderheid, en zeker niet iedereen die zich eenzaam voelt. Onderzoek wijst uit dat zelfs mensen die met iedereen overweg lijken te kunnen, jeweetwel, die mensen die op de middelbare school op jou neerkeken, dat zelfs die zich vaak eenzaam voelen? Hoe kan het dat juist een levendig sociaal leven vaak tot een mate van eenzaamheid kan leiden?
Dat komt omdat de definitie van eenzaamheid eigenlijk verkeerd is. De mens lijkt vaak te denken dat eenzaamheid direct in verband staat met alleen zijn, maar juist in deze urbane samenleving is dat niet meer zo: eenzaamheid lijkt veel meer samen te hangen met een gevoel van eenzaam zijn, van binnen uit. Een gevoel dat je niemand hebt die je 'echt kent', of dat er juist niemand is die jou wil kennen.
Er zijn handenvol oorzaken aan te wijzen hiervoor. Zo is het wel overduidelijk dat juist de gedachte achter onze samenleving een van de fouten is die tot eenzaamheid leiden. Omdat mensen alles snel verwachten, en snel doen, lijkt er daarom een gebrek aan intimiteit te ontstaan: wie ken je nu wel en wie ken je nu niet? Van wie kun je nu wel verwachten dat ze je helpen en van wie niet?
Daarnaast zijn de media (altijd weer die media) hier ook schuldig aan. Waarom denken we dat we eenzaam zijn? Onder andere natuurlijk omdat de televisie een gigantisch geromantiseerd beeld van vriendschap en vrienden heeft: alles is mooi en ze staan altijd voor je klaar. Daardoor ga je zelf ook dit soort onredelijke eisen aan je vrienden stellen, en als ze die niet willen vervullen, dan heb je dus het idee dat ze niet om je geven. Op die manier creëer je in je brein een illusie van eenzaamheid: een probleem dat er eigenlijk niet is.
Is internet ook een slechterik in deze kwestie? Daar wordt nog druk over gediscussieerd. Hoewel sommige mensen inderdaad vereenzamen achter de computer, is er dankzij social networking, en ander Net 2.0 sites, een 'sociale revolutie' ontstaan op het internet. Het lijkt er juist op dat mensen nu meer hun problemen gaan delen met internet vrienden, mensen die ze vaak nog nooit in het echt gezien hebben. Juist omdat het internet zo makkelijk in de omgang is, vinden mensen het makkelijker om hun gevoelens met anderen te delen. Maar is zo'n internetvriend ook een echte vriend?
Hoe dan ook: het is al bewezen dat mensen vriendschap nu eenmaal nodig hebben: zonder storten ze mentaal, en uiteindelijk dus fysiek helemaal in. Het wordt zelfs gezegd dat het bijna net zo belangrijk is als eten. Daarnaast kunnen we mensen ook niet dwingen om vrienden te worden met andere mensen: een vriendschap is een van die dingen die niet geforceerd kan worden, of tenminste niet met overtuiging. Eén ding is zeker: zolang wij alles snel en onpersoonlijk willen hebben, komen we hier nooit vanaf.
Daarnaast zijn de media (altijd weer die media) hier ook schuldig aan. Waarom denken we dat we eenzaam zijn? Onder andere natuurlijk omdat de televisie een gigantisch geromantiseerd beeld van vriendschap en vrienden heeft: alles is mooi en ze staan altijd voor je klaar. Daardoor ga je zelf ook dit soort onredelijke eisen aan je vrienden stellen, en als ze die niet willen vervullen, dan heb je dus het idee dat ze niet om je geven. Op die manier creëer je in je brein een illusie van eenzaamheid: een probleem dat er eigenlijk niet is.
Is internet ook een slechterik in deze kwestie? Daar wordt nog druk over gediscussieerd. Hoewel sommige mensen inderdaad vereenzamen achter de computer, is er dankzij social networking, en ander Net 2.0 sites, een 'sociale revolutie' ontstaan op het internet. Het lijkt er juist op dat mensen nu meer hun problemen gaan delen met internet vrienden, mensen die ze vaak nog nooit in het echt gezien hebben. Juist omdat het internet zo makkelijk in de omgang is, vinden mensen het makkelijker om hun gevoelens met anderen te delen. Maar is zo'n internetvriend ook een echte vriend?
Hoe dan ook: het is al bewezen dat mensen vriendschap nu eenmaal nodig hebben: zonder storten ze mentaal, en uiteindelijk dus fysiek helemaal in. Het wordt zelfs gezegd dat het bijna net zo belangrijk is als eten. Daarnaast kunnen we mensen ook niet dwingen om vrienden te worden met andere mensen: een vriendschap is een van die dingen die niet geforceerd kan worden, of tenminste niet met overtuiging. Eén ding is zeker: zolang wij alles snel en onpersoonlijk willen hebben, komen we hier nooit vanaf.
maandag 24 november 2008
Vroeg of Laat begroet nieuwe schrijver
Ik wil bij deze een tweede schrijver op Vroeg of Laat welkom heten. Hij noemt zich hier Daan, maar opereert meestal onder een andere naam op het intranet. Op de Oncyclopedia Neerlandica maakte hij zich verdienstelijk als columnist en schrijver van artikelen en ik nodig hem van harte uit om hier te experimenteren en te schrijven wat hij wil.
zaterdag 22 november 2008
(eventuele) Lezer gegroet.
Welkom bij Vroeg of Laat.
Wat gaat dit worden? Ik heb geen flauw idee. Voor een dagboek is het te openbaar, voor gefundeerde, wetenschappelijk onderbouwde artikelen weet ik te weinig, voor humor heb ik de Oncyclopedia Neerlandica en fanatiek voor het een of ander ben ik niet, dus wat dat betreft heeft de wereld van mij niets te vrezen (geloof het maar niet hoor, eventuele lezer, ik ben wel fanatiek, ik zeg alleen (vooralsnog) niet waarvoor). Eigenlijk is het enige wat ik met dit blog wil is schrijven. En dan schrijven zonder dozen met papiertjes en schriften te verzamelen waar ik achteraf geen wijs uit en mistroostig van word. Dat dit nu meteen door iederen gelezen kan worden is een groot voordeel en een nadeel; maar aangezien ik zelf bepaal wat ik hier schrijf is het nadeel een uitdaging.
Het afgelopen half jaar ben ik (semi-)journalistieke sites en blogs, maatschappijkritische geluiden en opinies e.d. gaan bekijken en ik was verbaasd over het verschil in informatie tussen wat ik op het net tegenkwam en in Het "Echte" Leven (HEL :p), de kranten en de andere nieuws/opiniemedia. Het was alsof er twee werelden naast elkaar bestaan en het verschil kon niet groter zijn. Ik reageerde af en toe op artikelen en teksten, maar het voelt altijd altijd alsof je onuitgenodigd op een feestje komt en zonder iemand te kennen of te groeten naar het buffet loopt om je daar rijkelijk van spijs en drank te voorzien. Ook kwam ik in allerlei discussies en zelfs ruzies terecht, waarin ik me mengde, en waar ik gemengde gevoelns over heb, aangezien andermans vetes me niet aangaan.
Dus omdat ik graag regelmatig mijn (waan-) ideeën opschrijf ben ik maar een eigen blog begonnen..
De leukste sites en blogs zijn natuurlijk die waar op de artikelen gereageerd kan worden. Of Vroeg of Laat ooit door iemand gelezen zal worden of dat er gereageerd zal worden op de teksten (en hopelijk beelden) is ongewis. Wie weet. Zolang het niet ontaardt in gescheld of eindeloze herhaling van dezelfde kreten geldt: hoe meer lieden hoe meer vreugd.
Dan wens ik hierbij de eventuele lezer, de nog eventuelere reageerder en mezelf veel plezier met dit blog. De champagne komt eraan.
Hieronder wat onderwerpen waar ik over wil schrijven.
*levende sites
*Dode sites (erg zielig)
*Links en rechts: de horens van de stier.
*Godsdienst en ethiek.
Abonneren op:
Posts (Atom)
